Skarga Lidii G. na uchwałę Rady Miasta E. w przedmiocie przyjęcia w części i odrzucenia w części zarzutu do ustaleń projektu planu zagospodarowania przestrzennego po rozpoznaniu w dniu 11 października 1999 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający NSA postanowieniem w sprawie SA/Bk 1414/98, do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:~Czy wniesienie skargi do NSA w trybie art. 24 ust. 4 ustawy /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ na uchwałę rady gminy o odrzuceniu zarzutu w całości lub części winno być poprzedzone wezwaniem rady gminy do usunięcia naruszenia prawa?~podjął następującą uchwałę:
Tezy

Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ na uchwałę rady gminy o odrzucenia zarzutu w całości lub części nie jest uzależnione od wezwania rady gminy do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie przy udziale Waldemara Grudzieckiego prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Lidii G. na uchwałę Rady Miasta E. z dnia 18 czerwca 1998 r. (...) w przedmiocie przyjęcia w części i odrzucenia w części zarzutu do ustaleń projektu planu zagospodarowania przestrzennego po rozpoznaniu w dniu 11 października 1999 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie SA/Bk 1414/98, do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

Czy wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ na uchwałę rady gminy o odrzuceniu zarzutu w całości lub części winno być poprzedzone wezwaniem rady gminy do usunięcia naruszenia prawa?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/4

Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w B. postanowieniem z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie SA/Bk 1414/98 wystąpił na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów wątpliwości prawnych związanych z odpowiedzią na pytanie, "czy wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ na uchwałę rady gminy o odrzuceniu zarzutu w całości lub części winno być poprzedzone wezwaniem rady gminy do usunięcia naruszenia prawa ?"

Wskazane wątpliwości prawne nasunęły się składowi orzekającemu na tle następującego stanu faktycznego.

W dniu 1 grudnia 1997 r. Lidia G. została powiadomiona o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w E. Złożony przez nią zarzut został częściowo uwzględniony. Do wyłożonego ponownie projektu planu uwzględniającego zmiany L. G. złożyła zarzut w dniu 3 czerwca 1998 r. Zarząd Miasta E. rozpatrzył zarzut w dniu 10 czerwca 1998 r., częściowo go odrzucając. Uchwałą (...) z dnia 18 czerwca 1998 r. Rada Miasta E. w par. 1 odrzuciła w części zarzut L.G. uzasadniając swoje stanowisko tak, jak wcześniej Zarząd Miasta E. W par. 2 tejże uchwały uwzględniono zarzut w części dotyczącej przeznaczenia terenu obejmującego jedną z działek.

Lidia G. zaskarżyła tę uchwałę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę Rada wniosła o jej oddalenie.

Podniesione wyżej wątpliwości prawne nasunęły się składowi orzekającemu głównie ze względu na stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w postanowieniu z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie III RN 156/98. Sąd Najwyższy nie podzielił stanowiska wnoszącego rewizje nadzwyczajną Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, że gdy chodzi o skargę od uchwały odrzucającej zarzuty do projektu planu zagospodarowania przestrzennego, obowiązuje wyłącznie tryb określony w art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, zwanej dalej ustawą, a tym samym skarga wnoszona jest bezpośrednio do NSA w terminie 30 dni od dnia doręczenia uchwały. Sąd Najwyższy uznał, że obowiązuje wymóg z art. 34 ust. 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i tym samym konieczne jest uprzednie wezwanie rady gminy do usunięcia naruszenia prawa. W rozpoznawanej przez Sąd sprawie skarżąca nie spełniła powyższego wymogu i nie przedłożyła dowodów na uprzednie wezwanie Rady do usunięcia naruszenia prawa.

W uzasadnieniu postanowienia powołano dotychczasowe orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym przeważał pogląd, że zaskarżanie uchwał odrzucających zarzuty do projektów planów zagospodarowania przestrzennego nie wymaga uprzedniego wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W niektórych wyrokach /w uzasadnieniu wyroku z dnia 14 maja 1996 r. SA/Kr 2329/95 - ONSA 1997 Nr 2 poz. 81 i uzasadnieniu wyroku w sprawie SA/Bk 1134/98/ Naczelny Sąd Administracyjny wprost stwierdzał, że w rozumieniu art. 24 ustawy strona nie ma obowiązku wystąpienia przed wniesieniem skargi o usunięcie naruszenia jej interesu prawnego lub uprawnienia, o którym mowa w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /obecnie ustawy o samorządzie gminnym - t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

Strona 1/4