Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne Prokuratora Generalnego:~Czy założenie przez najemcę lokalu znajdującego się w budynku zarządzanym przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzeń kąpielowych, których równowartość nie może mu być zwrócona w czasie trwania stosunku najmu stanowi podstawę do pobierania przez wynajmującego czynszu podwyższonego z tytułu istnienia w lokalu tych urządzeń?~ podjął uchwałę:
Tezy

Założenie przez najemcę znajdującego się w budynku zarządzanym przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzeń kąpielowych uprawnia wynajmującego do podwyższenia czynszu najmu z tytułu istnienia w lokalu tych urządzeń tylko wtedy, gdy zwróci najemcy ich równowartość /art. 17 ust. 1 Prawa lokalowego - ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.

Sentencja

Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne Prokuratora Generalnego:

Czy założenie przez najemcę lokalu znajdującego się w budynku zarządzanym przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzeń kąpielowych, których równowartość nie może mu być zwrócona w czasie trwania stosunku najmu stanowi podstawę do pobierania przez wynajmującego czynszu podwyższonego z tytułu istnienia w lokalu tych urządzeń?

podjął uchwałę:

Inne orzeczenia o symbolu:
621 Sprawy mieszkaniowe, w tym dodatki mieszkaniowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy
Uzasadnienie strona 1/6

I. Zagadnienie prawne, przytoczone w sentencji niniejszej uchwały, wyłoniło się - jak wynika z wniosku Prokuratora Generalnego PRL - w związku ze stwierdzoną przez organy Prokuratury niejednolitością w rozumieniu treści przepisu art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ i wynikającą na tym tle rozbieżnością między orzecznictwem sądowym i praktyką orzeczniczą organów administracji państwowej.

II. Gdy chodzi o orzecznictwo Sądu Najwyższego, to kwestii objętej przytoczonym wyżej pytaniem prawnym dotyczy uchwała z dnia 13 listopada 1984 r. III AZP 4/84 /OSNCP 1985, z. 8 poz. 104/, wydana w składzie trzech sędziów w odpowiedzi na pytanie prawne Naczelnego Sądu Administracyjnego, oraz wyrok z dnia 18 września 1985 r. III ARN 20/85 /nie publ./, mocą którego została oddalona rewizja nadzwyczajna Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 16 stycznia 1985 r.

Do rozstrzygnięć tych doszło w jednej sprawie, w następujących okolicznościach:

Włodzimierz O., najemca lokalu mieszkalnego nr 11 w budynku przy ul. Kościelnej 5 w M.P., zarządzanym przez Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w M.P., wyposażonym w centralne ogrzewanie i wc, założył w nim na własny koszt urządzenia kąpielowe /wanna, bateria ramowa, bojler elektryczny/. Wynajmujący nie zwrócił mu równowartości założonych urządzeń kąpielowych. W tej sytuacji najemca wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji ustalającej wysokość czynszu. Decyzją z dnia 20 stycznia 1984 r. Naczelnik Miasta i Gminy M.P. ustalił, że stawka bazowa /6 zł od 1 m2 powierzchni lokalu/ ulega podwyższeniu o 30 proc. z tytułu wyposażenia lokalu w wc, o 30 proc. z tytułu wyposażenia lokalu w centralne ogrzewanie i o 30 proc. z tytułu wyposażenia lokalu w urządzenia kąpielowe.

Włodzimierz O. odwołał się od tej decyzji do Wojewody B., który - decyzją z dnia 18 lutego 1984 r. - utrzymał ją w mocy. W ocenie organów administracji państwowej okoliczność, że najemca sam wyposażył lokal mieszkalny w urządzenia kąpielowe, nie ma znaczenia dla wymiaru czynszu ustalonego na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1983 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe /Dz.U. nr 38 poz. 174/. Zgodnie bowiem z par. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 marca 1975 r. w sprawie pobierania od najemców lokali mieszkalnych kaucji zabezpieczającej utrzymanie lokali w należytym stanie - Dz.U. nr 8 poz. 43 /zwanym dalej rozporządzeniem z dnia 7 marca 1975 r./ koszt nabycia i podłączenia do instalacji urządzeń kąpielowych w lokalach mieszkalnych znajdujących się w budynkach zarządzanych przez jednostki gospodarki uspołecznionej obciąża najemców lokali. Powołany przepis wyłącza stosowanie do tych najemców przepisu art. 17 ust. 1 prawa lokalowego.

W skardze na decyzję ostateczną wydaną w sprawie, skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Włodzimierz O. zarzucił, że decyzja ta - w odniesieniu do podwyższonej mu stawki czynszu z tytułu założenia przez niego urządzeń kąpielowych w przedmiotowym lokalu, których równowartość nie została mu zwrócona przez wynajmującego - rażąco narusza przepis art. 17 ust. 1 prawa lokalowego, co powinno skutkować stwierdzenie jej nieważności lub uchylenie.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
621 Sprawy mieszkaniowe, w tym dodatki mieszkaniowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy