Skarga R. J. J. na postanowienie Przewodniczącego Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania z powodu uchybienia terminu do jego wniesienia, po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2000 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający NSA postanowieniem I SA 1970/99 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:~jaki organ jest właściwy w rozumieniu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm.
Tezy

Organem właściwym w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ do wydania na podstawie art. 134 Kpa postanowienia /orzeczenia/ stwierdzającego uchybienie terminu do wniesienia odwołania jest wojewódzki zespół do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, w składzie orzekającym w danej sprawie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Włodzimierza Skoniecznego, prokuratora Prokuratury Krajowej, w sprawie ze skargi R. J. J. na postanowienie Przewodniczącego Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności z dnia 21 września 1999 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania z powodu uchybienia terminu do jego wniesienia, po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2000 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 29 lutego 2000 r. I SA 1970/99 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

jaki organ jest właściwy w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm. - Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w W., czy też przewodniczący tego Zespołu - do wydania na podstawie art. 134 Kpa postanowienia stwierdzającego uchybienie terminu do wniesienia odwołania?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/4

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 29 lutego 2000 r., I SA1970/99 wystąpił, na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów wątpliwości prawnych przytoczonych w sentencji uchwały.

Wątpliwość prawna powstała przy rozpatrywaniu sprawy ze skargi R. J. J. na postanowienie z dnia 21 września 1999 r. (...) podpisane przez Przewodniczącego Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Warszawie, wydane na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ i art. 134 Kpa, rozstrzygające o niedopuszczalności odwołania od orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności we Włocławku z dnia 22 lutego 1999 r. z powodu uchybienia terminu do jego wniesienia.

Zdaniem składu orzekającego zachodzi istotna wątpliwość prawna co do tego czy organem właściwym do wydania tego rozstrzygnięcia jest Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Warszawie, czy też przewodniczący tego Zespołu. Wątpliwość ta powstała na tle dotychczasowego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, zwłaszcza w kontekście wyroku NSA z dnia 15 lutego 2000 r., I SA 2342/99, w którym Sąd stwierdził nieważność postanowienia Przewodniczącego Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Warszawie z dnia 12 lutego 1999 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Sąd podniósł, że skoro przepisy powołanej ustawy i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 stycznia 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stopniu niepełnosprawności, trybu postępowania przy orzekaniu oraz zakresu, składu i sposobu działania zespołów orzekających, a także jednolitego wzoru legitymacji dokumentującej niepełnosprawność oraz organów uprawnionych do jej wystawiania /Dz.U. nr 9 poz. 82/ nie zawierają unormowań, które odnosiłyby się do wydawania w toku postępowania przed zespołami postanowień o charakterze procesowym, mają do tych postanowień zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Postanowienia o przywróceniu lub odmowie przywrócenia terminu uregulowane w art. 59 Kpa mają taki właśnie charakter i mieszczą się w kategorii aktów, o których stanowi art. 123 Kpa. Akty organów orzekających o stopniu niepełnosprawności, odnoszące się do kwestii procesowych, mają formę postanowienia, o czym przesądza par. 18 powołanego rozporządzenia, nakazujący w zakresie nie uregulowanym stosować wprost przepisy Kpa. Wymogi formalne tego aktu określa art. 124 par. 1 Kpa. Brak poszczególnych elementów nie zmienia charakteru aktu ale wywołuje różne skutki. W orzecznictwie sądowym i w doktrynie powszechny jest pogląd, że do koniecznych elementów decyzji /a także postanowień/ należy zaliczyć obok oznaczenia organu, określenie strony lub stron, rozstrzygnięcie sprawy a także podpis osoby występującej jako organ lub w imieniu administracji /wyrok NSA z dnia 20 lipca 1981 r., OSPiKA 1982 z. /9-10/ poz. 169 z glosą J. Borkowskiego/. Decyzje i postanowienia wydawane przez organ kolegialny powinny być podpisywane przez wszystkich członków organu. Takie stanowisko zajął też Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów w uchwale z dnia 30 września 1992 r., III AZP 17/92 /OSNCP 1993 nr 3 poz. 25/. W świetle takiego stanowiska nie ma podstaw do odstępstwa od wymagań określonych w art. 124 par. 1 Kpa a z tym przepisem koresponduje par. 13 ust. 1 pkt 13 cytowanego rozporządzenia nakazujący aby orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zawierało podpis z podaniem imienia i nazwiska przewodniczącego składu orzekającego oraz podpisy członków składu orzekającego. Skoro zatem zaskarżone postanowienie zostało wydane i podpisane tylko przez przewodniczącego, to z powodu rażącego naruszenia prawa podlega usunięciu z obrotu prawnego.

Strona 1/4