1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony przez właściwy organ na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1975 nr 11 poz. 67/, lecz nie ogłoszony w wojewódzkim dzienniku urzędowym, do którego uchwalono zmiany w trybie przepisów ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ z jednoczesnym ustaleniem i zatwierdzeniem nowego rysunku planu oraz jednolitego tekstu planu, obejmującego pozostawione bez zmian elementy dotychczasowego planu, jest - po ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym uchwały rady gminy o zatwierdzeniu zmian w planie - obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w rozumieniu art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./.
2. Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej W. Skoniecznego w sprawie z odwołania Józefa Z. od decyzji Burmistrza Miasta N. z dnia 21 lutego 1997 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 1998 r. na posiedzeniu jawnym pytań prawnych pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), zgłoszonych na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:
1. Czy zmiany planu miejscowego, sporządzone i uchwalone w trybie przepisów ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./, mogą być traktowane jako miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w rozumieniu art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/ w przypadku, gdy zmieniona uchwała rady o zatwierdzeniu planu zagospodarowania przestrzennego, w którym dokonano zmian, nie została opublikowana zgodnie z wymaganiami art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1975 nr 11 poz. 67/, obowiązującej w czasie jego sporządzenia?
2. W przypadku odpowiedzi przeczącej na powyższe pytanie - czy samorządowe kolegium odwoławcze, rozpatrując odwołanie od decyzji o odmowie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jest uprawnione do przeprowadzenia w całości postępowania, o którym mowa w art. 44 powołanej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, i wydania decyzji merytorycznej na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 ze zm./?
podjął następującą uchwałę:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...) w pełnym składzie uchwałą nr 2/II/VI/97 z dnia 26 czerwca 1997 r., powołując się na art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, uwzględniło wniosek składu orzekającego i wystąpiło do Naczelnego Sądu Administracyjnego o udzielenie odpowiedzi na pytania prawne przedstawione na wstępie.
Stan faktyczny sprawy, w której przedstawiono pytania prawne, był następujący:
Józef Z. we wniosku z dnia 25 listopada 1996 r. domagał się ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania części działki nr 177/2, położonej w L. gmina N., dla inwestycji polegającej na budowie budynku socjalno-magazynowego związanego z prowadzoną hodowlą ryb.
Decyzją wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta N. po ponownym rozpatrzeniu sprawy, w dniu 21 lutego 1997 r. odmówiono ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania dla przedstawionej inwestycji z tej przyczyny, że jest ona sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ instancji powołał przepisy art. 40 ust. 1 i 3 uraz art. 42 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/ oraz plan zagospodarowania przestrzennego Gminy N., zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej nr 222/XXVI/93 z dnia 24 maja 1993 r. /Dz. Urz. Woj. ... nr 21 poz. 249 z dnia 21 czerwca 1993 r./. Zgodnie z ustaleniami tego planu działka nr 177/2 jest położona na terenie o przeznaczeniu rolniczym. Tereny rolne według tego planu są to obszary poza lasami, wodami i gruntami przewidzianymi pod zabudowę. W uzasadnieniu decyzji podano również, że zmiany w planie zagospodarowania przestrzennego wprowadzone tą uchwałą Rady Miejskiej w N. zawierają zarówno aktualne elementy dotychczas obowiązującego planu z 1981 r., jak i wprowadzone zmiany. Nowy plan został ogłoszony jako tekst jednolity, wobec czego jest aktem normatywnym, który ma moc przepisów powszechnie obowiązujących i jako taki stanowi jedyną podstawę wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenów położonych na obszarze gminy.
Rozpatrując odwołanie inwestora, skład orzekający Samorządowego Kolegium Odwoławczego ustalił, że uchwała Rady Miejskiej w N. z dnia 24 maja 1993 r. zatwierdziła jedynie zmiany w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy N., zatwierdzonym uchwałą nr XIX/61/81 Rady Narodowej Miasta i Gminy N. z dnia 15 października 1981 r. Ta ostatnia uchwała, wbrew wymaganiom określonym w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1975 nr 11 poz. 67/, nie została opublikowana w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej, lecz jedynie została zamieszczona w wykazie obowiązujących aktów normatywnych prawa miejscowego Rady Narodowej Miasta i Gminy w N. z dnia 12 listopada 1984 r. /Dz. Urz. Woj. ... nr 6 poz. 47 z dnia 17 grudnia 1984 r./. Kolegium uznało, że w sprawie tej występują wątpliwości prawne, od których wyjaśnienia jest uzależniony sposób rozstrzygnięcia sprawy, dotyczące tego, czy zmiany planu miejscowego, który wobec nieogłoszenia nie nabył mocy prawnej, dokonane w formie nowego tekstu i rysunku planu, mogą być uznane za miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w rozumieniu art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Z zagadnieniem tym łączy się kwestia, czy z powodu braku miejscowego planu organ odwoławczy jest uprawniony do przeprowadzenia w całości postępowania przewidzianego w art. 44 tej ustawy.