Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej ustanowienia własności czasowej /użytkowania wieczystego/ okoliczność oddania nieruchomości Skarbu Państwa osobie trzeciej w użytkowanie wieczyste oznacza wystąpienie nieodwracalnych skutków prawnych w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa?~podjął następującą uchwałę:
Tezy

Okoliczność, że nieruchomość obejmująca grunty, które podlegały przepisom dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, znajduje się w użytkowaniu wieczystym osoby trzeciej, sama przez się nie oznacza, że decyzja administracyjna wydana na podstawie przepisów tego dekretu, odmawiająca byłemu właścicielowi tych gruntów przyznania prawa własności czasowej /użytkowania wieczystego/, wywołała nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej W. Grudzieckiego w sprawie IV SA 206/95 ze skargi spółki z o.o. "I.-V." w W. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 10 listopada 1994 r. nr PO.053-R-442/93 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o odmowie przyznania własności czasowej /użytkowania wieczystego/, po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 1996 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 12 lipca 1996 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

"Czy w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej ustanowienia własności czasowej /użytkowania wieczystego/ okoliczność oddania nieruchomości Skarbu Państwa osobie trzeciej w użytkowanie wieczyste oznacza wystąpienie nieodwracalnych skutków prawnych w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa?

podjął następującą uchwałę:

Inne orzeczenia o symbolu:
999
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/6

Przedstawiając wątpliwość prawną, skład orzekający opisał w uzasadnieniu postanowienia następujący stan faktyczny:

Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy - Wydział Gospodarki Terenami decyzjami z dnia 12 marca 1959 r. (...) oraz z dnia 24 października 1967 r. (...) odmówiło dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej /decyzja z dnia 12 marca 1959 r./ oraz prawa użytkowania wieczystego /decyzja z dnia 24 października 1967 r./ gruntu położonego w Warszawie przy ul. M. nr 43 /działki zabudowane o powierzchni 140 m2 i 817 m2/. Własność Skarbu Państwa do tych części gruntu, już jako odrębnych nieruchomości, została ujawniona w dwóch księgach wieczystych (...).

Aktami notarialnymi z dnia 14 maja 1970 r. oraz z dnia 16 czerwca 1977 r. obie nieruchomości zostały oddane w użytkowanie wieczyste spółce z o.o. (...) w W. Prawa wynikające z tych aktów notarialnych zostały ujawnione odpowiednio w wymienionych wyżej księgach wieczystych. Następcą prawnym spółki, ujawnionym w księgach wieczystych, jest obecnie spółka z o.o. "I.-V." w W.

Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 10 listopada 1994 r. stwierdził nieważność decyzji o odmowie przyznania byłym właścicielom nieruchomości prawa własności czasowej, zajmując stanowisko, że nie wystąpiły nieodwracalne skutki prawne jako następstwa powyższych decyzji administracyjnych.

W skardze na tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego spółka z o.o. "I.-V." w W. wniosła o uchylenie decyzji, podnosząc, że nastąpiły nieodwracalne skutki prawne ze względu na przysługujące jej prawo użytkowania wieczystego gruntów.

W takim stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpoznawaniu powyższej skargi powziął wątpliwości prawne, sformułowane w sentencji postanowienia, z następujących powodów:

1. Użytkowanie wieczyste ze swej istoty jest prawem rzeczowym ustanowionym na pewien ściśle określony czas, a także prawem, które może ulec likwidacji przez czynność umowną stron lub jednostronne czynności prawne Skarbu Państwa /art. 240 Kc/ lub użytkownika wieczystego /zrzeczenie się użytkowania wieczystego/. Nie jest to więc prawo rzeczowe trwałe.

2. Możliwość jednostronnego zerwania umowy użytkowanie wieczystego /art. 26 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości w powiązaniu z art. 240 Kc/ nasuwa pytanie, czy okoliczności związane z tą możliwością podlegają lub mogą podlegać badaniu w postępowaniu administracyjnym przez organ administracji, który ma zdecydować o wystąpieniu lub niewystąpieniu nieodwracalnych skutków prawnych w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa.

3. Zachodzi także wątpliwość, czy zagadnienia złej wiary przy zawarciu umowy użytkowanie wieczystego oraz rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych mogą lub powinny być badane przez organ przed wydaniem decyzji w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, która w dalszej konsekwencji stworzyła możliwość oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

4. Pogląd, że stwierdzenie nieważności decyzji otworzyłoby drogę do odwrócenia skutków prawnych, które później wystąpiłyby, budzi zastrzeżenia, gdyż ocena wystąpienia nieodwracalnych skutków prawnych musi być dokonywana w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji przed wydaniem decyzji w tym przedmiocie /o stwierdzeniu nieważności decyzji lub stwierdzeniu wydania decyzji z naruszeniem prawa/.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
999
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)