Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - przy udziale Marii Kaszczyszyn prokuratora Prokuratury Apelacyjnej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości w sprawie z wniosku Daniela L., Zofii K., Krzysztofa K. oraz Waldemara K. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy W.-Ś. z dnia 30 maja 1977 r. w przedmiocie sprzedaży lokalu po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2002 r. na posiedzeniu jawnym pytań prawnych pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., zgłoszonych na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 856/, o następującym brzmieniu:
I. Czy dopuszczalne jest prowadzenie - zgodnie z wnioskiem strony -postępowania o stwierdzenie wydania decyzji administracyjnej z naruszeniem prawa /wyłącznie w zakresie art. 158 par. 2 Kpa/?
II. Czy żądanie podjęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji, zawierające informację o zamiarze zgłoszenia następnie roszczenia o odszkodowanie na podstawie art. 160 Kpa, jest - w zakresie art. 28 Kpa - elementem wystarczającym do wykazania istnienia interesu prawnego żądania wszczęcia takiego postępowania administracyjnego i ogranicza obowiązek organu administracyjnego ustalenia warunków podmiotowych zgłoszonego żądania?
III. Czy stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej przyznania prawa własności czasowej w trybie przepisów dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów w m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, przez przyjęcie domniemania prawnego wywierania skutku ex tunc, wywołuje skutek pozwalający na ustalenie wsteczne, że ani Skarb Państwa, ani Gmina m.st. Warszawy nigdy nie nabyły prawa do dysponowania tą nieruchomością warszawską, albo jej częściami składowymi /np. lokalem znajdującym się w budynku położonym na takim gruncie/?
podjął następującą uchwałę:
Samorządowe Kolegium Odwoławczego w W. wystąpiło na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 856/ o udzielenie odpowiedzi na pytania prawne przytoczone w sentencji uchwały.
Pytania prawne przedstawione zostały w sprawie, w której stan faktyczny i prawny jest następujący:
Podaniem wniesionym w dniu 22 października 1999 r. Daniel L., Zofia K., Krzysztof K. oraz Waldemar K. wystąpili o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy W.-Ś. z dnia 30 maja 1977 r. o sprzedaży lokalu nr 8 w budynku nr 8 przy ul. W. w W., wnosząc o stwierdzenie, że decyzja ta została wydana z naruszeniem prawa. W podaniu powołano się na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 31 sierpnia 1998 r., którą stwierdzono, że decyzja odmawiająca dotychczasowym właścicielom nieruchomości położonej przy ul. W. nr 8 w W., przyznania prawa własności czasowej do tej nieruchomości /orzeczenie Prezydium Rady Narodowej m.st. W. z dnia 24 lutego 1956 r./, w części dotyczącej sprzedanych lokali w tym budynku /enumeratywnie wymienionych/, w tym lokalu nr 8 oraz udziałów we współwłasności w części wspólnej budynku i jego urządzeniach i prawie użytkowania wieczystego gruntu, została wydana z naruszeniem prawa, natomiast w pozostałej części stwierdzono nieważność tej decyzji.
Powołując się na uchwałę składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 1998 r., OPK 4-7/98 /ONSA 1999 Nr 1 poz. 13/ zaprezentowano w podaniu stanowisko, że wymieniona decyzja Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast rozciąga swoje skutki ex tunc, a zatem Skarb Państwa, jak też Gmina nie nabyły prawa do dysponowania lokalem, którego dotyczy decyzja o sprzedaży tego lokalu. Z uwagi na przeniesienie własności tego lokalu wraz z oddaniem ułamkowej części gruntu w użytkowanie wieczyste w drodze czynności cywilnoprawnej wniesiono o stwierdzenie, że decyzja z dnia 30 maja 1977 r. o sprzedaży lokalu nr 8 została wydana z naruszeniem prawa.
Decyzją z dnia 27 października 1999 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Dzielnicy W.-Ś. z dnia 30 maja 1977 r. Decyzja ta, po rozpoznaniu wniosku złożonego w trybie art. 127 par. 3 Kpa, została utrzymana w mocy decyzją tego organu z dnia 8 lutego 2000 r. W uzasadnieniach tych decyzji podniesiono, że decyzja Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 31 sierpnia 1998 r. stwierdziła, że decyzja o odmowie ustanowienia prawa własności czasowej do nieruchomości przy ul. W. 8, w zakresie obejmującym lokal nr 8 została wydana z naruszeniem prawa. Skutkiem takiego rozstrzygnięcia jest to, że pozostaje w mocy w tym zakresie decyzja o odmowie przyznania prawa własności czasowej do tej części nieruchomości, a w konsekwencji tego byli właściciele utracili prawo do części budynku. Utrata prawa do tej części gruntu i budynku powoduje, że byli właściciele nie są legitymowani do skutecznego żądania stwierdzenia nieważności późniejszej decyzji o sprzedaży lokalu w tej części.