Skarga kasacyjna na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w O. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w podatku dochodowym od osób fizycznych po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład orzekający Izby Finansowej NSA postanowieniem , sygn. akt II FSK 1180/07, do wyjaśnienia w trybie art. 187 § 1 ustawy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Grzegorz Borkowski (współsprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Edmund Łój, Sędzia NSA Sylwester Marciniak, , Protokolant Katarzyna Pawłowska, z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Anny Podsiadło na rozprawie w Izbie Finansowej w sprawie ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 17 maja 2007 r. sygn. akt I SA/Op 288/06 w sprawie ze skargi T. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 3 sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w podatku dochodowym od osób fizycznych po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład orzekający Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1180/07, do wyjaśnienia w trybie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.): "Czy niedopełnienie obowiązku złożenia odwołania jednocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia, o którym mowa w art. 162 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 60 ze zm.), stanowi brak formalny podania, do którego uzupełnienia organ podatkowy właściwy do rozpatrzenia odwołania powinien wezwać stronę na podstawie art. 169 § 1 ord. pod., czy też stanowi brak, który skutkuje odmową przywrócenia terminu, bez uprzedniego wzywania strony do jego usunięcia na podstawie art. 162 § 2 ord. pod.". podjął następującą uchwałę: Niedopełnienie obowiązku złożenia odwołania jednocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia, o którym mowa w art. 162 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. - Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.), stanowi brak formalny podania. W przypadku jego wystąpienia, organ podatkowy właściwy do rozpoznania odwołania powinien wezwać stronę - na podstawie art. 169 § 1 wspomnianej ustawy - do usunięcia braku w terminie 7 dni z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Uzasadnienie strona 1/8

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2008 r., na rozprawie w Izbie Finansowej, skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowe w O.od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 17 maja 2007 r., sygn.akt. I SA/Op 288/06, w sprawie ze skargi T. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 3 sierpnia 2006 r. nr [...], postanowił, na podstawie art. 187 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz.1270 ze zm. zwana dalej p.p.s.a.) przedstawić do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego następujące, budzące poważne wątpliwości zagadnienie prawne:

"Czy niedopełnienie obowiązku złożenia odwołania jednocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia, o którym mowa w art. 162 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 60 ze zm. dalej Ord.pod.), stanowi brak formalny podania, do którego uzupełnienia organ podatkowy właściwy do rozpatrzenia odwołania powinien wezwać stronę na podstawie art. 169 § 1 Ord. pod., czy też stanowi brak, który skutkuje odmową przywrócenia terminu, bez uprzedniego wzywania strony do jego usunięcia na podstawie art. 162 § 2 Ord. pod.".

Przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne zrodziło się na tle następującego stanu faktycznego.

Decyzją z dnia 24 stycznia 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. określił T. W. (skarżący) i jego małżonce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w kwocie 84.360 zł.

Pismem z dnia 20 czerwca 2006 r. skarżący wniósł do Dyrektora Izby Skarbowej o "przesłanie i przywrócenie terminu dla złożenia odwołania" od powyższej decyzji, wskazując na nieprawidłowości w jej doręczeniu.

Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2006 r. organ odwoławczy odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, podnosząc, że skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i orzeczenie co do istoty sprawy zgodnie z wnioskiem, wstrzymanie prowadzonej egzekucji administracyjnej, zasądzenie zwrotu kosztów postępowania oraz przeprowadzenie dowodów z dokumentów załączonych do skargi. Skarżący postanowieniu organu drugiej instancji zarzucił naruszenie:

- art. 150 Ord. pod. przez przyjęcie, że decyzja organu podatkowego została doręczona w wyniku tzw. doręczenia zastępczego, podczas gdy nie można było uznać, aby instytucja ta mogła mieć zastosowanie w przypadku wpisania w adresie odbiorcy imion i nazwisk dwóch osób jednocześnie oraz niewłaściwego numeru kodu pocztowego;

- art. 133 § 1 Ord. pod. przez przyjęcie, że stroną w postępowaniu kontrolnym byli małżonkowie, podczas gdy wynik przeprowadzonej kontroli dotyczył w przeważającej mierze tylko skarżącego.

Strona 1/8