Wniosek Prezesa NSA w Warszawie o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:~Czy wydana na podstawie art. 138 par. 2 Kpa przez organ odwoławczy w postępowaniu administracyjnym decyzja uchylająca decyzję organu pierwszej instancji i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ może być zaskarżona do NSA z powodu jej niezgodności z prawem?~postanowił podjąć następującą uchwałę:
Tezy

Od decyzji organu administracji państwowej uchylającej decyzję organu I instancji i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia /art. 138 par. 2 Kpa/ nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Sentencja

Sąd Najwyższy z udziałem zastępcy Prokuratora Generalnego PRL, Józefa Szewczyka, prokuratora Prokuratury Generalnej PRL B. Czapskiego i wiceprezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego J. Świątkiewicza po rozpoznaniu wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 1984 r. o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

Czy wydana na podstawie art. 138 par. 2 Kpa przez organ odwoławczy w postępowaniu administracyjnym decyzja uchylająca decyzję organu pierwszej instancji i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem?

postanowił podjąć następującą uchwałę:

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy
Uzasadnienie strona 1/3

I. Zagadnienie prawne objęte niniejszą uchwałą było przedmiotem wcześniejszego rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 1983 r. III AZP 7/82 /OSNCP 1983 z. 9 poz. 127/; wspomniana uchwała została oparta na następujących argumentach:

Organy administracji państwowej są powołane do rozpatrywania spraw administracyjnych w formie decyzji i w zakresie ustawowo powierzonej im kompetencji. Załatwienie sprawy w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego polega głównie na jej merytorycznym rozstrzygnięciu. Dokonuje się to samodzielnie w toku postępowania administracyjnego. Wyczerpanie tego toku stanowi przesłankę dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego i wszczęcia postępowania sądowo-administracyjnego, które ogranicza się wyłącznie do badania legalności decyzji rozstrzygających sprawę co do jej istoty lub w inny sposób kończących tok postępowania administracyjnego. Istota decyzji kasatoryjnej określonej w art. 138 par. 2 Kpa polega na tym, że nie rozstrzyga ona merytorycznie "o załatwieniu sprawy", lecz w uwzględnieniu odwołania zawiera rozstrzygnięcie o uchyleniu zaskarżonej decyzji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Decyzja taka jest decyzją procesową, nie załatwia ona sprawy co do istoty, lecz powoduje jedynie otwarcie dalszego toku postępowania administracyjnego. Bez względu na to, czy jest ona prawidłowa czy wadliwa, nie może być poddana kontroli sądowej. Naczelny Sąd Administracyjny nie ma uprawnień do wkraczania w tok postępowania, zanim on nie został wyczerpany /art. 198 Kpa/, a gdyby przyjąć takie rozwiązanie, powstałby niedopuszczalny stan rzeczy, nastąpiłoby bowiem równoległe i jednoczesne toczenie się dwóch postępowań - administracyjnego i sądowo-administracyjnego.

II. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego we wniosku o podjęcie uchwały przez pełny skład Izby Cywilnej i Administracyjnej zawierającej odpowiedź na to samo pytanie, które było przedmiotem rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów, podniósł szereg wątpliwości łączących się z tym zagadnieniem.

Podstawowa wątpliwość nawiązuje do możliwości odmiennego rozumienia ustawowego sformułowania "po wyczerpaniu toku instancji" użytego w art. 198 Kpa, niż to przyjął Sąd Najwyższy w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów. Wyrażonemu już poglądowi przeciwstawia się zapatrywaniu, że wyczerpanie toku instancji następuje w każdym wypadku, gdy strona odwołała się od decyzji organu pierwszej instancji i odwołanie to zostało załatwione decyzją organu odwoławczego. Wyłączenie możliwości wniesienia skargi do Sądu na decyzję kasatoryjną wywołuje niekorzystne skutki, ogranicza bowiem zakres sądowej kontroli decyzji administracyjnych i stwarza nieuzasadnione podstawy do przewlekłości postępowania administracyjnego i tym samym powoduje naruszenie przepisów o szybkości i sprawności postępowania.

Argument przedwczesnego wkraczania kontroli sądowej w tok postępowania administracyjnego zwalcza się możliwością zastosowania art. 97 par. 1 Kpa, regulującego podstawy zawieszenia postępowania. W wypadku równoległego toczenia się postępowania administracyjnego, wywołanego wydaniem decyzji kasatoryjnej /art. 138 par. 2 Kpa/, i sądowego, spowodowanego wniesieniem skargi do NSA na kasatoryjne rozstrzygnięcie, nic nie stoi na przeszkodzie, aby postępowanie będące w stadium rozpoznawczym, a więc przed wyczerpaniem toku instancji, uległo zawieszeniu na podstawie art. 97 par. 1 ust. 4 Kpa.

Strona 1/3
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy