Tak więc argumentacja składu orzekającego, zawarta w uzasadnieniu postanowienia, znajduje niewątpliwie dodatkowe wsparcie zarówno w powołanym orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 kwietnia 1993 r., jak i w ewolucji ustawodawstwa.
Jak z powyższych rozważań wynika, pobieranie przez współmałżonka - współposiadacza gospodarstwa rolnego wynagrodzenia za pracę w wysokości przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia w rozumieniu art. 774 pkt 1 kodeksu pracy w związku z par. 3 pkt 2 omawianego rozporządzenia samo przez się nie wyklucza możliwości przyznania drugiemu małżonkowi - współposiadaczowi tego gospodarstwa rolnego specjalnego świadczenia pieniężnego, określonego w art. 11d ust. 3 w związku z art. 11d ust. 1a ustawy. (...)
W myśl art. 11d ust. 4 ustawy specjalne świadczenie pieniężne może być przyznane w wysokości zasiłku, o którym mowa w art. 24 ust. 1 ustawy o zatrudnieniu, na okres do 12 miesięcy.
Decyzje w przedmiocie specjalnego świadczenia pieniężnego - zarówno co do jego przyznania, jak i okresu, na jaki świadczenie zostanie przyznane - wydawane są w ramach uznania administracyjnego. Rozważając w tych granicach wszystkie istotne okoliczności konkretnej sprawy, kierownik rejonowego urzędu pracy może także ocenić wpływ osiągania przez współmałżonka osoby ubiegającej się o specjalne świadczenie pieniężne dochodów z tytułu zatrudnienia poza rolnictwem /w wysokości przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia/ na przyznanie tego świadczenia lub na okres jego wypłacania.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym podjął uchwałę jak w sentencji.