Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne przekazane postanowieniem Sądu Najwyższego III ARN 42/92~Czy za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50 ze zm./ można uważać grunty zajęte na ośrodek wczasowy przedsiębiorstwa, który jest wykorzystywany sezonowo?~ podjął następującą uchwałę:
Tezy

Grunty zajęte na ośrodek wczasowy przedsiębiorstwa państwowego, który jest wykorzystywany sezonowo, są gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50 ze zm./.

Sentencja

Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne przekazane postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 1993 r. III ARN 42/92

Czy za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50 ze zm./ można uważać grunty zajęte na ośrodek wczasowy przedsiębiorstwa, który jest wykorzystywany sezonowo?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/4

Zagadnienie prawne przedstawione przez skład pięciu sędziów Sądu Najwyższego wyłoniło się przy rozpoznawaniu rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w G. z dnia 18 grudnia 1991 r. /SA/Gd 1131/91/. Sąd ten rozpoznawał sprawę ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcji i Montażu Maszyn Przemysłu Izolacji Budowlanej "I." w P. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa S. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 1990 r.

Zagadnienie prawne przytoczone we wstępnej części uchwały przedstawia problem, który był istotą sporu w rozpoznawanej sprawie oraz znalazł wyraz w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i polemizującej z nim rewizji nadzwyczajnej.

Spór ten powstał na tle wykładni przepisów ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50 ze zm./ oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 stycznia 1990 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 2 poz. 12/. Wspomniana ustawa - mająca zastosowanie w rozpoznawanej sprawie - uchylona została przez obecnie obowiązującą ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Żadna z tych ustaw nie reguluje wprost opodatkowania ośrodków wczasowych.

Tymczasem w stanie faktycznym sprawy sporne było opodatkowanie podatkiem od nieruchomości ośrodka wczasowego należącego do zakładu pracy /przedsiębiorstwa państwowego/ położonego w innej miejscowości i przeznaczonego do korzystania - jak wynika z treści skargi - tylko w okresie letnim przez pracowników i innych zainteresowanych.

Udzielenie odpowiedzi na przedstawione zagadnienie wymaga dokonania wykładni art. 3-6 przytoczonej wyżej ustawy z dnia 14 marca 1985 r. /w brzmieniu nadanym przez art. 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 74 poz. 443/, a w szczególności art. 5 ust. 1 pkt 4 lit. "a".

Ustalenie prawidłowej stawki opodatkowania gruntu zajętego na ośrodek wczasowy przedsiębiorstwa państwowego sprowadza się do tego, czy należy grunt ten określić jako "związany z prowadzeniem działalności gospodarczej" czy też jako "pozostały" w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 /lit. "a" lub "b"/ omawianej ustawy.

W ustępie 3 tegoż artykułu zawarta jest definicja gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl tej definicji za grunty takie należy uważać grunty "służące dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w szczególności:

1. grunty przed budynkami produkcyjnymi, magazynowymi, administracyjnymi, socjalnymi, hotelowymi;

2. gruntu pod budowlami i urządzeniami;

3. grunty zajęte na drogi wewnętrzne i place manewrowe, place składowe, zieleńce oraz tereny, na których są lub będą realizowane zadania inwestycyjne".

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 stycznia 1990 r. wspomniane wyżej, wydane na podstawie delegacji z art. 5 ust. 1 i art. 10 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /a także na podstawie art. 9 pkt 3 i art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych/ określa w par. 1 stawki podatku od nieruchomości. Wprowadza ono rozróżnienie gruntów na związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż rolnicza, na przeznaczone pod budownictwo letniskowe lub użytkowane na te cele oraz na pozostałe.

Strona 1/4