Zgodnie z art. 177 Konstytucji wymiar sprawiedliwości w Polsce sprawują sądy powszechne we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw ustawowo zastrzeżonych dla właściwości innych sądów. Natomiast zgodnie art. 184 Konstytucji Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, jedynie kontrolę działalności administracji publicznej. Można więc sądzić, iż z woli ustrojodawcy to właśnie na rzecz sądów powszechnych w razie wątpliwości przemawia domniemanie właściwości w omawianych sprawach /Winczorek P., Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Wyd. Liber, Warszawa 2000 r., str. 231 i 239-249; W. Skrzydło, Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Komentarz, Zakamycze 1998 r., str. 75, 187 i 196-197 oraz J. Boć /red./, Konstytucje Rzeczypospolitej oraz komentarz do Konstytucji RP z 1997 r., Wrocław 1998 r., str. 139 i nast./.
Według Trybunału nie ma żadnych racji, które - przy wyborze pomiędzy rezultatami wykładni językowo dopuszczalnymi - przemawiałyby za wyłączeniem lub ograniczeniem rzeczywistego prawa do sądu. Wręcz przeciwnie, założeniem państwa prawnego jest prawo do sądu. Wykładnia obowiązującego prawa musi zawsze dawać możliwie najpełniejszy wyraz temu założeniu. Trybunał Konstytucyjny w powołanym wyroku z dnia 10 lipca 2000 r. uznał, że aby zapobiec wyprowadzaniu w drodze wykładni z treści art. 1 Kodeksu postępowania cywilnego normy o charakterze niekonstytucyjnym, należy wyeliminować nieprawidłowości pojawiające się w tym zakresie w orzecznictwie. Trybunał z całą stanowczością podkreślił, że art. 1 Kpc rozumiany w ten sposób, iż w zakresie pojęcia "sprawy cywilnej", nie mogą się mieścić roszczenia dotyczące zobowiązań pieniężnych, których źródło stanowi decyzja administracyjna, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Z powyższych wywodów wynika zatem, że do rozpoznania sprawy o odsetki od dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie przez funkcjonariusza służby więziennej zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe /art. 104 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o służbie więziennej - Dz.U. nr 61 poz. 283 ze zm./ właściwe są sądy powszechne. Oznacza to, że do rozpoznania sprawy o odsetki od wynagrodzenia funkcjonariusza służby więziennej, nie są właściwe organy administracji publicznej, albowiem do rozpoznania takiej sprawy w drodze administracyjnej brak jest podstawy prawnej.
Stanowisko zaprezentowane wyżej czyni zbędnym udzielenie odpowiedzi na pytanie drugie.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ podjął uchwałę jak w sentencji.