Wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:~Czy przewidziany w art. 13 ust. 1 ustawy - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ zakaz przywozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dotyczy publikacji zagranicznych sprowadzanych przez biblioteki wymienione w art. 16 ust. 3 ustawy o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./, jeżeli publikacje te nie zostały objęte zakazem rozpowszechniania, ani nie pozbawiono ich debitu na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 ostatnio powołanej ustawy?~podjął następującą uchwałę:
Tezy

Przewidziany w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ zakaz przywozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie dotyczy publikacji zagranicznych sprowadzanych i gromadzonych przez biblioteki objęte wykazem ustalonym na podstawie art. 16 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./.

Sentencja

Sąd Najwyższy z udziałem zastępcy Prokuratora Generalnego PRL, W. Śliwy, po rozpoznaniu w dniu 20 października 1988 r. wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 1988 r. o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

Czy przewidziany w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ zakaz przywozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dotyczy publikacji zagranicznych sprowadzanych przez biblioteki wymienione w art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./, jeżeli publikacje te nie zostały objęte zakazem rozpowszechniania, ani nie pozbawiono ich debitu na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 ostatnio powołanej ustawy?

podjął następującą uchwałę:

Inne orzeczenia z hasłem:
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy
Uzasadnienie strona 1/4

Zagadnienie prawne obecnie rozstrzygane przez Sąd Najwyższy w pełnym składzie Izby Cywilnej i Administracyjnej na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego sprowadza się do pytania, czy art. 16 ust. 3 i ust. 3a ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. 1981 nr 20 poz. 99 ze zm./ należy wykładać w tym sensie, że wskazane w nim biblioteki, które dla celów uzasadnionych statutowo chciałyby sprowadzać i gromadzić w swoich zbiorach publikacje zagraniczne, nie są w ogóle związane wprowadzonym przez art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ zakazem przewozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów PRL, czy też mogą one sprowadzać z zagranicy i gromadzić w statutowych celach takie publikacje, których rozpowszechniania w kraju ze względu na ich szkodliwą politycznie treść zakazał właściwy organ kontroli /art. 16 ust. 1 powołanej ustawy z 1981 r./ lub które pozbawione zostały debitu /art. 16 ust. 2 wymienionej ustawy/.

Wątpliwość ta znalazła już poprzednio wyraz w pytaniu prawnym Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawionym składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, który w uchwale z dnia 14 marca 1986 r. III AZP 7/85 /OSNCP 1987, z. 1 poz. 1/ wyraził pogląd, że przewidziany w art. 13 ust. 1 prawa celnego zakaz przywozu publikacji zawierającej treść szkodliwą dla dobra i interesów PRL nie dotyczy sprowadzanych z zagranicy przez biblioteki objęte wykazem ustalonym na podstawie art. 16 ust. 3a ustawy o kontroli publikacji i widowisk oraz takich publikacji, o do których organy kontroli publikacji i widowisk wydały decyzję o zakazie ich rozpowszechniania. Z uzasadnienia tej uchwały wynika, że Sąd Najwyższy uznał za prawidłową wykładnię, według której korzystanie przez wymienione biblioteki z uprawnień przewidzianych w art. 16 ust. 3 ustawy o kontroli publikacji i widowisk wymaga uprzedniego wydania decyzji zakazującej rozpowszechniania określonej publikacji zagranicznej.

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego zaś we wniosku o podjęcie uchwały przez pełny skład Izby Cywilnej i Administracyjnej uznał, że zagadnienie wymaga ponownego rozważenia, gdyż stanowisko zajęte przez skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego budzi wątpliwości zarówno ze względów jurydycznych, jak też w szczególności z uwagi na niepożądane ze społecznego punktu widzenia konsekwencje praktyczne. W tym ostatnim przedmiocie zwraca się uwagę na trudności, jakie ośrodki naukowe i badawcze napotykają przy sprowadzaniu z zagranicy różnych pozycji literatury światowej, których posiadanie uznają za celowe dla osiągnięcia celów statutowych.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rozstrzygnięcie rozważanego zagadnienia prawnego wymaga przede wszystkim określenia relacji, jakie zachodzą pomiędzy ustawą o kontroli publikacji i widowisk oraz prawem celnym w ogóle i pomiędzy art. 16 ust. 3 i ust. 3a pierwszej z tych ustaw a art. 13 ust. 1 prawa celnego w szczególności. Obie ustawy mają na celu dobro i interes Państwa, jednakże ujmują ochronę w różny sposób w odniesieniu do wchodzących w grę wartości i stosowanych środków.

Strona 1/4
Inne orzeczenia z hasłem:
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy