Żołnierzowi rezerwy, prowadzącemu w okresie, o którym mowa w par. 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe /Dz.U. nr 13 poz. 155/, działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przysługuje świadczenie rekompensujące w wysokości ustalonej na podstawie par. 8 ust. 1 pkt 3 w związku z par. 10 tego rozporządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Waldemara Grudzieckiego prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Rafała K. na decyzję Burmistrza i Gminy W. z dnia 31 stycznia 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy wypłacenia świadczenia pieniężnego rekompensującego utracony dochód z prowadzonej działalności gospodarczej, z powodu odbywania przez odwołującego ćwiczeń wojskowych po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile, zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./ o następującym brzmieniu:
"Czy uzależnienie wysokości świadczenia rekompensującego, określonego w art. 119a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ i par. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe /Dz.U. nr 13 poz. 155/, od kwoty utraconego wynagrodzenia ze stosunku pracy lub stosunku służbowego albo z dochodu prowadzonej działalności gospodarczej, uzasadnia odmowę przyznania tego świadczenia żołnierzowi rezerwy, prowadzącemu samodzielnie działalność gospodarczą, będącemu podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czy też uzasadnionym jest w takim przypadku przyznanie świadczenia rekompensującego na zasadach określonych w par. 10 powołanego rozporządzenia?"
podjął następującą uchwałę:
Pełny skład Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. uchwałą (...) z dnia 16 marca 2001 r., podjętą na podstawie art. 22 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 513 ze zm./ wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pytaniem prawnym przytoczonym w sentencji uchwały.
W uzasadnieniu uchwały przedstawiony został następujący stan faktyczny:
Wnioskiem z dnia 21 grudnia 2000 r. Rafał K. zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy W. o ustalenie i wypłatę świadczenia pieniężnego rekompensującego zwiększone koszty jakie poniósł z prowadzonej działalności gospodarczej z powodu odbywania przez niego jako żołnierza rezerwy ćwiczeń wojskowych. Do wniosku załączył zaświadczenie Jednostki Wojskowej z dnia 12 grudnia 2000 r. o odbyciu przez niego ćwiczeń wojskowych od dnia 1 do 15 grudnia 2000 r. i otrzymaniu z tego tytułu uposażenia w wysokości 540,80 zł oraz zaświadczenie Urzędu Skarbowego w P. z dnia 20 grudnia 2000 r. o płaceniu przez Rafał K. podatku dochodowego od osób fizycznych w formie ryczałtu i o uzyskaniu w 1999 r. przychodu w wysokości 69.522,44 zł. W piśmie uzupełniającym z dnia 9 stycznia 2001 r. Urząd Skarbowy w Pile wyjaśnił, że nie dysponuje danymi pozwalającymi określić wysokość uzyskanego dochodu przez Rafał K. z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a to z tego powodu, że jest on podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych i nie ma obowiązku ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodu.
Burmistrz Miasta i Gminy W. decyzją z dnia 31 stycznia 2001 r. (...) na podstawie art. 119a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ oraz par. 15 w związku z par. 11 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe /Dz.U. nr 13 poz. 155/ odmówił Rafałowi K. wypłacenia świadczenia pieniężnego rekompensującego utracony dochód z prowadzonej działalności gospodarczej stwierdzając, że brak jest zaświadczenia urzędu skarbowego określającego wysokość utraconego przez Rafała K. dochodu w związku z odbyciem przez niego ćwiczeń wojskowych.
Rafał K. w odwołaniu od tej decyzji podniósł, że forma opodatkowania z jakiej on korzysta nie powinna być przyczyną negatywnego rozstrzygnięcia jego wniosku o wypłatę świadczenia.
Skład orzekający Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na posiedzeniu dnia 2 marca 2001 r. rozpoznając odwołanie Rafała K. powziął wątpliwości prawne, które podzielił pełny skład tego Kolegium, na tle wykładni przepisów art. 119a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz par. 8 ust. 1 pkt 2 i par. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe. Z przepisów tych wynika, że podstawą do ustalenia wysokości świadczenia rekompensującego, w odniesieniu do żołnierza rezerwy prowadzącego działalność gospodarczą jest kwota dochodu uzyskanego za ostatni rok podatkowy poprzedzający okres odbytych ćwiczeń, ustalona na podstawie zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego. Taki sposób obliczenia wysokości świadczenia - zdaniem Kolegium - nie może mieć zastosowania w sytuacji, gdy żołnierz jest podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i nie ma on obowiązku ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów. Naczelnik urzędu skarbowego pozbawiony jest bowiem możliwości wydania zaświadczenia, o którym mowa w par. 11 powołanego rozporządzenia. Nie może mieć również zastosowania par. 10 powołanego rozporządzenia, określający zasady przyznawania świadczenia rekompensującego w przypadku, gdy prowadzona przez żołnierza działalność gospodarcza nie przyniosła dochodu lub przyniosła straty, a brak jest stosownej ewidencji umożliwiającej dokonanie ustaleń w tym zakresie. Gdyby jednak podzielić powyższe stanowisko, to wówczas żołnierze rezerwy, opłacający podatek dochodowy w formie zryczałtowanej od prowadzonej przez nich działalności nie byliby uprawnieni do świadczenia rekompensującego, co pozostawałoby w sprzeczności z art. 119a powołanej ustawy.