Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego:~1. Czy art. 177 par. 1 pkt 1 Kpc w związku z art. 393 par. 1 Kpc i art. 211 Kpa może mieć odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, gdy ocena legalności zaskarżonego do NSA zachowania podmiotu administrującego /w tym decyzji administracyjnej/ zależy od rozstrzygnięcia kwestii wstępnej przez sąd powszechny, a w szczególności od ustalenia istnienia stosunku cywilnoprawnego /np. ważności czynności cywilnoprawnej/?~2. Czy po stwierdzeniu przez Naczelny Sąd Administracyjny obrazy art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa i w konsekwencji obrazy art. 100 par. 1 Kpa bądź art. 100 par. 2 Kpa /art. 100 par. 3 Kpa/, albo też art. 145 par. 2 lub par. 3 Kpa w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji administracyjnej:~ a) obrazy polegającej na samodzielnym rozstrzygnięciu przez organ administracji kwestii prejudycjalnej należącej do właściwości sądu powszechnego lub innego organu administracji mimo braku przesłanek z art. 100 par. 2 Kpa /art. 100 par. 3 Kpa/ albo z art. 145 par. 2 lub 3 Kpa,~ b) obrazy polegającej na tym, iż mimo rzeczywistej potrzeby rozstrzygnięcia kwestii wstępnej przez sąd powszechny lub inny organ administracji, organ prowadzący sprawę ani nie podjął obligatoryjnych działań przewidzianych art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa i art. 100 par. 1 tego kodeksu, ani też nie podjął próby samodzielnego rozstrzygnięcia kwestii wstępnej w przypadku wystąpienia okoliczności wymienionych w art. 145 par. 2 lub par. 3 Kpa, Naczelny Sąd Administracyjny - w zależności od swej oceny - może zawiesić postępowanie na podstawie art. 177 par. 1 pkt 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa, czy też powinien uchylić decyzję poprzedzoną tak wadliwym postępowaniem na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa?~3. Czy art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa, a także art. 3 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa upoważnia Naczelny Sąd Administracyjny generalnie, czy też wyjątkowo do samodzielnego rozstrzygania kwestii prejudycjalnych należących do właściwości innych sądów /organów administracji/ - wyjątkowo, gdy nie istnieje możliwość rozstrzygnięcia kwestii wstępnej w odpowiednim postępowaniu sądowym lub administracyjnym?~ podjął uchwałę:
Tezy

1. Przepis art. 177 par. 1 pkt 1 Kpc w związku z art. 393 par. 1 Kpc i art. 211 Kpa ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, jeżeli treść orzeczenia tego sądu zależy od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd, przed którym toczy się postępowanie cywilne.

2. W razie stwierdzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny naruszenia przepisu art. 97 par. 1 pkt 4, art. 100 par. 1 i 2 albo art. 145 par. 2 i 3 Kpa, mającego istotny wpływ na wynik sprawy, sąd ten uchyla zaskarżoną decyzję na mocy art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.

3. Naczelny Sąd Administracyjny, stosując odpowiednio na mocy art. 211 Kpa przepisy Kodeksu postępowania cywilnego, samodzielnie ocenia zagadnienia wstępne na tych samych zasadach, jak sąd w postępowaniu cywilnym, jeżeli potrzeba rozpatrzenia takiego zagadnienia wyłania się w sprawie poddanej kognicji sądu administracyjnego.

Sentencja

Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego:

1. Czy art. 177 par. 1 pkt 1 Kpc w związku z art. 393 par. 1 Kpc i art. 211 Kpa może mieć odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, gdy ocena legalności zaskarżonego do Naczelnego Sądu Administracyjnego zachowania podmiotu administrującego /w tym decyzji administracyjnej/ zależy od rozstrzygnięcia kwestii wstępnej przez sąd powszechny, a w szczególności od ustalenia istnienia stosunku cywilnoprawnego /np. ważności czynności cywilnoprawnej/?

2. Czy po stwierdzeniu przez Naczelny Sąd Administracyjny obrazy art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa i w konsekwencji obrazy art. 100 par. 1 Kpa bądź art. 100 par. 2 Kpa /art. 100 par. 3 Kpa/, albo też art. 145 par. 2 lub par. 3 Kpa w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji administracyjnej:

a) obrazy polegającej na samodzielnym rozstrzygnięciu przez organ administracji kwestii prejudycjalnej należącej do właściwości sądu powszechnego lub innego organu administracji mimo braku przesłanek z art. 100 par. 2 Kpa /art. 100 par. 3 Kpa/ albo z art. 145 par. 2 lub 3 Kpa,

b) obrazy polegającej na tym, iż mimo rzeczywistej potrzeby rozstrzygnięcia kwestii wstępnej przez sąd powszechny lub inny organ administracji, organ prowadzący sprawę ani nie podjął obligatoryjnych działań przewidzianych art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa i art. 100 par. 1 tego kodeksu, ani też nie podjął próby samodzielnego rozstrzygnięcia kwestii wstępnej w przypadku wystąpienia okoliczności wymienionych w art. 145 par. 2 lub par. 3 Kpa, Naczelny Sąd Administracyjny - w zależności od swej oceny - może zawiesić postępowanie na podstawie art. 177 par. 1 pkt 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa, czy też powinien uchylić decyzję poprzedzoną tak wadliwym postępowaniem na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa?

3. Czy art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa, a także art. 3 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa upoważnia Naczelny Sąd Administracyjny generalnie, czy też wyjątkowo do samodzielnego rozstrzygania kwestii prejudycjalnych należących do właściwości innych sądów /organów administracji/ - wyjątkowo, gdy nie istnieje możliwość rozstrzygnięcia kwestii wstępnej w odpowiednim postępowaniu sądowym lub administracyjnym?

podjął uchwałę:

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy
Uzasadnienie strona 1/4

I. Naczelny Sąd Administracyjny w dacie jego powołania był właściwy wyłącznie do rozpoznawania skarg na niezgodność z prawem decyzji administracyjnych oraz skarg na niewydanie decyzji w terminie przewidzianym w przepisach. Postawy proceduralne działania NSA zostały uregulowane w ten sposób, że wiele węzłowych zagadnień unormowano w dziale VI Kpa, a w odniesieniu do pozostałych kwestii proceduralnych zastosowano technikę odesłania; w art. 211 Kpa zostało zamieszczone generalne odesłanie do przepisów Kpc, z zastrzeżeniem ich "odpowiedniego" stosowania; w tym samym artykule zamieszczono też odesłanie szczegółowe, stanowiąc, że "rozpoznanie skargi następuje według przepisów tego kodeksu o postępowaniu rewizyjnym". W ten sposób powstała regulacja postępowania sądowo-administracyjnego, wprawdzie z założenia teoretycznego kompletna, ale w praktyce mogąca nasuwać wątpliwości co do zakresu stosowania niektórych przepisów Kpc w sprawach rozpoznawanych przez sąd administracyjny. Czytelność regulacji prawnej jest jeszcze osłabiana przez to, że w art. 393 par. 1 Kpc jest odesłanie do przepisów o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji w braku odrębnych uregulowań dotyczących postępowania rewizyjnego. W pierwszych latach działania Naczelny Sąd Administracyjny - mając w swej właściwości dość jednorodne sprawy - orzekał wyłącznie kasacyjnie, co oczywiście wyznaczało stałe ramy stosowania przepisów Kpc "odpowiednio", tzn. z dostosowaniem wyłącznie do kasatoryjnej funkcji tego Sądu.

Zasadnicze zmiany ustroju terenowej administracji publicznej, dokonane w 1990 r., wpłynęły znacząco nie tylko na zakres właściwości NSA, i to nie wyłącznie przez ustanowienie klauzuli generalnej w zakresie kontroli zgodności z prawem decyzji administracyjnych, czy też przez rozciągnięcie jej na niektóre postanowienia wydawane w postępowaniu administracyjnym i w postępowaniu egzekucyjnym w administracji, lecz także na zmianę charakteru orzekania w niektórych sprawach przez ten sąd. Wprawdzie bowiem w przeważającej liczbie spraw dotyczących samorządu terytorialnego NSA orzeka o zgodności z prawem uchwał organów samorządowych lub rozstrzygnięć organów nadzorczych /a także aktów współdziałania/, ale sąd administracyjny stał się jednocześnie właściwy do rozstrzygania w sporach kompetencyjnych powstających pomiędzy terenowymi organami administracji rządowej a organami samorządu terytorialnego; ostatnio NSA stał się również właściwy do rozpoznawania skarg i odwołań w przypadku odmowy przeprowadzenia referendum gminnego. We właściwości NSA są wobec tego sprawy, w których orzeka on wyłącznie jako sąd kasatoryjny, oraz sprawy, w których sąd ten orzeka także merytorycznie, bo np. jego postanowienie wskazuje organ właściwy w przypadku rozpoznania sporu kompetencyjnego albo też zastępuje uchwałę rady gminy lub postanowienie wojewódzkiego komisarza wyborczego i stanowi jedyną już podstawę przeprowadzenia referendum gminnego. Udzielając odpowiedzi na zadane pytanie trzeba liczyć się z konsekwencjami ewolucji zakresu właściwości NSA oraz tym, że nie jest to już sąd orzekający wyłącznie kasatoryjnie. Wprawdzie pytania dotyczą dziedziny orzekania o zgodności z prawem decyzji administracyjnych, ale odpowiedzi stanowią wskazanie zakresu "odpowiedzialności" w stosowaniu przepisów Kpc w postępowaniu przed sądem administracyjnym, mogące mieć znaczenie w całym obszarze jego właściwości.

Strona 1/4
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy