Skarga Heleny W. na decyzję Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Województwie P. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji dotychczasowej w postępowaniu wznowieniowym w sprawie orzeczenia o niepełnosprawności po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2002 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający NSA Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie, postanowieniem SA/Rz 2913/01 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:~Czy na decyzję merytoryczną wydaną w postępowaniu wznowieniowym /art. 151 par. 1 pkt 1 Kpa/ przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych /art. 6 ust. 5 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych
Tezy

Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Ryszarda Walczaka, prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Heleny W. na decyzję Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Województwie P. z dnia 8 listopada 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji dotychczasowej w postępowaniu wznowieniowym w sprawie orzeczenia o niepełnosprawności po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2002 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 9 lipca 2002 r. SA/Rz 2913/01 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

Czy na decyzję merytoryczną wydaną w postępowaniu wznowieniowym /art. 151 par. 1 pkt 1 Kpa/ przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych /art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych - Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./, czy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/5

Przedstawiona przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego wątpliwość prawna powstała w sprawie ze skargi Heleny W. na decyzję Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w R. z dnia 8 listopada 2001 r. wydaną na podstawie art. 138 par. 2 Kpa oraz art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./, utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w P. z dnia 16 lipca 2001 r., wydaną na podstawie art. 151 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 6 powołanej wyżej ustawy i par. 22 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stopniu niepełnosprawności oraz wydawania opinii /Dz.U. nr 7 poz. 60/, o odmowie uchylenia ostatecznego orzeczenia tego Zespołu z dnia 9 listopada 2000 r. o stopniu niepełnosprawności skarżącej Heleny W., wydanego na podstawie art. 3, 4, 6 ust. 1, 5 i 6 powyższej ustawy, zaliczającego skarżącą do znacznego stopnia niepełnosprawności i stwierdzającego istnienie niepełnosprawności od 1991 r. Decyzja o odmowie uchylenia tego orzeczenia wydana została w postępowaniu przeprowadzonym na podstawie postanowienia Powiatowego Zespołu z dnia 6 marca 2001 r., wydanego na podstawie art. 149 par. 1 Kpa, o wznowieniu na żądanie skarżącej Heleny W. postępowania zakończonego tym orzeczeniem.

Żądanie wznowienia postępowania opierało się na podstawie określonej w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa ; skarżąca twierdziła, że wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne i dowody, które miały wskazywać, że niepełnosprawność istnieje co najmniej od 1974 r., a nie od 1991 r., jak to przyjęto w kwestionowanym ostatecznym orzeczeniu.

Odmowa uchylenia tego orzeczenia w trybie wznowienia postępowania została umotywowana przez organ odwoławczy tym, że zarówno zeznania świadków, jak i zaświadczenia lekarskie jako dowody odnośnie wznowienia postępowania nie wyczerpują postanowień art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa dającego podstawę do wznowienia postępowania.

Przy rozpoznawaniu skargi Heleny W. na powyższą decyzję Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o stopniu Niepełnosprawności w R. z dnia 8 listopada 2001 r. skład orzekający NSA uznał, że zachodzą wątpliwości co do właściwości rzeczowej Naczelnego Sądu Administracyjnego w tej sprawie z następujących przyczyn:

Niewątpliwie orzeczenie o stopniu niepełnosprawności jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa w zw. z art. 66 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./, nazwanej dalej ustawą o rehabilitacji. Art. 6 ust. 5 tej ustawy stanowi, że od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Przywołany przepis wyłącza więc właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego określoną w art. 20 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, nazwanej niżej skrótem "ustawa o NSA". Przepisy ustawy o rehabilitacji oraz wydane na jej podstawie rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stopniu niepełnosprawności oraz wydawania opinii /Dz.U. nr 7 poz. 60/ nie określają wyraźnie zakresu tego wyłączenia, zatem zachodzi wątpliwość, czy przepis art. 6 ust. 5 ustawy o rehabilitacji odnosi się do wszystkich orzeczeń wydawanych przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności, a w szczególności czy rozciąga się na decyzje wydawane w postępowaniach nadzwyczajnych.

Strona 1/5