Przy przeliczaniu wysokości renty inwalidzkiej na skutek zmiany grupy inwalidów z III na II, do wysokości tego świadczenia należy przyjąć kwotę bazową, która stanowiła podstawę wyliczenia renty według III grupy inwalidów.
Sąd Najwyższy na następujące zagadnienie prawne przedstawione przez Sąd Apelacyjny w G. do rozstrzygnięcia:
Czy przy przeliczaniu wysokości renty na skutek zmiany grupy inwalidzkiej z III na II należy przyjąć do wyliczenia wysokości tego świadczenia kwotę bazową w wysokości ostatnio przeprowadzonej waloryzacji bezpośrednio poprzedzającej zmianę grupy inwalidzkiej, czy też kwotę bazową przyjętą do wyliczenia tej renty według III grupy.podjął następującą uchwałę:
Decyzją z dnia 4 listopada 1994 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych - Oddział w S., wykonując wyrok Sądu Wojewódzkiego (...) z dnia 30 września 1994 r., podwyższył wnioskodawcy Franciszkowi O. pobieraną przez niego dotychczas rentę inwalidzką trzeciej grupy inwalidów do wysokości odpowiadającej rencie drugiej grupy inwalidów, poczynając od dnia 1 października 1992 r. Organ rentowy jako kwotę bazową przyjął 1.700.000 zł, jako wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty 101,13 proc. i wskaźnik wysokości świadczenia ustalił na 56,8 proc. Następnie organ rentowy dokonał waloryzacji świadczenia za okres od dnia 1 października 1992 r. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej drugiej grupy inwalidów stanowiło to samo wynagrodzenie, które było podstawą wymiaru przyznanej wcześniej renty inwalidzkiej trzeciej grupy inwalidów, tj. z okresu od lipca 1988 r. do czerwca 1989 r.
W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się przyjęcia do obliczenia renty inwalidzkiej drugiej grupy inwalidów nowej kwoty bazowej.
Wyrokiem z dnia 28 sierpnia 1996 r. Sąd Wojewódzki (...) oddalił odwołanie wnioskodawcy. Sąd uznał, że zadaniem organu rentowego było podwyższenie pobieranej już renty inwalidzkiej o 25 proc. do pełnej wysokości renty inwalidzkiej II grupy inwalidów i ustalenie nowej kwoty bazowej było zbędne.
Wyrokiem z dnia 28 grudnia 1996 r. Sąd Apelacyjny w G. uchylił powyższy wyrok, zalecając Sądowi I instancji zbadanie prawidłowości ustalenia przez organ rentowy wysokości świadczenia przyznanego decyzją z dnia 4 listopada 1994 r. poprzez zażądanie matematycznego wyliczenia wysokości wynagrodzenia, wskaźnika wysokości podstawy wymiaru, porównanie do średniej krajowej z okresu przyjętego do wyliczenia świadczenia oraz wyrównań.
Wyrokiem z dnia 11 grudnia 1997 r. Sąd Wojewódzki w K. oddalił odwołanie wnioskodawcy. Sąd I instancji ustalił, w jaki sposób dokonano wyliczenia wysokości renty inwalidzkiej, uznał, że organ rentowy nie popełnił błędów matematycznych, ani nie naruszył przepisów regulujących zasady ustalania wysokości i waloryzacji świadczeń i stanął na stanowisku, że zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 104 poz. 450 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji/ podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do świadczeń stanowi podstawa wymiaru tego wcześniejszego świadczenia w wysokości uwzględniającej wszystkie kolejne waloryzacje.
Rozpatrując apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku Sąd Apelacyjny w G. przedstawił Sądowi Najwyższemu w trybie art. 390 par. 1 Kpc do rozstrzygnięcia następujące zagadnienie prawne:
"Czy przy przeliczaniu wysokości renty na skutek zmiany grupy inwalidzkiej z III na II należy przyjąć do wyliczenia wysokości tego świadczenia kwotę bazową w wysokości ostatnio przeprowadzonej waloryzacji bezpośrednio poprzedzającej zmianę grupy inwalidzkiej, czy też kwotę bazową przyjętą do wyliczenia tej renty według III grupy".