Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie określenia kwoty zwrotu różnicy podatku od towarów usług za marzec 1995 r.~1/
Tezy

Przewidziane w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ rozpoznanie sprawy przez skład siedmiu sędziów z powodu występujących w niej istotnych wątpliwości prawnych będzie uzasadnione wówczas, gdy charakter tych wątpliwości oraz ich ścisły związek z okolicznościami sprawy wymaga ich rozważenia na tle wymienionych okoliczności.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 2 marca 1998 r., z udziałem S. Trautsolta, prokuratora Prokuratury Apelacyjnej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości, na rozprawie sprawy ze skargi spółki akcyjnej "T.P" w B.-B. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 10 października 1995 r. w przedmiocie określenia kwoty zwrotu różnicy podatku od towarów usług za marzec 1995 r.

1/ uchyla zaskarżoną decyzję poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w B.-B. z dnia 18 maja 1995 r.,

2/ zasądza od Izby Skarbowej w (...) na rzecz spółki akcyjnej "T.P." w B.-B. siedem tysięcy dwieście czternaście złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia 18 maja 1995 r. Urząd Skarbowy w B.-B., wykorzystując wyniki doraźnej kontroli podatkowej przeprowadzonej w maju 1995 r. w spółce akcyjnej "T.P." w B.-B. w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów usług za marzec 1995 r., zmniejszył tej spółce podatek do zwrotu z 1.489.144 zł do 1.404.843 zł. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że "T.P." S.A. w marcu 1995 r. zaliczyła zbycie towarów do sprzedaży eksportowej mimo niespełnienia warunków określonych w par. 44 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./. Zgodnie z tym przepisem stawkę podatku 0 proc. stosuje się do sprzedaży towarów nabywanych przez osoby zagraniczne, gdy towary te są przeznaczone do przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a podatnik przekaże nabyty przez osobę zagraniczną towar do podmiotu, który dokonuje przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia, oraz ma dowód, iż należność za towar została zapłacona w dewizach przekazana na rachunek bankowy podatnika w polskim banku. Warunku tego spółka "T.P." nie dotrzymała, albowiem zaliczyła do sprzedaży eksportowej, opodatkowanej stawką 0 proc., sprzedaż za sumę 383.187 zł w sytuacji, gdy należność za towar wprawdzie została zapłacona w dewizach, lecz była przekazana na rachunek bankowy podatnika w Banca Unione du Credito Lugano w Szwajcarii. W związku z tym dokonano korekty rozliczenia podatku od towarów usług za marzec 1995 r. według stawki podatku od towarów usług 22 proc., w wyniku czego kwota do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za ten miesiąc uległa zmniejszeniu z 1.489.144 zł do 1.404.843 zł.

Od decyzji tej "T.P." S.A. odwołała się, wnosząc o jej uchylenie o umorzenie postępowania w sprawie, ponieważ kwestionowana decyzja została wydana z naruszeniem art. 77 par. 1 art. 80 Kpa. W odwołaniu podniesiono, że wbrew stanowisku organu podatkowego instancji warunku określonego w par. 44 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia nie można absolutyzować interpretować literalnie. Sprowadza się on bowiem w istocie do obowiązku dokonania rozliczeń z osobą zagraniczną, której sprzedawany jest towar, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 136 poz. 703 ze zm./. Potwierdza to pismo Departamentu Podatków Pośrednich Ministerstwa Finansów nr PP 2-7402-1159/94/GM, kierowane do wszystkich izb urzędów skarbowych, w którym wyraźnie wskazano, jeszcze na tle obowiązującego uprzednio stanu prawnego, że warunek ten należy rozpatrywać zgodnie z prawem dewizowym. Rozliczenia pieniężne z tytułu sprzedaży dokonywanej przez spółkę były zgodne z prawem dewizowym, gdyż płatności były dokonywane na rachunek posiadany przez spółkę w Szwajcarii na podstawie indywidualnego zezwolenia dewizowego, udzielonego przez Narodowy Bank Polski, a następnie - stosownie do wymagań prawa dewizowego - przekazywane do banku polskiego, w którym spółka miała rachunek bankowy. W ten sposób spełniono określony w par. 44 ust. 1 pkt 1 powołanego wcześniej rozporządzenia Ministra Finansów warunek zastosowania 0 proc. stawki podatku od towarów usług.

Strona 1/5