Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Prezes Izby Gospodarczej NSA Andrzej Kisielewicz Sędziowie NSA: Zofia Borowicz (współsprawozdawca) Małgorzata Korycińska (sprawozdawca) Andrzej Kuba Anna Robotowska Józef Waksmundzki Marzenna Zielińska Protokolant: Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2012 r. przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Lucjana Nowakowskiego na rozprawie w Izbie Gospodarczej zagadnienia prawnego przekazanego przez Prokuratora Generalnego wnioskiem , na podstawie art. 264 § 2 w związku z art. 15 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), o podjęcie uchwały w składzie siedmiu sędziów NSA wyjaśniającej zagadnienie prawne: "Czy niezbędnym warunkiem wydania przez starostę na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) decyzji o cofnięciu uprawnienia diagnoście do wykonywania badań technicznych jest stwierdzenie uchybień, o których mowa w punkcie 1 lub 2 powołanego przepisu, wyłącznie w wyniku przeprowadzenia czynności kontrolnych przewidzianych w art. 83b ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 83c wskazanej ustawy, czy też sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę określonego naruszenia nie ma podstawowego znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w art. 84 ust. 3 p.r.d.?" podjął następującą uchwałę: "Sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę naruszenia określonego w art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) nie ma znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w tym przepisie".
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Prezes Izby Gospodarczej NSA Andrzej Kisielewicz Sędziowie NSA: Zofia Borowicz (współsprawozdawca) Małgorzata Korycińska (sprawozdawca) Andrzej Kuba Anna Robotowska Józef Waksmundzki Marzenna Zielińska Protokolant: Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2012 r. przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Lucjana Nowakowskiego na rozprawie w Izbie Gospodarczej zagadnienia prawnego przekazanego przez Prokuratora Generalnego wnioskiem z dnia 29 grudnia 2011 r., na podstawie art. 264 § 2 w związku z art. 15 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), o podjęcie uchwały w składzie siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego wyjaśniającej zagadnienie prawne: "Czy niezbędnym warunkiem wydania przez starostę na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) decyzji o cofnięciu uprawnienia diagnoście do wykonywania badań technicznych jest stwierdzenie uchybień, o których mowa w punkcie 1 lub 2 powołanego przepisu, wyłącznie w wyniku przeprowadzenia czynności kontrolnych przewidzianych w art. 83b ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 83c wskazanej ustawy, czy też sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę określonego naruszenia nie ma podstawowego znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w art. 84 ust. 3 p.r.d.?" podjął następującą uchwałę: "Sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę naruszenia określonego w art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) nie ma znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w tym przepisie".

Uzasadnienie strona 1/8

Prokurator Generalny wystąpił z wnioskiem o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie, poprzez rozstrzygnięcie następującego zagadnienia prawnego: "czy niezbędnym warunkiem wydania przez starostę na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) decyzji o cofnięciu uprawnienia diagnoście do wykonywania badań technicznych jest stwierdzenie uchybień, o których mowa w punkcie 1 lub 2 powołanego przepisu, wyłącznie w wyniku przeprowadzenia czynności kontrolnych przewidzianych w art. 83b ust. 2 pkt 1 w związku z art. 83c wskazanej ustawy, czy też sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę określonego naruszenia nie ma podstawowego znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w art. 84 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym?".

W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm., zwanej dalej Prawem o ruchu drogowym) starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6, stwierdzono przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania (pkt 1) lub wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami (pkt 2).

Zdaniem Prokuratora Generalnego na tle przytoczonej regulacji prawnej w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowały się dwa przeciwstawne poglądy.

Pierwszy z nich opiera się na założeniu, że z wykładni językowej art. 84 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym wynika, iż cofnięcie diagnoście uprawnień do wykonywania badań technicznych może nastąpić na skutek stwierdzenia jednej ze wskazanych w tym artykule przesłanek, w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której stanowi obecnie art. 83b ust. 2 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym. Pogląd taki wyrażony został między innymi w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2009 r. o sygn. akt II GSK 87/09, w uzasadnieniu którego stwierdzono, iż przepis art. 84 ust. 3 Prawa o ruchu drogowym jest przepisem o charakterze sankcyjnym i z tego powodu musi być stosowany ściśle. Dlatego też, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, ustalenie stwierdzenia uchybień w wykonaniu obowiązków diagnosty powinno wynikać z czynności o charakterze kontrolnym.

Według Prokuratora Generalnego pogląd ten znalazł odzwierciedlenie w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 4 czerwca 2009 r. o sygn. akt II SA/Bk 41/09, oraz z dnia 16 grudnia 2010 r. o sygn. akt II SA/Bk 674/10, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2010 r. o sygn. akt: II SA/Sz 553/10 i II SA/Sz 557/10 oraz z dnia 18 lipca 2006 r. o sygn. akt II SA/Sz 356/06, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2010 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1672/10 i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 marca 2009 r. o sygn. akt III SA/Wr 385/08.

Strona 1/8