Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.
Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie ze skargi Romualdy O. na decyzję Wojewody B. z dnia 7 maja 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie wykonanego ogrodzenia pomiędzy nieruchomościami sąsiednimi po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 1999 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 17 lutego 1999 r. w sprawie SA/Bk 874/98, do wyjaśnienia (...):
W jakim zakresie w świetle obowiązujących przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ podlegają nadzorowi budowlanemu, lub czy są z niego wyłączone w całości lub w części obiekty budowlane nie wymagające pozwolenia na budowę ani zgłoszenia.
podjął następującą uchwałę:
Prezydent Miasta B. decyzją z dnia 18 marca 1998 r. na mocy art. 104 Kpa oraz art. 29 ust. 1 pkt 7 i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, a także na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach publicznych /Dz.U. nr 141 poz. 602/ odmówił ingerencji w sprawie wybudowanego przez Marka K. ogrodzenia pomiędzy posesjami przy ulicy W. w B. W uzasadnieniu wskazał, że w myśl art. 29 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy Prawo budowlane, obowiązującej od 1 stycznia 1995 r., budowa ogrodzenia - niezależnie od jego konstrukcji i użytego materiału budowlanego - między posesjami nie wymaga uprzedniego uzyskania pozwolenia na budowę ani też zgłoszenia na podstawie art. 30 tej ustawy. Zgodnie zaś z poglądem zawartym w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 grudnia 1997 r., SA/Bk 172/97 organ nadzoru budowlanego może wydawać stosowne decyzje, jednak tylko w stosunku do tych obiektów, które zostały pobudowane na podstawie pozwolenia budowlanego.
Decyzją z dnia 7 maja 1998 r. Wojewoda B. - po rozpatrzeniu odwołania Romualdy O. - na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 uchylił zaskarżoną decyzję i zmienił ją w ten sposób, że odmówił podjęcia rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie ogrodzenia wykonanego przez Marka K. W motywach - uzasadniając zajęte stanowisko - organ powołał się również na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 grudnia 1997 r., SA/Bk 172/97 oraz na wyrok NSA z dnia 30 października 1997 r., SA/Bk 1343/98, w którym wyrażono pogląd, że ogrodzenia pomiędzy posesjami nie podlegają nadzorowi organów budowlanych, albowiem sprawy te reguluje prawo cywilne. Organ drugiej instancji uznał zatem, że należy zmodyfikować rozstrzygnięcie w ten sposób, że w orzeczeniu należy odmówić merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie ogrodzenia wykonanego pomiędzy działkami nr 15 i 15/1, położonymi w B. przy ulicy W.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Romualda O. podnosząc naruszenie przez sąsiada budującego ogrodzenie wymogów warunków technicznych oraz ograniczanie dopływu światła dziennego do jej nieruchomości i utrudnianie naturalnego spływu wód opadowych domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji.
Odpowiadając na skargę Wojewoda B. wnosił o jej oddalenie jako niezasadnej, podnosząc argumenty zbieżne z treścią motywów zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 17 lutego 1999 r., SA/Bk 874/98 Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku, rozpatrując skargę Romualdy O. na decyzję Wojewody B. z dnia 7 maja 1998 r., wystąpił na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów wątpliwości prawnej przedstawionej w sentencji uchwały.
W uzasadnieniu tego postanowienia skład orzekający stwierdził, że istota problemu w sprawie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy według stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 1995 r., ogrodzenia pomiędzy nieruchomościami sąsiednimi /nie przylegające do miejsc publicznych/ podlegają nadzorowi budowlanemu, czy są spod niego wyłączone w całości lub części. W przedmiotowej kwestii rysują się w orzecznictwie dwa przeciwstawne stanowiska. W wyroku z dnia 4 marca 1996 r., IV SA 651/95 /ONSA 1997 Nr 1 poz. 27/, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 1995 r. przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, zwanej dalej Prawem budowlanym z 1994 r., ogrodzenia budowane poza miejscami publicznymi, niezależnie od ich konstrukcji i użytego materiału budowlanego, nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę i w związku z tym nie podlegają nadzorowi organów budowlanych. Wydane w odniesieniu do takich ogrodzeń decyzje administracyjne nakazujące ich rozbiórkę byłyby dotknięte wadą nieważności, o której mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Odmiennie stanowisko wyrażono w wyrokach w sprawach SA/Bk 407/97, SA/Bk 1041/97, SA/Bk 1194/97.