Wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata należy uiścić na podstawie art. 15 i 17 ustawy z dnia 17 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ bez wezwania przez przewodniczącego wydziału /prezesa ośrodka zamiejscowego/, o którym mowa w par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej /Dz.U. nr 117 poz. 563/.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem W. Czerwińskiego, prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej delegowanego do Prokuratury Krajowej, w sprawie II SA/Łd 814/96 z wniosku Franciszka P. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Wojewody (...) z dnia 24 kwietnia 1996 r. w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 1997 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 16 października 1996 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
Czy adwokat będący pełnomocnikiem strony w postępowaniu przed sądem administracyjnym w sprawie, w której obowiązuje wpis stały, jest zobowiązany do uiszczenia tego wpisu bez wezwania przez przewodniczącego wydziału?
podjął następującą uchwałę:
Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego wystąpił na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów istotnej wątpliwości prawnej przedstawionej w postanowieniu z dnia 16 października 1996 r. w sprawie ze skargi Franciszka P. na decyzję Wojewody (...) z dnia 24 kwietnia 1996 r. w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości (...).
Wątpliwość prawna wystąpiła w związku z rozpoznawaniem wniosku Franciszka P. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi po jej odrzuceniu postanowieniem z dnia 21 czerwca 1996 r. na tej podstawie, że adwokat wnoszący skargę nie uiścił wpisu od skargi w wysokości stałej. Zdaniem składu orzekającego, wątpliwości prawne dotyczą wykładni art. 36 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i zakresu odpowiedniego stosowania w postępowaniu przed tym Sądem przepisów ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Istota wątpliwości prawnej polega na tym, że w art. 36 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym zostało zamieszczone upoważnienie ustawowe dla Rady Ministrów do określenia wysokości oraz zasad pobierania wpisu, natomiast art. 36 ust. 3 tej ustawy odsyła do odpowiedniego stosowania w sprawach skarg przepisów o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Można więc - zdaniem składu orzekającego - dojść przy wykładni tych przepisów do różnych wniosków.
Po pierwsze, można wyrazić pogląd, że przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ stosuje się odpowiednio w sprawach skarg, ale tylko w takim zakresie, w jakim problematyka ta nie została odmiennie uregulowana w ustawie o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz w wydanym na podstawie art. 36 ust. 2 tej ustawy rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej /Dz.U. nr 117 poz. 563/. Z treści par. 7 tego rozporządzenia, który stanowi, że przewodniczący wydziału /prezes ośrodka zamiejscowego/ wzywa do uiszczenia wpisu po wniesieniu skargi, można wnioskować, iż zasadą w tych sprawach jest to, że w każdej sprawie przewodniczący wydziału /prezes ośrodka zamiejscowego/ ma obowiązek wezwać do uiszczenia wpisu, określając jego wysokość, i to bez względu na to, czy od skargi pobiera się wpis stosunkowy, czy wpis stały, oraz bez względu na to, czy skargę wnosi sam skarżący, czy też adwokat lub radca prawny w jego imieniu. Oznacza to, że w razie skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego nie ma zastosowania przepis art. 17 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Przepis ten stanowi, że pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, zwraca się bez wezwania do uiszczenia opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie w wysokości stałej; również bez wezwania do uiszczenia opłaty należy odrzucić wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego środki zaskarżenia podlegające opłacie w wysokości stałej.