Skarga Mikołaja N. na rozstrzygnięcie Fundacji "Polsko-Niemieckie Pojednanie" w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2001 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający NSA postanowieniem V SA 439/01 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:~czy na ostateczne rozstrzygnięcie organów Fundacji "Polsko
Tezy

Na ostateczne rozstrzygnięcie Fundacji "Polsko-Niemieckie Pojednanie" w przedmiocie przyznania świadczeń dla byłych robotników przymusowych i osób dotkniętych innymi krzywdami z czasów narodowego socjalizmu nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 1 w zw. z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Ryszarda Walczaka prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Mikołaja N. na rozstrzygnięcie Fundacji "Polsko-Niemieckie Pojednanie" z dnia 20 listopada 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2001 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2001 r. V SA 439/01 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

czy na ostateczne rozstrzygnięcie organów Fundacji "Polsko-Niemieckie Pojednanie" dotyczące przyznania świadczenia pieniężnego za represje doznane ze strony okupanta hitlerowskiego służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego?

podjął następującą uchwałę:

Inne orzeczenia o symbolu:
634 Sprawy kombatantów, świadczenia z tytułu pracy przymusowej
Inne orzeczenia z hasłem:
Fundacje
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/7

Postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2001 r. V SA 439/01, zmienionym postanowieniem z dnia 5 września 2001 r., skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego w toku rozpoznawania skargi Mikołaja N. na rozstrzygnięcie organów Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu doznanych prześladowań nazistowskich wystąpił na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów wątpliwości prawnej przytoczonej w sentencji uchwały.

Z akt sprawy wynika, że Mikołaj N. wniósł skargę na rozstrzygnięcie Komisji Weryfikacyjnej Fundacji "Polsko-Niemieckie Pojednanie" z dnia 10 lutego 1999 r., którym odmówiono mu przyznania pomocy finansowej z tytułu doznanych prześladowań nazistowskich.

W uzasadnieniu postanowienia skład orzekający wskazał, że przedstawiona wątpliwość prawna była już przedmiotem oceny Sądu Najwyższego, który w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 31 marca 1998 r., III ZP 44/97 /OSNAPU 1998 nr 16 poz. 472/, podjętej na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich, wypowiedział pogląd, że na ostateczne rozstrzygnięcie organów Fundacji "Polsko-Niemieckie Pojednanie" w przedmiocie pomocy finansowej za represje doznane ze strony okupanta hitlerowskiego nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Analogiczny pogląd wyrażony został już wcześniej - na gruncie przepisów Kpa w zakresie skarg do NSA obowiązujących przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 1994 r., I SA 1762/92 /ONSA 1993 Nr 3 poz. 75/, a po opublikowaniu uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego i z powołaniem się na nią - w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 lutego 1999 r., V SAB 7/99 /OSP 2000 z. 5 poz. 82, z glosą krytyczną E. Łętowskiej/.

Skład orzekający stwierdził, że ze względu na zasadnicze znaczenie przedstawionej wątpliwości prawnej z punktu widzenia istoty państwa prawnego, powinna ona być wyjaśniona na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym podkreślając, że podstawową zasadą porządku konstytucyjnego, wiążącą się ściśle z chronionym przez prawo międzynarodowe prawem człowieka do rzetelnego procesu sądowego /art. 14 ust. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, art. 6 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności/, jest - wyrażona w przepisie art. 45 ust. 1 Konstytucji - zasada, iż każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. Polski ustawodawca uznał tę zasadę za tak ważną, że mimo dopuszczenia możliwości wprowadzania na podstawie ustaw określonych ograniczeń w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw /art. 31 ust. 3 Konstytucji/ - wyłączył zarazem możliwość zamykania przez ustawę drogi sądowej dla ich dochodzenia /art. 77 ust. 2 Konstytucji/.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
634 Sprawy kombatantów, świadczenia z tytułu pracy przymusowej
Inne orzeczenia z hasłem:
Fundacje
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)