Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej W. Skoniecznego w sprawie z odwołania Jadwigi i Józefa P. oraz innych osób od decyzji Prezydenta Miasta R. z dnia 16 stycznia 1997 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, po rozpoznaniu w dniu 29 września 1997 r. na posiedzeniu jawnym pytań prawnych pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), zgłoszonych na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:
1. Czy art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym stanowi samoistną podstawę do orzekania w przedmiocie naruszenia prawa w orzeczeniu przed skierowaniem na nie skargi do sądu administracyjnego?
2. W razie odpowiedzi pozytywnej na pytanie pierwsze - w jakiej formie organ uwzględnia lub odmawia uwzględnienia naruszenia prawa w przypadkach, o jakich mowa w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym?
3. W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie pierwsze - w jakiej formie i w jakim trybie organ wzywany do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, załatwia podanie zawierające powyższe wezwanie?
podjął następującą uchwałę:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...), rozpatrując odwołania Jadwigi i Józefa P. oraz innych osób od decyzji Prezydenta Miasta R. z dnia 16 stycznia 1997 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod budowę parkingu z portiernią dla Szpitala Miejskiego w R. przy ul. P., postanowieniem z dnia 7 kwietnia 1997 r. nr SKO-401/41/97 stwierdziło niedopuszczalność odwołań na tej podstawie, że odwołujący się nie są stronami w tym postępowaniu. W postanowieniu zostało zawarte pouczenie, że przysługuje na nie prawo wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego po uprzednim wyczerpaniu trybu określonego w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, to jest po zwróceniu się do Kolegium z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Pismem z dnia 30 kwietnia 1997 r. Jadwiga i Józef P. zwrócili się do Kolegium z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa i uchylenia postanowienia z dnia 7 kwietnia 1997 r., albowiem - ich zdaniem - są stroną postępowania w sprawie o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod budowę wymienionego parkingu.
W toku rozpoznawania wezwania Jadwigi i Józefa P. pełny skład Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), na wniosek składu orzekającego tego Kolegium wystosowany na podstawie art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, podjął uchwałę z dnia 5 czerwca 1997 r. o wystąpieniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wyżej przedstawionymi pytaniami prawnymi.
W uzasadnieniu uchwały Kolegium podało, że konieczność wyczerpania trybu określonego w art. 34 ust. 3 ustawy o NSA, to jest wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa przed wniesieniem do Sądu skargi na postanowienie organu odwoławczego stwierdzające niedopuszczalność odwołania, wynika z uzasadnienia uchwały NSA z dnia 9 grudnia 1996 r. OPS 4/96. Wskazano ponadto, powołując się na postanowienie NSA z dnia 17 kwietnia 1997 r. SA/Rz 331/96, że sąd administracyjny odrzuca skargę na postanowienie wydane na podstawie art. 134 Kpa, jeżeli wniesienie skargi nie zostało poprzedzone wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W tej sytuacji powstają wątpliwości co do charakteru prawnego wezwania, o którym mowa w art. 34 ust. 3 ustawy o NSA, jeżeli wezwanie to dotyczy orzeczenia wydanego w ramach postępowania administracyjnego unormowanego przepisami kodeksu postępowania administracyjnego. Zdaniem Kolegium wymaga wyjaśnienia, czy w takim wypadku wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wszczyna postępowanie administracyjne, o jakim mowa w art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa, w którego toku podjęte rozstrzygnięcia procesowe usuną naruszenie prawa, jeżeli wezwanie zostanie uznane za uzasadnione. Ponieważ naruszenie prawa nastąpiło w postępowaniu administracyjnym przez wydanie rozstrzygnięcia w określonej prawnie formie /postanowienia/, to również usunięcie naruszenia prawa powinno nastąpić w określonej formie procesowej. Wówczas jednak powstaje, zdaniem Kolegium, zasadnicza wątpliwość, w jakim trybie może nastąpić wzruszenie kwestionowanego rozstrzygnięcia, które jest ostateczne i może być wzruszone tylko w przypadkach i na zasadach przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego. W ocenie Kolegium, usunięcie naruszenia prawa postanowieniem wydanym na podstawie art. 134 Kpa, w wyniku wezwania, o którym mowa w art. 34 ust. 3 ustawy o NSA, nie jest możliwe w trybie wznowienia postępowania ani w trybie stwierdzenia nieważności, ponieważ na postanowienie stwierdzające niedopuszczalność odwołania nie przysługuje zażalenie. Wymaga więc wyjaśnienia, czy przepis art. 34 ust. 3 ustawy o NSA stanowi samodzielną podstawę do orzekania w tym zakresie, zwłaszcza jeśli się uwzględni, że przepisy ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie zakreślają terminu, w którym należy zwrócić się z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, oraz to, że z mocy art. 35 ust. 4 tej ustawy nie można wnieść skargi, jeżeli toczy się postępowanie mające na celu zweryfikowanie zaskarżonego aktu.