1. Sprawa o odsetki od dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie przez funkcjonariusza służby więziennej zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe /art. 104 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o służbie więziennej - Dz.U. nr 61 poz. 283 ze zm./ nie jest sprawą administracyjną, której rozpoznanie należy do właściwości organów administracji publicznej.
2. Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Włodzimierza Skoniecznego prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Andrzeja B. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w B. z dnia 15 września 1998 r., (...) w przedmiocie wypłaty należności z tytułu pełnienia służby bezpośrednio po zakończonym dyżurze lekarskim oraz wypłaty odsetek od tej należności po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2001 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 11 października 2000 r. w sprawie II SA/Gd 2034/98, do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
czy do rozpoznania sprawy o odsetki od dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie przez funkcjonariusza służby więziennej zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe /art. 104 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o służbie więziennej - Dz.U. nr 61 poz. 283 ze zm./ właściwe są organy administracji publicznej określone w tej ustawie, oraz w razie pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytanie,
czy funkcjonariuszowi służby więziennej przysługują odsetki od nieterminowo wypłaconego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 104 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy o służbie więziennej?
podjął następującą uchwałę:
Postanowieniem z dnia 11 października 2000 r. w sprawie ze skargi Andrzeja B. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w B. /II SA/Gd 2034/98/ skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawił do wyjaśnienia przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego wątpliwość prawną sformułowaną w pytaniach:
czy do rozpoznania sprawy o odsetki od dodatkowego wynagrodzenia za wykonywanie przez funkcjonariusza służby więziennej zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe /art. 104 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o służbie więziennej - Dz.U. nr 61 poz. 283 ze zm./ właściwe są organy administracji publicznej określone w tej ustawie, oraz w razie pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytanie, czy funkcjonariuszowi służby więziennej przysługują odsetki od nieterminowo wypłaconego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 104 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy o służbie więziennej.
Wskazane wątpliwości powstały na tle następującego stanu faktycznego:
Andrzej B. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w B. z dnia 15 września 1998 r. (...), którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Zakładu Karnego w P. z dnia 23 lipca 1998 r. (...). Decyzją tą odmówiono skarżącemu uwzględnienie żądania sformułowanego w raporcie z dnia 27 stycznia 1998 r. a dotyczącego wypłacenia mu zaległego wynagrodzenia wraz z odsetkami za zwłokę za sześć godzin dyżurów, które pełnił po zakończeniu dyżuru pełnionego w ramach zwykłych obowiązków służbowych. Domagając się wypłacenia wynagrodzenia za dyżury pełnione we wskazanych dniach, w okresie od 3 kwietnia 1991 r. do 31 lipca 1997 r., skarżący wniósł także o nieuwzględnienie przedawnienia. Decyzją z dnia 23 lipca 1998 r. organ I instancji postanowił dokonać wypłaty dodatku za pracę wykonywaną po zakończeniu dyżuru zakładowego w okresie od stycznia 1995 r. do lipca 1997 r. W pozostałej części z powodu przedawnienia oddalono roszczenie o wypłatę dodatku za pracę w okresie od listopada 1991 r. do grudnia 1994 r. Organ I instancji za niezasadne uznał także roszczenie o zapłatę odsetek od nieterminowej wypłaty świadczenia pieniężnego.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący uzasadniając odwołanie w części dotyczącej odmowy wypłacenia wynagrodzenia za pracę w okresie od listopada 1991 r. do grudnia 1994 r. zarzucił naruszenie art. 103 ust. 2 ustawy o służbie więziennej. Uzasadniając odwołanie w części dotyczącej odmowy zapłacenia odsetek, skarżący zarzucił, iż niezasadnie organ administracyjny użył argumentów przedstawionych w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 1997 r. /I PKN 66/96 - OSNAPU 1997 nr 20 poz. 401/, gdyż orzeczenie to zostało podjęte na innej podstawie prawnej, mianowicie ustawie o Policji. Skarżący przyznaje, że uregulowanie zawarte w ustawie o Policji i w ustawie o Służbie Więziennej są podobne, jednakże twierdzi, że nie są one identyczne. Dodatkowo skarżący poddał w wątpliwość trafność wskazanego orzeczenia Sądu Najwyższego, wskazując, że pozostaje ono w oczywistej sprzeczności z uchwałą Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 stycznia 1995 r., zgodnie z którą nie wypłacenie funkcjonariuszom Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej uposażenia w terminie stanowi opóźnienie spełnienia świadczenia pieniężnego i uzasadnia na podstawie art. 481 par. 1 Kc żądanie zapłaty odsetek.