skarg "E." Spółki z o.o. z siedzibą w O. na decyzje Izby Skarbowej w O. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca i od sierpnia do grudnia 1998 r., od stycznia do marca i od maja do grudnia 1999 r. oraz od stycznia do lutego, czerwiec i od września do grudnia 2000 r.
Tezy

Decydujące znaczenie dla oceny, czy przedmiotem obrotu jest program komputerowy jako utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 80 poz. 904 ze zm./ niepodlegający opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też egzemplarz programu komputerowego będący towarem w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ mają okoliczności faktyczne sprawy, a w szczególności treść umowy, której przedmiotem jest program komputerowy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skarg "E." Spółki z o.o. z siedzibą w O. na decyzje Izby Skarbowej w O. z dnia 1 października 2001 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca i od sierpnia do grudnia 1998 r., od stycznia do marca i od maja do grudnia 1999 r. oraz od stycznia do lutego, czerwiec i od września do grudnia 2000 r. - oddala skargi.

Uzasadnienie strona 1/14

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2003 r. III SA 3039/01, wydanym na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, wystąpił do Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozpoznanie sprawy przez skład siedmiu sędziów z powodu występujących w niej istotnych wątpliwości prawnych.

Wątpliwości te powstały na tle następującego stanu faktycznego sprawy.

Trzema decyzjami z dnia 1 października 2001 r. (...) Izba Skarbowa w O. utrzymała w mocy zakwestionowane w odwołaniach "E." Sp. z o.o. decyzje Inspektora Kontroli Skarbowej w O. z dnia 12 czerwca 2001 r. (...) określające Spółce zobowiązania podatkowe za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, sierpień, październik i grudzień 1998 r., styczeń, luty, marzec, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, październik i grudzień 1999 r., luty, czerwiec, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2000 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za wrzesień i listopad 1998 r., wrzesień i listopad 1999 r. i styczeń 2000 r., odsetki za zwłokę oraz ustalające dodatkowe zobowiązania podatkowe.

W motywach decyzji podzielono stanowisko Inspektora Kontroli Skarbowej, że Spółka - wbrew swoim twierdzeniom - nie dokonywała sprzedaży licencji do programów komputerowych, lecz realizowała sprzedaż programów komputerowych, co spowodowało, że nie rozliczała i nie odprowadzała należnego od tej sprzedaży podatku od towarów i usług, zaniżając w ten sposób kwoty zobowiązań podatkowych i zawyżając kwoty nadwyżek podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następne miesiące.

W sprawach tych ustalono, że Spółka w 1998, 1999 i 2000 r. zawarła odpowiednio 38, 44 i 28 umów sprzedaży, dokumentowanych fakturami VAT, określając w tych fakturach przedmiot sprzedaży mianem "licencji". Szczegółowa natomiast analiza okoliczności sprawy pozwoliła na ustalenie, że w istocie przedmiotem sprzedaży Spółki były egzemplarze utworów w postaci oprogramowania komputerowego, o których mowa w art. 52 ustawy o prawie autorskim, czyli towary sklasyfikowane w grupowaniu 0923-6 SWW /oprogramowanie na maszynowych nośnikach informacji dla systemów komputerowych/, podlegające opodatkowaniu 22 stawką podatku od towarów i usług.

Izba Skarbowa w O. wskazała, że z treści przepisu art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 80 poz. 904 ze zm./ wynika, że licencja to umowa o korzystanie z utworu, obejmująca pole eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Pola eksploatacji programu komputerowego szczegółowo wylicza przepis art. 74 ust. 4 powołanej ustawy, zgodnie z którym autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego obejmują prawa do:

- tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała,

- rozpowszechniania, w tym najmu programu komputerowego lub jego kopii.

Autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych są więc wyłącznie prawami do kopiowania, modyfikacji i dystrybucji programów. Skoro więc nie obejmują one prawa do używania programu zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem na własne potrzeby to należy uznać, że umowami licencyjnymi są tylko takie umowy, które czasowo zezwalają na kopiowanie, modyfikację i dystrybucję. Elementy te mogą występować łącznie wszystkie, tylko dwa z nich lub nawet pojedynczo albowiem w przeciwnym razie nie wystąpi nabycie praw licencyjnych, lecz jedynie nabycie praw własności do egzemplarza utworu /programu komputerowego/, o którym mowa w art. 52 ustawy o prawie autorskim.

Strona 1/14