Na tle przytoczonych regulacji prawnych w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowały się dwa przeciwstawne poglądy.
Część składów orzekających, odwołując się do uzasadnienia uchwały w sprawie o sygn. akt I FPS 2/08 lub uznając się nią związaną (!), wyraża pogląd, że pojęcie "niewydanie interpretacji" użyte w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej oznacza brak jego doręczenia w terminie trzech miesięcy, liczonym od dnia otrzymania wniosku. W tej grupie orzeczeń przyjmuje się bowiem, iż wywiązanie się przez właściwy organ z obowiązku udzielenia (wydania) interpretacji obejmuje zarówno sporządzenie stosownej interpretacji, jak i przekazanie jej treści wnioskodawcy.
Pogląd ten jest uzasadniany przy pomocy wykładni gramatycznej cytowanych powyżej przepisów Ordynacji podatkowej, która doznaje wzmocnienia w wykładni systemowej wewnętrznej, funkcjonalnej czy historycznej.
W analizowanej grupie orzeczeń wskazuje się, że zgodnie z definicją słownikową synonimem słowa "wydać" jest określenie: "dać, przydzielić, zaopatrzyć w coś, obwieścić coś, powiadomić o czymś (tak m.in. Słownik języka polskiego, pod. red. M. Szymczaka, t. III, Warszawa 1984, s. 792). Z tego zaś wywodzi się, że w ustawowym pojęciu "wydać" kryje się więc, tak sporządzenie informacji w przedmiocie interpretacji i nadanie jej odpowiedniej formy, jak i przekazanie jej treści wnioskodawcy.
Obowiązek doręczania interpretacji, poszczególne składy orzekające, wyprowadzały także pośrednio z treści art. 14i § 2 Ordynacji podatkowej, do którego odsyła art. 14o § 2 tej ustawy. Pierwszy z wyżej wymienionych przepisów stanowi, że interpretacje indywidualne wraz z informacją o dacie doręczenia są niezwłocznie przekazywane organom podatkowym właściwym ze względu na zakres spraw będących przedmiotem interpretacji oraz właściwemu organowi kontroli skarbowej; drugi, że zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana. Składy te podnoszą, że także inne przepisy Ordynacji podatkowej, np. art. 14l oraz art. 14e, wskazują na fakt doręczenia interpretacji podatkowej.
Jak wynika z uzasadnień reprezentatywnej dla powyższego poglądu grupy wyroków, powyższy kierunek wykładni rozważanych regulacji, doznaje dodatkowego wzmocnienia, jeśli uwzględni się cel ustanowienia instytucji interpretacji podatkowych. Jej celem, według założeń ustawodawcy, było bowiem zapewnienie realnej ochrony wnioskodawcy występującego o udzielenie interpretacji indywidualnych poprzez usunięcie wątpliwości rodzących się w praktyce stosowania prawa podatkowego. Gwarancyjna funkcja interpretacji może być zrealizowana jedynie wówczas, gdy podmiot, który zwrócił się do właściwego organu o jej udzielenie (wydanie), będzie posiadał pełną wiedzę o dacie jej udzielenia bądź o wejściu w życie tzw. "milczącej interpretacji", gdyż tylko znajomość tych dat da wnioskodawcy możliwość zastosowanej interpretacji i skorzystania w późniejszym postępowaniu podatkowym z wynikających z tego konsekwencji.