Skarga Gdańskiego Przedsiębiorstwa Hodowli Roślin i Nasiennictwa Oddział "Centrali Nasiennej" w K. na decyzję Naczelnego Dyrektora Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w G. w przedmiocie nałożenia kary za zajęcie pasa drogi wojewódzkiej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład pięciu sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem II ARN 28/8
Tezy

Pobranie kary za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, przewidzianej w art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/, następuje w drodze egzekucji administracyjnej bez wydania decyzji.

Sentencja

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej w sprawie ze skargi Gdańskiego Przedsiębiorstwa Hodowli Roślin i Nasiennictwa Oddział "Centrali Nasiennej" w K. na decyzję Naczelnego Dyrektora Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w G. z dnia 14 grudnia 1987 r. nr DODP 7a-643.1/24/87 w przedmiocie nałożenia kary za zajęcie pasa drogi wojewódzkiej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład pięciu sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 27 września 1989 r. II ARN 28/89: Czy pobranie kary za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej, a w razie odpowiedzi pozytywnej - czy rejon dróg publicznych jest organem właściwym do wydania takiej decyzji?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/2

Zagadnienie prawne przedstawione przez zwykły skład Sądu Najwyższego do rozstrzygnięcia przez skład powiększony powstało przy rozpoznawaniu rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego /Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku/ z dnia 15 czerwca 1988 r. SA/Gd/185/88 w sprawie skargi na decyzję ostateczną Dyrektora Naczelnego Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w przedmiocie pobrania kary pieniężnej za zajęcie pasa drogi publicznej /wojewódzkiej/.

Zaskarżonym rewizją nadzwyczajną wyrokiem Sąd stwierdził nieważność decyzji objętej skargą oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Rejonu Dróg Publicznych, bowiem uznał, że decyzje te, podlegające uchyleniu na mocy art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, zostały wydane przez niewłaściwe organy.

W pierwszej części przedstawione zagadnienie powstało na tle wykładni art. 40 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ oraz par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 6 poz. 33 ze zm./ w stosunku do art. 104 Kpa i art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 2 par. 1 pkt 1 i art. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./. W drugiej natomiast części, zagadnienie prawne dotyczy bezpośrednio podstawy zaskarżonego wyroku NSA.

W razie przyjęcia, że materia pobrania kary pieniężnej za zajęcie bez zezwolenia pasa drogowego nie należy do postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 1 Kpa, a więc nie podlega załatwieniu przez wydanie decyzji administracyjnej, lecz stanowi przedmiot egzekucji administracyjnej - udzielenie odpowiedzi na drugą część zagadnienia staje się bezprzedmiotowe.

W zakresie objętym pierwszą częścią przedstawionego zagadnienia Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 2 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ egzekucji administracyjnej podlegają następujące obowiązki:

należności z tytułu podatków, opłat i wszelkich danin publicznych, grzywien /kar pieniężnych i kar porządkowych/ z zakresu adminstracji państwowej; inne należności pieniężne wynikające z zakresu tej administracji lub przekazane do tej egzekucji na podstawie przepisu szczególnego, gdy /art. 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji/ obowiązki te wynikają z decyzji lub postanowień właściwych organów, albo w zakresie administracji państwowej wynikają bezpośrednio z przepisu prawa, chyba że przepis szczególny poddaje je egzekucji sądowej.

Ponadto z mocy delegacji zawartej w art. 2 par. 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji Rada Ministrów została upoważniona do poddania egzekucji administracyjnej należności pieniężnych przypadających Skarbowi Państwa lub innym państwowym jednostkom organizacyjnym, nie będącymi należnościami administracyjnymi wymienionymi w art. 2 par. 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Strona 1/2