2. Odmowa udzielania dziennikarzowi informacji może mieć miejsce wówczas, gdy jest to uzasadnione ze względu na ochronę tajemnicy państwowej i służbowej oraz innej tajemnicy chronionej ustawą /art. 4 ust. 3 ustawy/. Chodzi tu w szczególności o kwestie objęte ustawą z dnia 14 grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej /Dz.U. nr 40. poz. 271/ oraz o tzw. tajemnice zawodowe. Można tu wymienić obowiązek sędziego zawodowego i ławnika w odniesieniu do okoliczności, o których powziął wiadomość poza jawną rozprawą sądową; tajemnicę adwokata, w odniesieniu do wiadomości uzyskanych w związku z udzieleniem pomocy prawnej; lekarza - w odniesieniu do okoliczności, o których dowiedział się w związku z wykonywaniem zawodu; dziennikarza i innych osób zatrudnionych w redakcji w zakresie wskazanych w art. 15 i 16 prawa prasowego; tajemnicę bankową w zakresie obrotów i stanu rachunków bankowych.
Odmowa udzielenia informacji dziennikarzowi może być kwestionowana, jako naruszająca prawo prasy do informacji, jeśli udzielenia informacji odmawia jednostka, na której ciąży obowiązek informowania. Postępowanie w tym zakresie zostało unormowane w art. 4 ust. 3 ustawy. W takiej sytuacji redaktor naczelny może zażądać doręczenia tej odmowy zainteresowanej redakcji w formie pisemnej. Pismo odmawiające informacji powinno być złożone w terminie trzech dni i zawierać treść określoną w art. 4 ust. 3 ustawy, a w szczególności wskazywać powody uzasadniające odmowę. Odmowa ta może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w terminie trzydziestu dni. Oczywiście skarga do sądu administracyjnego przysługuje bez wyczerpania toku instancji. Jest to nowe uprawnienie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zaskarżeniu w tym trybie może podlegać nie tylko odmowa udzielenia informacji, ale także niezachowanie wymagań, jakim odmowa ta powinna odpowiadać, a także brak pisma w oznaczonym terminie. W tym ostatnim przypadku skarga do sądu administracyjnego będzie dotyczyć milczenia organu zobowiązanego do udzielenia informacji i pisemnej odmowy. Sytuacja ta wykazuje wiele podobieństwa do skargi z art. 216 par. 1 Kpa, gdy w ustalonym w przepisach prawa terminie organ administracji państwowej nie wydał decyzji. Uprawnienie żądania udzielenia odmowy na piśmie oraz możliwość zaskarżenia odmowy do sądu administracyjnego nie ma zastosowania w odniesieniu do organów władzy państwowej i wymiaru sprawiedliwości /art. 4 ust. 6/.
3. Krytyka prasowa jest - obok funkcji informacyjnych - ważnym zadaniem prasy. Stanowi ona istotny czynnik w rozwoju i kształtowaniu stosunków społecznych. Poddawanie krytyce ujemnych zjawisk występujących w życiu społecznym i ekonomicznym przyczynia się do eliminowania ich i tym samym do poprawy tych stosunków, eliminowania nieprawidłowości, zwiększania efektywności gospodarowania, wpływa na tworzenie klimatu wiarygodności i zaufania. Krytyka podejmowana w obronie uzasadnionego interesu społecznego zasługuje na pełną aprobatę i ochronę także prawną. Dlatego właśnie w art. 44 ust. 1 prawa prasowego przewidziana jest sankcja karna za utrudnianie lub tłumienie krytyki prasowej.