Skarga Ryszarda Cz. na decyzję Naczelnego Architekta Warszawy w przedmiocie nakazu rozbiórki kraty balkonowej w lokalu nr 34 w budynku przy ul. S. 26 w W. po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład pięciu sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem III ARN 30/8
Tezy

Założenie krat na zewnątrz okien i balkonów lokalu mieszkalnego w domu wielomieszkaniowym wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.

Sentencja

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora z Ministerstwa Sprawiedliwości w sprawie ze skargi Ryszarda Cz. na decyzję Naczelnego Architekta Warszawy z dnia 16 czerwca 1988 r. Nr 782/83 w przedmiocie nakazu rozbiórki kraty balkonowej w lokalu nr 34 w budynku przy ul. S. 26 w W. po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład pięciu sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 8 lutego 1990 r. III ARN 30/89:

Czy założenie krat na zewnątrz okien i balkonów wymaga pozwolenia na budowę /art. 28 ust. 1 prawa budowlanego - ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/4

Kierownik Wydziału Urbanistyki Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Dzielnicowego w Warszawie decyzją z dnia 1 lutego 1988 r. nr 45/88 nakazał Mirosławowi K. rozbiórkę samowolnie zainstalowanych zewnętrznych krat balkonowych.

Na skutek jego odwołania Naczelny Architekt Warszawy decyzją z dnia 16 czerwca 1988 r. nr 782/88 uchylił decyzję organu pierwszej instancji oraz umorzył postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu swej decyzji, powołując się na dotychczasowe orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdził, że zainstalowanie krat w loggiach, oknach i balkonach nie wymaga uzyskania zezwolenia organów nadzoru budowlanego.

Wyrokiem z dnia 23 marca 1988 r. w sprawie IV SA 1086/88, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił odwołanie od tej decyzji Ryszarda Cz., który zajmuje lokal mieszkalny w domu wielomieszkaniowym, położony nad lokalem Mirosława K.

W uzasadnieniu swego orzeczenia Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w świetle przepisów art. 28 i art. 36-42 prawa budowlanego oraz par. 44 rozporządzenie Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ i par. 271 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/, okratowanie balkonu jest robotą budowlaną nie wymagającą uzyskania pozwolenia budowlanego.

Od powyższego wyroku, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wniósł rewizję nadzwyczajną, zarzucając mu rażące naruszenie art. 28 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 3 prawa budowlanego i par. 44 ust. 2 rozporządzenia MGTiOŚ z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./. Zdaniem skarżącego zakres definicji robót budowlanych, zawartej w art. 2 ust. 3 prawa budowlanego, obejmuje założenie krat na zewnątrz budynku, gdyż chodzi o montaż "innych urządzeń wpływających na wygląd obiektu budowlanego".

Jeżeli zatem założenie kraty na zewnątrz budynku jest robotą budowlaną, to dla jej wykonania konieczne jest uzyskanie pozwolenia budowlanego. Wynika to z art. 28 ust. 1 prawa budowlanego, a także z par. 44 ust. 2 cyt. rozporządzenia MGTiOŚ w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego, który wylicza rodzaje robót budowlanych nie wymagających pozwolenia na budowę, a wśród nich nie wymienia założenia krat na zewnątrz budynku. Stanowisko takie zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 maja 1987 r. w sprawie III ARN 6/87 /OSNCP 1988 nr 11 poz. 161/ i w uchwale z dnia 15 września 1989 r. w sprawie III AZP 11/89 /nie publ./.

Przy rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej wyłoniło się przytoczone w sentencji uchwały zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, które zwykły skład orzekający Sądu Najwyższego przedstawił do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi Sądu Najwyższego.

Rozstrzygając przedstawione zagadnienie prawne w powiększonym składzie, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Strona 1/4