Skarga Andrzeja T. na bezczynność Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w przedmiocie niewydania decyzji w postępowaniu odwoławczym, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 1996 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający NSA postanowieniem do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:~Czy w świetle art. 87 par. 1 Kpc w brzmieniu nadanym przez art. 1 ust. 7 lit. "a" ustawy o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej
Tezy

Radca prawny nie może być w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pełnomocnikiem osoby fizycznej nie będącej podmiotem gospodarczym stosownie do przepisów art. 87 par. 1 Kpc w związku z art. 42 i 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ oraz przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ i art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej I. Kaszczyszyn w sprawie I SAB 38/96 ze skargi Andrzeja T. na bezczynność Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w przedmiocie niewydania decyzji w postępowaniu odwoławczym, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 1996 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 12 września 1996 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

Czy w świetle art. 87 par. 1 Kpc w brzmieniu nadanym przez art. 1 ust. 7 lit. "a" ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 43 poz. 189/ radca prawny może być pełnomocnikiem procesowym osoby fizycznej, nie będącej podmiotem gospodarczym, w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym?

podjął następującą uchwałę:

Inne orzeczenia o symbolu:
999
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Działalność gospodarcza
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/4

Wątpliwość prawna przedstawiona składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego powstała na tle następującego stanu faktycznego:

W dniu 21 maja 1996 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęła skarga Andrzeja T. na bezczynność Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, który pomimo upływu ponad 2 miesięcy nie rozpoznał jego odwołania od decyzji Wojewody (...), odmawiającej przyznania rekompensaty na uzupełnienie kosztów poniesionych na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Ponieważ w odpowiedzi na skargę Minister stwierdził, że postępowanie odwoławcze zostało zakończone wydaniem decyzji uchylającej decyzję Wojewody i przekazującej sprawę do ponownego rozpoznania, Sąd zwrócił się do skarżącego o udzielenie informacji, czy skargę podtrzymuje, czy cofa. Wówczas zgłosił swój udział w sprawie - jako pełnomocnik skarżącego - radca prawny. Występując w imieniu skarżącego, oświadczył, że nie tylko skargi nie cofa, ale ją rozszerza, żądając wydania przez organ naczelny decyzji nie kasacyjnej, ale reformatoryjnej.

U podłoża wątpliwości Sądu co do możliwości dopuszczenia do udziału w tej sprawie radcy prawnego jako pełnomocnika procesowego skarżącego legły następujące okoliczności:

Ustawą z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 43 poz. 189/ znowelizowano art. 87 par. 1 Kpc przez uzupełnienie kręgu osób, które mogą być pełnomocnikami procesowymi, o radcę prawnego, nie wprowadzając równocześnie żadnych zmian w ustawach: z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ i z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./. Oznacza to, że ustawodawca uznał za celowe utrzymanie w dalszym ciągu dwóch różnych podmiotów powołanych do wykonywania obsługi prawnej.

Zmianie w zakresie świadczenia pomocy prawnej nie uległ również art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, regulujący - między innymi - zastępstwo procesowe podmiotów gospodarczych w zakresie działalności gospodarczej.

Brak zmian we wspomnianych wyżej ustawach prowadzi do wniosku, że wykładni art. 87 par. 1 Kpc nie można dokonywać w oderwaniu czy też z pominięciem przepisów zawartych w tych ustawach, a dotyczących zwłaszcza problematyki pełnomocnictwa procesowego.

Jeśli chodzi o radców prawnych, to w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych stanowi się, że wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na obsłudze prawnej państwowych i spółdzielczych jednostek organizacyjnych /art. 4 ust. 1/. Z obsługi prawnej radcy prawnego mogą także korzystać organizacje społeczne oraz spółki z udziałem kapitału państwowego, spółdzielczego lub organizacji społecznych /art. 4 ust. 2/. Regulując szczegółowo wykonywanie tego zawodu w rozdziale 2 tej ustawy, wymieniono w art. 7 ust. 1 pkt 6 wśród zadań radcy prawnego występowanie w charakterze pełnomocnika jednostki organizacyjnej w postępowaniu sądowym, administracyjnym oraz przed innymi organami orzekającymi.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
999
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Działalność gospodarcza
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)