W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. pojęcie wydania decyzji określone w art. 118 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, ze zm.) nie oznaczało jej doręczenia
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Zirk - Sadowski Sędziowie NSA: Edmund Łój Sylwester Marciniak Artur Mudrecki Małgorzata Niezgódka - Medek (sprawozdawca) Krzysztof Stanik Jan Zając (współsprawozdawca) Protokolant: Katarzyna Jaszuk z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Anny Podsiadło w sprawie ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2006 r., sygn. akt I SA/Gl 1102/05 w sprawie ze skargi J.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2007 r. na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, przekazanego przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 744/06 do wyjaśnienia na podstawie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.): "Czy w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. pojęcie wydania decyzji określone w art. 118 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.) oznacza jej doręczenie?" podjął następującej treści uchwałę: W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. pojęcie wydania decyzji określone w art. 118 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.) nie oznaczało jej doręczenia.
Przedstawione do rozstrzygnięcia przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego zagadnienie prawne wyłoniło się przy rozpoznawaniu przez skład zwykły tego Sądu skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA/Gl 1102/05.
Wyrokiem tym Sąd administracyjny pierwszej instancji, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 kwietnia 2005 r., którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 29 grudnia 2004 r., orzekającą o odpowiedzialności J.P. jako osoby trzeciej za zaległości podatkowe Spółki Akcyjnej S.K. z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień, maj i grudzień 1999 r.
Uzasadniając swoje stanowisko Sąd wskazał m.in., że na podstawie art. 21 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169 , poz. 1387) do odpowiedzialności osób trzecich z tytułu zaległości podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie tej ustawy (tj. przed dniem 1 stycznia 2003 r.) stosuje się przepisy ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "Ordynacja podatkowa", w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Zgodnie zaś z takim brzmieniem art. 118 Ordynacji podatkowej, określającego termin przedawnienia do orzekania o odpowiedzialności:
"§ 1. Nie można wydać decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość podatkowa, upłynęło 5 lat .
§ 2. Przedawnienie zobowiązania wynikającego z decyzji, o której mowa § 1, następuje po upływie 3 lat od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej została wydana".
Sąd w celu zinterpretowania zawartego w § 1 tego przepisu określenia "Nie można wydać decyzji" dokonał analizy pojęcia decyzji, powołując się na stanowisko orzecznictwa i doktryny (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2002 r. sygn. akt III RN 149/01, OSNP z 2003/16/371 oraz uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 grudnia 2000 r. sygn. akt FPS 10/00 z glosą aprobującą A. Bartosiewicza i R. Kubackiego, OSP z 2002/12/154). W konkluzji doszedł do wniosku, że decyzja administracyjna jest wydana z chwilą jej doręczenia.
Przenosząc to stanowisko na stan faktyczny rozpatrywanej sprawy Sąd stwierdził, że decyzja organu pierwszej instancji z dnia 29 grudnia 2004 r. została doręczona stronie dnia 18 stycznia 2005 r., co oznaczało, że dopiero z tą datą weszła do obrotu prawnego. Uznał więc, że decyzja ta została wydana po upływie okresu przedawnienia, z naruszeniem art. 118 Ordynacji podatkowej.