Skarga na decyzję administracyjną bezpośrednio do NSA przed upływem trzydziestu dni od doręczenia lub ogłoszenia decyzji czyni zadość wymaganiom przewidzianym w art. 199 par. 1 Kpa?~ oraz na poniższe pytanie prawne Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego:~Czy wniesienie skargi na decyzję administracyjną bezpośrednio do sądu administracyjnego przed upływem trzydziestu dni od doręczenia lub ogłoszenia decyzji z pominięciem organu który, ją wydał,czyni zadość wymaganiom przewidzianym w art. 199 par. 1 Kpa?~ podjął uchwałę:
Uzasadnienie strona 4/4

Powoływanie się na konieczność uwzględnienia interesu strony, dokonującej czynności zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji, mającego usprawiedliwiać daleko posuniętą liberalizację związanych z tym wymagań określonych w art. 199 par. 1 Kpa - w przedmiocie bardzo istotnym, bo dotyczącym przestrzegania ustawowego terminu, w jakim czynność ta może być skutecznie dokonana - zmierza w rzeczywistości do faworyzowania tej właśnie strony, nie uwzględnia bowiem równocześnie interesu mogącej występować w sprawie przeciwstawnej strony, przy czym w postępowaniu sądowo-administracyjnym jednakowe ze stroną uprawnienia procesowe ma organ administracyjny, którego decyzji dotyczy skarga; to natomiast pozostaje w sprzeczności z zasadą równouprawnienia stron, według której żadna z nich nie powinna mieć większych uprawnień, aczkolwiek ich sytuacja procesowa jest odmienna /tzw. zasada równości środków procesowych/.

Przeciwko tezie wyrażającej troskę, aby obywatel nie ponosił niekorzystnych skutków nieznajomości prawa, w rozpatrywanym wypadku wymagań co do terminu i sposobu wniesienia skargi - poza ogólną zasadą, że uwzględnienie nieznajomości prawa nastąpić może na podstawie konkretnego przepisu, jeśli w drodze wyjątku nie łączy on z tym ujemnych skutków - przemawia wystarczająco, wynikający z art. 107 par. 1 Kpa, obowiązek organu administracyjnego, który wydał decyzję, pouczenia strony o dopuszczalności skargi, obejmujący szczegółowe pouczenie o terminie i trybie jej wnoszenia /tzw. klauzula odwoławcza/; przy czym - jeżeli na skutek wadliwego lub braku w ogóle pouczenia w tym względzie strona, bez swojej winy, wniosłaby skargę bezpośrednio do sądu administracyjnego, zamiast za pośrednictwem organu administracyjnego, który wydał zaskarżoną decyzję, uchybiając w konsekwencji terminowi do wniesienia skargi, to w takim wypadku usprawiedliwiony będzie jej wniosek o przywrócenie terminu /art. 204 par. 2 Kpa w związku z art. 168 Kpc/, jak na to wskazano już w uzasadnieniu przytoczonej uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego.

V. W uzasadnieniu wniosków wskazuje się na wadliwość uregulowania w art. 200 par. 1 Kpa sposobu wnoszenia skargi na decyzję do sądu administracyjnego, przy czym oczekiwanie odpowiedzi pozytywnej połączonych Izb Sądu Najwyższego na postawione pytania prawne - w aspekcie oceny skutków naruszenia tego uregulowania - poparto zaobserwowanym odczuciem społecznym, jak również zdaniem przeważającej większości środowiska sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego. Stwierdzić w związku z tym trzeba jednak, iż przeprowadzona w takim kierunku wykładnia powyższego przepisu - łącznie z art. 199 par. 1 Kpa, którego bezpośrednio dotyczą pytania prawne, byłaby wykładnią zmieniającą, czyli contra legem, a zatem niedopuszczalną, naruszałaby bowiem zasadę praworządności, na której oparta została generalna reguła interpretacyjna powołana w punkcie II. W taki zatem sposób wyrażone sugestie - odmienne od wyników, do których prowadzi wykładnia oparta na dyrektywach ogólnie przyjętych - łącznie z mającymi je uzasadniać względami społecznymi oraz przeważającymi w danym środowisku prawniczym poglądami, odnoszą się raczej do działalności normotwórczej i dlatego mogą być traktowane jako wnioski de lege ferenda. Natomiast rola sądu polega na stosowaniu prawa i jego prawidłowej wykładni, jest zatem związany obowiązującą normą, dopóki nie zostanie zmieniona przez ustawodawcę.

W tym stanie rzeczy udzielono odpowiedzi jak w sentencji uchwały.

Strona 4/4
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy