Skarga Tadeusza K. na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie nakazania rozbiórki części budynku mieszkalnego, po rozpoznaniu w dniu 20 października 1997 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający NSA postanowieniem do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:~Czy ze względu na treść art. 48 ustawy
Tezy

Przepis art. 50 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ma zastosowania do obiektu budowlanego będącego w budowie bez wymaganego pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 48 tej ustawy, także wówczas, gdy budowa nie została zakończona.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem W. Czerwińskiego, prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości, w sprawie II SA/Lu 143/97 ze skargi Tadeusza K. na decyzję Wojewody (...) z dnia 24 sierpnia 1995 r. w przedmiocie nakazania rozbiórki części budynku mieszkalnego, po rozpoznaniu w dniu 20 października 1997 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 28 kwietnia 1997 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

Czy ze względu na treść art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ wyłączona jest możliwość stosowania w odniesieniu do obiektów budowlanych, realizowanych bez wymaganego pozwolenia albo zgłoszenia, których budowa nie została zakończona, przepisu art. 50 ust. 1 pkt 1 tej ustawy?

podjął następującą uchwałę:

Inne orzeczenia o symbolu:
999
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 1997 r. skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Lublinie w sprawie II SA/Lu 143/97 wystąpił o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów, w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, istotnej wątpliwości prawnej sformułowanej w pytaniu przytoczonym w części wstępnej uchwały.

W uzasadnieniu postanowienia przytoczono następujący stan faktyczny sprawy:

Decyzją z dnia 24 sierpnia 1995 r., wydaną z upoważnienia Wojewody (...) po rozpatrzeniu odwołania Tadeusza K., utrzymano w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w L. z dnia 20 lipca 1995 r. nakazującą odwołującemu się dokonanie rozbiórki wykonanych elementów budynku mieszkalnego /podpiwniczenia ze stropem oraz ścian parteru/ w terminie do 31 grudnia 1995 r. W uzasadnieniu decyzji powołano się na ustalenia o rozpoczęciu budowy w 1995 r. bez wymaganego prawem pozwolenia. Budowę prowadzi siostra odwołującego się, za jego przyzwoleniem. Jako podstawę materialnoprawną wskazano art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Tadeusz K. podniósł, że budowa została rozpoczęta na starych fundamentach przez siostrę, która nie była świadoma potrzeby uzyskania pozwolenia na budowę. Rozstrzygnięcie nakazujące rozbiórkę jest niesprawiedliwe zarówno ze względów społecznych, jak i gospodarczych. Na tej podstawie skarżący domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji.

Skład orzekający, uzasadniając zgłoszone wątpliwości interpretacyjne, powołał się przede wszystkim na to, że przesłanki orzekania nakazu rozbiórki określone w art. 48 prawa budowlanego, pomijając jego represyjny charakter, wydają się jednoznacznie sprecyzowane. Wątpliwości powstają dopiero po zestawieniu tego przepisu z unormowaniem art. 50 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego. Na wątpliwości te zwrócono już uwagę w doktrynie /L. Bar, E. Radziszewski: Nowy kodeks budowlany - Komentarz, Warszawa 1995, str. 89- 91/. Sformułowany tam został wniosek, aby art. 48 prawa budowlanego stosować jedynie do obiektów już wybudowanych. W ocenie składu przedstawiającego wątpliwości wniosek ten pozostaje w sprzeczności z dosłownym brzmieniem omawianego przepisu. Otwartym zagadnieniem jednak jest to, czy w tego rodzaju sprawach /robót budowlanych będących w toku/ nie należałoby rozważyć możliwości zastosowania art. 50, a następnie ewentualnie art. 51 tego prawa, co oznaczałoby legalizację tego rodzaju samowoli budowlanej. Także w nauce prawa można znaleźć poglądy opowiadające się za rozszerzającą wykładnią art. 50 ust. 1 prawa budowlanego. Wszystkie te okoliczności w ocenie składu przemawiają za przedstawieniem podniesionej wątpliwości do wyjaśnienia składowi powiększonemu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
999
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)