Wniosek złożonego po 12 listopada 1994 r. o stwierdzenie nieważności lub wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną o przydziale lokalu?~ podjął następującą uchwałę:
Tezy

Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej o przydziale lokalu, wszczęte po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ nie podlega umorzeniu na podstawie art. 63 tej ustawy.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 19 czerwca 1995 r.

Czy w świetle art. 63 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ dopuszczalne jest rozpoznanie przez organy administracji wniosku złożonego po 12 listopada 1994 r. o stwierdzenie nieważności lub wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną o przydziale lokalu?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/3

Zagadnienie prawne, które Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa i art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wyłoniło się na tle następującego stanu faktycznego:

Decyzją z dnia 13 sierpnia 1992 r. (...) Prezydent Miasta K. przydzielił Agacie i Piotrowi małżonkom T. lokal mieszkalny nr 5, składający się z dwóch pokoi i kuchni o łącznej powierzchni 44,24 m2, położony przy ulicy P. w K. Jako podstawę prawną tej decyzji wskazano art. 5, art. 36 pkt 1, art. 37 pkt 1, art. 61 i art. 63 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./.

Odwołanie od tej decyzji w dniu 16 grudnia 1994 r. wniosła Alina J. Podała, że z treścią kwestionowanej decyzji zapoznała się dopiero w dniu 5 grudnia 1994 r., gdyż nie brała udziału w postępowaniu zakończonym decyzją z dnia 13 sierpnia 1992 r. W uzasadnieniu odwołania wskazała ponadto, że w 1946 r. wraz z małżonkami S. nabyła prawo własności do nieruchomości położonej przy ulicy P. Budynek ten był zamieszkały przez lokatorów, a administrację sprawował Miejski Zarząd Budynków Mieszkalnych w K.

W dniu 23 lipca 1992 r. właściciele nieruchomości złożyli w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wniosek o wznowienie postępowania w sprawie Skarbu Państwa o zasiedzenie własności nieruchomości położonej w K. przy ulicy P., w której to sprawie prawomocnym postanowieniem z dnia 2 stycznia 1962 r. Sąd Powiatowy w Kaliszu stwierdził, że Skarb Państwa-Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w K. nabył przez zasiedzenie własność przedmiotowej nieruchomości. O złożeniu tego wniosku wraz z wnioskiem o zabezpieczenie wykonalności orzeczenia wnioskodawcy powiadomili Urząd Miejski w K., który pismem z dnia 25 września 1992 r. przyjął do wiadomości tę informację, złożoną w dniu 24 lipca 1992 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu postanowieniem z dnia 3 listopada 1992 r. (...) w drodze zarządzenia tymczasowego zabezpieczył żądanie wnioskodawców przez zakazanie Urzędowi Rejonowemu w K. zasiedlenia budynku przy ulicy P. w K. do czasu zakończenia sprawy o zasiedzenie wszczęte na skutek wznowienia postępowania.

Wyrokiem z dnia 6 lipca 1994 r. (...) Sąd Wojewódzki w Kaliszu uchylił postanowienie Sądu Powiatowego w Kaliszu z dnia 2 stycznia 1962 r. wydane w sprawie (...) i oddalił wniosek Skarbu Państwa o zasiedzenie własności nieruchomości położonej przy ulicy W.

Decyzją z dnia 20 kwietnia 1995 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 13 sierpnia 1992 r. o przydziale lokalu mieszkalnego Agacie i Piotrowi małżonkom T. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego decyzja organu I instancji nie narusza przepisów prawa materialnego w takim stopniu, aby skutkowało to jej nieważność w rozumieniu art. 156 par. 1 Kpa.

W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. wniesioną do Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Łodzi Alina J. zarzuciła, że decyzja ta została wydana z naruszeniem prawa. Ponawiając argumenty podniesione w odwołaniu skarżąca podniosła, że organ administracji powiadomiony o toczącym się przed sądem postępowaniu w przedmiocie wznowienia postępowania o zasiedzenie spornej nieruchomości był zobowiązany zawiesić postępowanie w sprawie przydziału lokalu mieszkalnego do czasu prawomocnego zakończenia sprawy o zasiedzenie.

Strona 1/3