2.3. W wydanej w dniu 4 czerwca 2009 r. indywidualnej interpretacji Dyrektor IS uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. Organ - biorąc pod uwagę datę nabycia nieruchomości przez skarżącą, to jest 15 października 2008 r. - potwierdził, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) przysługiwała jej ulga meldunkowa, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. Organ uznał jednak, że wbrew przekonaniu skarżącej przychód uzyskany przez nią z odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości korzysta ze zwolnienia jedynie w tej części, która przypada na budynek mieszkalny, natomiast w części w jakiej dotyczy gruntu, przychód ten podlega opodatkowaniu 19 % podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e u.p.d.o.f.
Według organu interpretacyjnego ulga meldunkowa nie obejmuje przychodów z odpłatnego zbycia gruntów, zarówno tych, które stanowią odrębny przedmiot własności (prawo wieczystego użytkowania gruntu), jak i gruntów trwale związanych z budynkami, stanowiącymi część składową nieruchomości. Oznacza to, że w przypadku odpłatnego zbycia działki gruntu zabudowanej budynkiem mieszkalnym, zwolnienie może dotyczyć, po spełnieniu warunku meldunku oraz warunku złożenia oświadczenia, wyłącznie przychodu uzyskanego ze zbycia budynku.
2.4. Pismem z dnia 19 czerwca 2009 r. skarżąca wezwała Dyrektora IS do usunięcia naruszenia prawa, którego dopuścił się poprzez błędną wykładnię pojęcia budynku mieszkalnego, zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f.
2.5. W udzielonej odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor IS stwierdził brak podstaw do zmiany wydanej indywidualnej interpretacji.
2.6. W skardze do WSA w Gdańsku skarżąca wniosła o uchylenie indywidualnej interpretacji podtrzymując pogląd, że zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f. podlega cały przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, to jest zabudowanej budynkiem mieszkalnym działki gruntu.
2.7. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał skargę za niezasadną i na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił ją.
2.7.1. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że sprzedaż nieruchomości stanowi co do zasady źródło dochodu podlegającego opodatkowaniu. Nie jest sprawą sporną, że w u.p.d.o.f. brak jest legalnej definicji nieruchomości, a zatem w tym zakresie zastosowanie powinny znaleźć przepisy K.c., w tym art. 46 § 1, w myśl którego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zgodnie z art. 48 K.c., budynek (o ile ustawa nie stanowi inaczej) stanowi cześć składową nieruchomości i jako taki nie może stanowić odrębnego od niej przedmiotu obrotu, o ile nie jest on odrębną nieruchomością. Z cytowanych przepisów niewątpliwie wynika, że budynek będący częścią składową nieruchomości, nie może być sprzedany bez gruntu, na którym został wniesiony.