1. Jeżeli plan zagospodarowania przestrzennego nie określa szczegółowych zasad podziału nieruchomości, a nieruchomość znajduje się na obszarze, na którym plan przewiduje zadania dla realizacji lokalnych celów publicznych, przepis art. 93 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ stanowi podstawę prawną do określenia warunków podziału nieruchomości w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./.
2. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu określająca warunki podziału nieruchomości na podstawie art. 93 ust. 6powołanej w pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, powinna zawierać również elementy określone w art. 42 powołanej w pkt 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie dotyczącym zamierzonej zmiany zagospodarowania terenu.
3. Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytanie trzecie.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej W.Skoniecznego w sprawie z odwołania (...) Spółdzielni Mieszkaniowej "R.P." od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia 31 sierpnia 1998 r. w przedmiocie odmowy wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 1999 r. na posiedzeniu jawnym pytań prawnych pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), zgłoszonych na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122, poz 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:
1. Grunty będące przedmiotem sprawy zostały ujęte w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w którym nie określono szczegółowych zasad podziału tych gruntów. Równocześnie powstał po stronie gminy - na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ - obowiązek zmiany wymienionego wyżej planu, przez dokonanie szczegółowych ustaleń /w tym określenie zasad i warunków podziału terenu/ wynikających z uzyskania przez te grunty statusu obszaru, na którym przewiduje się zadania dla realizacji lokalnych celów publicznych. Czy w takiej sytuacji należy szczegółowe zasady i warunki podziału terenu ustalać w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej na podstawie art. 93 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/, czy też należy - powołując się na art. 94 ust. 3 cyt. wyżej ustawy - zawiesić postępowanie w sprawie podziału do czasu zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie - czy decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydana na podstawie art. 93 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/, może ograniczać się wyłącznie do ustalenia warunków podziału nieruchomości, pomijając tym samym składniki takiej decyzji określone w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./?
3. W przypadku odpowiedzi przeczącej na drugie pytanie - czy wolno pominąć etap procedury podziałowej polegający na wydaniu decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu i uczynić podstawą do wydania postanowienia opiniującego w trybie art. 93 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie wyżej wymienioną decyzją, lecz następujące akty: decyzję lokalizacyjną, plan realizacyjny /projekt zagospodarowania terenu/ oraz decyzje o pozwoleniu na budowę? Dotyczy to sytuacji, gdy nie można wydać decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 93 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ponieważ - ze względu na stan nieruchomości /np. nieruchomość jest już legalnie zabudowana i zagospodarowana/, której warunki podziału miałaby ona ustalać - nie spełniałaby wymagań określonych dla takiej decyzji w art. 42 i innych ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./.
podjął następującą uchwałę:
Pełny skład Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), działając na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, podjął w dniu 19 października 1998 r. uchwałę w sprawie wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pytaniami prawnymi przedstawionymi w sentencji uchwały.
Pytania prawne zostały przedstawione w następującym stanie faktycznym spraw:
Prezydent Miasta P. decyzją z dnia 31 sierpnia 1998 r. /nr UAN-SM-7333/278/98/ odmówił wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ustalającej szczegółowo zasady podziału zajętego pod budowę osiedla mieszkaniowego "R.P." w P., pozostającego w użytkowaniu wieczystym (...) Spółdzielni Mieszkaniowej "R.P.". W uzasadnieniu decyzji podał, że aby proponowany projekt podziału nieruchomości mógł być pozytywnie zaopiniowany, musi być zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Skoro zaś plan zagospodarowania przestrzennego nie zawiera w swej treści szczegółowych zasad podziału, to brak jest podstaw do ich ustalenia w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Ustalenie tych zasad i warunków w drodze decyzji - z pominięciem planu zagospodarowania przestrzennego - byłoby rażącym naruszeniem prawa. Podkreślono również, że umieszczenie w pozytywnej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu takich elementów, jak wydzielenie ulic, placów, dróg publicznych, terenów dla realizacji celów publicznych, linii rozgraniczających tereny miejskiej infrastruktury technicznej, jest jednocześnie ustaleniem obszarów przewidzianych do realizacji lokalnych celów publicznych, a dla takich obszarów zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ sporządza się obowiązkowo miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
W odwołaniu od tej decyzji (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa "R.P." w P. podała, że skoro miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie zawiera szczegółowych zasad podziału nieruchomości, to podział ten powinien być dokonany w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu bez konieczności opracowania nowego planu.
Rozpatrując to odwołanie, skład orzekający Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) postanowił zwrócić się do pełnego składu tego Kolegium o podjęcie uchwały w sprawie wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pytaniem prawnym o treści, która bez zmian została zawarta w uchwale z dnia 19 października 1998 r.
Kolegium podało, że wątpliwości prawne w toku rozstrzygania sprawy powstały w związku z treścią art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, w myśl którego zasady i warunki podziału terenów na działki budowlane powinny być regulowane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, i art. 93 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/, który zezwala na określenie warunków podziału nieruchomości w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, gdy ustalenia planu miejscowego nie zawierają szczegółowych zasad podziału nieruchomości.