W świetle art. 7 ust. 1 i art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z dnia 18 grudnia 1972 r. w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163/, wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dochody przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Polsce, ze źródeł przychodów znajdujących się w Republice Federalnej Niemiec uzyskane za pośrednictwem położonego tam zakładu innego przedsiębiorstwa, jeżeli na podstawie decyzji niemieckiego organu podatkowego uiściło ono jeden z podatków wymienionych w art. 2 ust. 3 pkt 2 umowy.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu zagadnienia prawnego przekazanego przez skład SN postanowieniem z dnia 29 marca 1994 r. III ARN 10/94:
Czy w świetle art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./ w związku z art. 7 ust. 1 i art. 5 umowy między Polską Rzecząpospolitą a Republiką Federalną Niemiec z dnia 18 grudnia 1972 r. w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163/, wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dochody przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Polsce, ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli działalność tego przedsiębiorstwa jest wykonywana na terytorium Republiki Federalnej Niemiec za pośrednictwem położonego tam zakładu innego przedsiębiorstwa, zgodnie z zawartą między nimi umową?:
podjął następującą uchwałę:
1. Z akt sprawy wynika, że na podstawie umowy z dnia 11 stycznia 1988 r. zawartej między Centralą Handlu Zagranicznego Sp. z o.o. "C" w K. a Przedsiębiorstwem Robót Geotechnicznych i Inżynieryjnych "H." w K., mającym status spółdzielni pracy, została zawarta umowa o współpracy w zakresie realizacji kontraktów eksportu budownictwa i usług technicznych na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Traktując Centralę Handlu Zagranicznego jako eksportera a przedsiębiorstwo "H." jako wykonawcę, strony ustaliły, że eksporter pokrywa nie tylko niezbędne wydatki dewizowe i koszty w złotych polskich, ale ponadto prowadzi w swym biurze na terenie RFN pełną ewidencję księgową wpływów, wydatków i kosztów działalności. Zysk z działalności gospodarczej podlegał podziałowi pomiędzy eksporterem i wykonawcą według zasad ustalonych odrębnie. Aneks do umowy z dnia 10 lipca 1991 r. ustalał, że został on podzielony w proporcji 25 procent dla eksportera i 75 procent dla wykonawcy.
Zaświadczenie radcy podatkowego, działającego w miejscowości L. /RFN/, Eberharda K. z 7 października 1992 r. stwierdzało, że eksporter, tj. Centrala Handlu Zagranicznego "C.", reprezentujący na terenie Republiki Federalnej Niemiec różne polskie zakłady wykonawcze, rozliczał się w ich imieniu z niemieckimi urzędami finansowymi, przy czym odpowiednio od udziału w zyskach, Przedsiębiorstwo Robót Geotechnicznych i Inżynieryjnych "H." uiściło za rok 1991 następujące kwoty przedpłat z tytułu podatków: a/ 38.132 DM - podatku od osób fizycznych, b/ 223 DM - podatku od majątku i c/ 20.684,33 DM - podatku od wynagrodzeń.
W wyniku kontroli przeprowadzonej u wykonawcy przez Urząd Kontroli Skarbowej w K. stwierdzono zaniżenia podatku dochodowego za rok 1991 o kwotę 256 mln złotych w związku z bezpodstawnym - zdaniem organów kontroli - wyłączeniem z podstawy opodatkowania dochodów osiągniętych z tytułu usług eksportowych do RFN. Urząd Kontroli Skarbowej przyjął, że eksporter nie był na terenie RFN samodzielnym podmiotem gospodarczym, skoro występował jedynie jako zleceniobiorca zadań zleconych przez "C.". Na tej podstawie organ kontroli uznał, że wykonawca nie był w Niemczech podmiotem zobowiązania podatkowego, skoro zobowiązania te były realizowane za niego przez inny podmiot gospodarczy. Konsekwencją takie stwierdzenia było uznanie, że do kontrolowanego nie mają zastosowania postanowienia umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163/ i wymierzenie mu podatku dochodowego za rok podatkowy 1991 wraz z należnymi odsetkami. Rozpatrując odwołanie od decyzji Pierwszego Urzędu Skarbowego w K., Izba Skarbowa w K. utrzymała ją w mocy. Organ skarbowy II instancji przyjął, że wykonawca realizował swe usługi w zakresie prac modelarskich dla zleceniobiorcy niemieckiego, według jego rysunków i przy użyciu na terenie jego zakładu w ramach umowy o dzieło, zawartej między firmami niemieckimi a "C.". W ocenie tego organu taka forma organizacyjna wykonywania usług eksportowych nie spełnia warunków prowadzenia działalności gospodarczej przy wykorzystaniu własnego "zakładu" posiadającego siedzibę na terenie RFN w rozumieniu art. 5 ust. 1 powołanej umowy międzynarodowej.