Pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. [...] sp. z o.o. z siedzibą w G. wystąpiła do Starosty W., wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej "o ustalenie odszkodowania w kwocie nie mniejszej niż 66.400,00 zł (...) należnego wnioskodawczyni z tytułu przejęcia przez Gminę W. własności nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości G., Gmina W., stanowiącej działkę o nr ewidencyjnym [...] o pow. 664 m2, która w związku z prawomocną decyzją Wójta Gminy W. z [...] kwietnia 1995 r. nr [...], z mocy prawa przeszła na własność Gminy W".
Starosta W. postanowieniem z dnia [...] lutego 2018 r., znak [...] odmówił wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania na rzecz ww. Spółki za prawo własności nieruchomości położonej w G., gm. W., oznaczonej ewidencyjnie jako działka nr [...], stwierdzając, że "w realiach niniejszej sprawy ustalono, że wnioskodawca nie jest podmiotem, któremu wywłaszczono prawo własności ani jego spadkobiercą a okazana umowa cesji nie mogła przenieść na niego roszczeń odszkodowawczych". W wyniku rozpatrzenia zażalenia [...] sp. z o.o. z siedzibą w G., Wojewoda Pomorski postanowieniem z dnia [...] września 2018 r., znak [...] utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji, także podkreślając, że umowa przelewu wierzytelności z dnia [...] maja 2017 r., zawarta z byłym właścicielem nieruchomości, nie mogła przenieść na skarżącą roszczenia odszkodowawczego.
W skardze kasacyjnej Wojewoda Pomorski zarzucił m.in. błędną wykładnię art. 28, art. 61a § 1 i art. 61 k.p.a. w zw. z art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami polegającą na przyjęciu przez Sąd I instancji, że organy administracji zobligowane są do wszczęcia postępowania w sprawie odszkodowania na wniosek [...] sp. z o.o. z siedzibą w G., która jako strona postępowania ma interes prawny w ustaleniu na jej rzecz odszkodowania z uwagi na przeniesienie na nią roszczeń odszkodowawczych umową cesji indywidualnej na podstawie art. 509 Kodeksu cywilnego.
W uzasadnieniu postanowienia z dnia 7 lutego 2022 r. przedstawiając do rozstrzygnięcia wskazane wyżej zagadnienie prawne Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wyjaśnienie tego zagadnienia ma zasadnicze znaczenie dla rozpoznania skargi kasacyjnej, gdyż dotyczy wykładni i stosowania art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawie o ustalenie odszkodowania, o którym mowa w art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, które to przepisy stanowią podstawy prawne wniesionej w sprawie skargi kasacyjnej. Poważna wątpliwość co do wykładni i stosowania powołanych podstaw kasacyjnych jest przy tym kluczowa dla sposobu rozstrzygnięcia skargi kasacyjnej, wynika bowiem z odmiennej oceny prawnej zaistniałej w sprawie okoliczności faktycznej zawarcia umowy przelewu wierzytelności na podstawie art. 509 k.c., wyrażonej przez organy administracji oraz przez Sąd I instancji. Doniosłość zaistnienia poważnych wątpliwości w przedstawionym do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów zagadnieniu prawnym wynika także z samego przedmiotu tego zagadnienia, którym jest konstytucyjnie przyznane i chronione uprawnienie do odszkodowania za skutki prawne władczego odebrania prawa własności.