Skarga do sądu administracyjnego, wniesiona za pośrednictwem organu administracji państwowej, który wydał zaskarżoną decyzję w ostatniej instancji, zawarta w piśmie nadanym w polskim urzędzie pocztowym pod adresem tego organu przed dniem 1 października 1995 r., podlega rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych, o których mowa w art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem W. Skoniecznego, prokuratora Prokuratury Apelacyjnej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości, w sprawie z wniosku Wiesława G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Prezesa Krajowego Urzędu Pracy z dnia 4 lipca 1995 r. nr KG-II-029/753/246/HJ/95 w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnego, po wyjaśnieniu w dniu 27 maja 1996 r. na posiedzeniu jawnym przedstawionych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 21 grudnia 1995 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ następujących wątpliwości prawnych:
1. Czy sprawa, w której skarga do sądu administracyjnego, wnoszona za pośrednictwem organu, który wydał decyzję, została zawarta w piśmie nadanym w polskim urzędzie pocztowym przed dniem 1 października 1995 r., jest sprawą, w której skarga została wniesiona do Sądu przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ w rozumieniu przepisu art. 68 tej ustawy, jeżeli skarga wpłynęła do organu, który wydał decyzję, po dniu wejścia w życie tej ustawy i po tym dniu została przekazana Sądowi?
2. W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie pierwsze - czy w sprawie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi stosuje się także przepisy art. 58-60 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, czy wyłącznie przepis art. 35 ust. 3 tej ustawy?
podjął następującą uchwałę:
Prezes Krajowego Urzędu Pracy decyzją z dnia 4 lipca 1995 r., wydaną w postępowaniu wszczętym na skutek odwołania wniesionego przez Wiesława G., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Decyzja ta została doręczona stronie w dniu 17 lipca 1995 r. z pouczeniem o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Wiesław G. skargi nie wniósł, lecz na podstawie art. 113 Kpa złożył wniosek o wyjaśnienie i sprostowanie decyzji, który został załatwiony odmownie postanowieniem z dnia 13 września 1995 r. /doręczonym dnia 15 września 1995 r./; postanowienie to zostało zaskarżone do sądu administracyjnego w piśmie z dnia 20 września 1995 r., a sprawa została rozpoznana i wydano w niej wyrok.
Wiesław G. w piśmie z dnia 20 września 1995 r. wniósł skargę na decyzję z dnia 4 lipca 1995 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Pismo to, skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Krajowego Urzędu Pracy, zostało nadane w polskim urzędzie pocztowym dnia 26 września 1995 r., wpłynęło do sekretariatu tego Urzędu dnia 3 października 1995 r., a skarga z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę wpłynęła do sądu administracyjnego w Warszawie w dniu 31 października 1995 r. W tym stanie sprawy wyłoniła się wątpliwość co do stanu prawnego, który należy uznać za obowiązujący przy rozpoznawaniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi ze względu na przepis art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
1. Wątpliwości prawne, z którymi wystąpił skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego, dotyczą wyłącznie samej dopuszczalności rozpoznania sprawy, a nie odnoszą się do rozpoznania tej sprawy w rozumieniu art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Z tego względu nie zachodzą przeszkody w wyjaśnieniu tych wątpliwości prawnych przez skład siedmiu sędziów na zasadzie art. 49 ust. 2 wymienionej ustawy. Artykuł 49 ust. 2 bowiem dotyczy wyjaśnienia wątpliwości prawnych, nie stanowi to zatem rozpoznawania sprawy w rozumieniu ustawy o NSA.
2. W uzasadnieniu postanowienia zawierającego pytanie prawne trafnie związano dopuszczalność różnych odpowiedzi - co do skutków wniesienia skargi do sądu administracyjnego z wykorzystaniem usług poczty - z poglądem dotyczącym zakresu mocy obowiązującej przepisu art. 165 par. 2 Kpc w postępowaniu przed NSA. Uregulowania prawne zawarte w dziale VI Kpa nie nasuwały wątpliwości co do tego, że w postępowaniu przed NSA należy stosować odpowiednio przepis art. 165 par. 2 Kpc /A. Zieliński [w:] Borkowski Janusz, J. Jendrośka, R. Orzechowski, A. Zieliński: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 1989, str. 354/. Pogląd ten znajdował pełne uzasadnienie w zakresie odesłania ustanowionego w art. 211 Kpa, rozpatrywanego na tle przepisów działu VI Kpa Zważyć trzeba, że pogląd co do stosowania art. 165 par. 2 Kpc w postępowaniu przed sądem administracyjnym znajduje także uzasadnienie w treści szeregu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, które jednoznacznie wskazują na zasadnicze odmienności w regulowaniu niektórych kwestii procesowych w postępowaniu administracyjnym oraz w postępowaniu cywilnym.