Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do czerwca 2010r. po rozpoznaniu w dniu 12 października 2015 r., na posiedzeniu jawnym w Izbie Finansowej zagadnienia prawnego przedstawionego przez skład orzekający Izby Finansowej NSA postanowieniem , syg. I FSK 673/13, w trybie art. 187 § 1 ustawy
Sentencja

Dnia 12 października 2015 r., Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (współsprawozdawca), Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant Ilona Makaruk, z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej w sprawie ze skargi kasacyjnej "U." od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 657/12 w sprawie ze skargi "U." na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 grudnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do czerwca 2010r. po rozpoznaniu w dniu 12 października 2015 r., na posiedzeniu jawnym w Izbie Finansowej zagadnienia prawnego przedstawionego przez skład orzekający Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2014 r., syg. I FSK 673/13, w trybie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.): "Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2010 r. do 31 marca 2011r. w stosunku do podmiotów z państw trzecich, nieposiadających na terytorium kraju rezydencji podatkowej (siedziby, stałego miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności - a w przypadku ich braku - zwykłego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu), którzy nadal pozostawali zarejestrowani w kraju dla potrzeb podatku od towarów i usług, realizacja zasady neutralności, przez umożliwienie tym podmiotom odzyskania podatku zapłaconego w cenie zakupów dokonanych na terenie kraju, odbywała się na warunkach określonych w art. 86 ust. 1, 2, 8 i 9 oraz art. 87 ust. 1, 5 i 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), czy też na zasadach wynikających z art. 89 ust. 1 pkt 3, ust. 1a - 1g tej ustawy oraz z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 224, poz. 1801, ze zm.)?" podjął następującą uchwałę: W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2010 r., do 31 marca 2011r., w stosunku do podmiotów z państw trzecich, nieposiadających na terytorium kraju rezydencji podatkowej (siedziby, stałego miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności - a w przypadku ich braku - zwykłego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu), którzy nadal pozostawali zarejestrowani w kraju dla potrzeb podatku od towarów i usług, realizacja zasady neutralności, przez umożliwienie tym podmiotom odzyskania podatku zapłaconego w cenie zakupów dokonanych na terenie kraju, odbywała się na zasadach wynikających z art. 89 ust. 1 pkt 3, ust. 1a - 1g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) oraz z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 224, poz. 1801, ze zm.).

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/5

I FPS 1/14

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2014 roku, Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygnaturze akt I FSK 673/13, działając na podstawie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.) dalej p.p.s.a., postanowił przedstawić do rozpoznania składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego następujące zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości: "Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2010 r., do 31 marca 2011 r., w stosunku do podmiotów z państw trzecich, nieposiadających na terytorium kraju rezydencji podatkowej (siedziby, stałego miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności - a w przypadku ich braku - zwykłego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu), którzy nadal pozostawali zarejestrowani w kraju dla potrzeb podatku od towarów i usług, realizacja zasady neutralności, przez umożliwienie tym podmiotom odzyskania podatku zapłaconego w cenie zakupów dokonanych na terenie kraju, odbywała się na warunkach określonych w art. 86 ust. 1, 2, 8 i 9 oraz art. 87 ust. 1, 5 i 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) (dalej ustawa o VAT), czy też na zasadach wynikających z art. 89 ust. 1 pkt 3, ust. 1a - 1g tej ustawy oraz z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 224, poz. 1801, ze zm.)?" Powyższe zagadnienie prawne wyłoniło się w wyniku rozpoznawania przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi kasacyjnej "U." z/s na Ukrainie (dalej Skarżąca), od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 657/12. W wyroku tym Sąd, na podstawie art. 151 p.p.s.a., oddalił skargę Spółki na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 grudnia 2011 roku w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do czerwca 2010 r.

1. Stan sprawy 1.1 Postępowanie przed organami podatkowymi Spółka w dniu 4 czerwca 2007 r., złożyła w Drugim Urzędzie Skarbowym [...] zgłoszenie rejestracyjne VAT-R na podstawie którego, została zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Po rejestracji Spółka składała w tym urzędzie deklaracje VAT - 7, w których wykazywała kwoty różnicy podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy. W 2010 r., w złożonych deklaracjach, za wskazane okresy rozliczeniowe, Skarżąca wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy jako konsekwencję nabycia na terenie Polski paliwa, wykorzystywanego w związku ze świadczonymi usługami transportowymi. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego [...], decyzją z dnia 28 września 2011 r., określił Skarżącej wysokość zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za styczeń 2010 r., w kwocie 19.641 zł (w konsekwencji rozliczenia usług świadczonych przez Spółkę w grudniu 2009 r.,) oraz za poszczególne miesiące od lutego do czerwca 2010 r., w wysokości 0 zł. Organ uznał, że od dnia 1 lutego 2010 r., na Skarżącej nie ciążył obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż z dniem 1 stycznia 2010 r., utraciła ona status podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Organ argumentował, że z tym dniem weszła w życie zmiana przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, a w konsekwencji miejsca ich opodatkowania (art.28a i nast. ustawy o VAT). Za miejsce świadczenia na rzecz podatnika przyjęto miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania (ewentualnie stałe miejsce prowadzenia działalności). Z tego względu, usługi transportowe świadczone przez Skarżącą na terenie Polski na rzecz podmiotów zagranicznych nie podlegały w analizowanym okresie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co w konsekwencji doprowadziło organ do wniosku, że Spółka nie będąc podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, nie mogła korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Dyrektor Izby Skarbowej w W. zaskarżoną do Sądu decyzją utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji podzielając argumentację tam zawartą. Organ drugiej instancji nie wykluczył możliwości skorzystania przez Spółkę z trybu zwrotu podatku przewidzianego dla podmiotów zagranicznych na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Stwierdził jednak konieczność podjęcia w tym celu przez Skarżącą stosownych czynności, wynikających z art. 96 ust. 6 ustawy o VAT, zmierzających do wykreślenia jej z rejestru podatników podatku od towarów i usług. Mogłoby to umożliwić jej otrzymanie zwrotu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Ten ostatnio wymieniony przepis w 2010 r., nie dotyczył bowiem podmiotów, które były zarejestrowanymi podatnikami na terytorium kraju. 1.2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając skargę Spółki na powyższą decyzję wskazał, że skoro Skarżąca nie mogła być podatnikiem podatku na terenie Polski, to nie mogła korzystać z prawa obniżenia ceny produktu o wartość podatku, przysługującego podatnikowi wykonującemu działalność gospodarczą na terenie Unii Europejskiej. Sąd podkreślił, że art. 15 ustawy o VAT ma charakter uniwersalny bez względu na miejsce wykonywania działalności gospodarczej, o czym przesądza art. 17 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., (77/388/EWG) w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145/1), jak również art. 73 oraz art. 90 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, (Dz. Urz. UE L z 2006 r., Nr 347/1) (dalej Dyrektywa 112). W ocenie Sądu, Skarżącej mógł jedynie przysługiwać zwrot podatku od towarów i usług na podstawie art. 87 ust. 5 ustawy o VAT i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 224, poz. 1801 ze zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem Ministra Finansów", jako podmiotowi z państwa spoza Unii Europejskiej. Dalej Sąd pierwszej instancji podniósł, że w spornych okresach Skarżąca spełniała definicję podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty, o którym mowa w przepisie art. 171 ust. 2 Dyrektywy 112, a zwrot podatku od towarów i usług przysługiwał jej wyłącznie na podstawie przepisów wykonawczych określonych w Trzynastej Dyrektywie Rady z dnia 17 listopada 1986 roku, w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty (86/560/EWG), (Dz.U.UE L 326/40). Sąd nie zgodził się z twierdzeniem Skarżącej, że poprzez fakt rejestracji dla celów podatku od towarów i usług nabyła ona prawo do zwrotu podatku od towarów i usług w trybie przewidzianym dla podmiotów krajowych oraz że poprzez ten fakt przepisy Trzynastej Dyrektywy nie mają do niej zastosowania. Wskazał, że ustawodawca wspólnotowy w przepisie art. 4 ust. 2 ww. Dyrektywy zawarł uprawnienie dla państw członkowskich do określenia dodatkowych warunków otrzymania zwrotu. Ustawodawca krajowy z tego uprawnienia skorzystał, zastrzegając w przepisie art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, że zwrot podatku od towarów i usług podmiotom nieposiadającym siedziby na terytorium kraju dotyczy podatników niezarejestrowanych dla potrzeb podatku od towarów i usług na terytorium kraju. 1.3. Skarga kasacyjna Spółka nie zgadzając się z rozstrzygnięciem Sądu pierwszej instancji złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Podniosła zarzuty oparte na obydwu podstawach wymienionych w art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. Wśród zarzutów naruszenia przez Sąd przepisów prawa materialnego, znalazły się: a) zarzut naruszenia art. 5, art. 15 w zw. z art. 28a i art. 28b ustawy o VAT poprzez błędną wykładnię, że za podatnika podatku od towarów i usług można uznać wyłącznie taki podmiot, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski i w konsekwencji błędne przyjęcie, iż Skarżąca z dniem 1 stycznia 2010 r., wyłączona została z grupy podatników podatku od towarów i usług; b) art. 86 ust. 1, 2, 8 i 9, art. 87 ust. 1, 2, 5 i 5a ustawy o VAT przez błędną wykładnię i niewłaściwe przyjęcie, że ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504) zmieniająca z dniem 1 stycznia 2010 r., przepisy w zakresie miejsca świadczenia usług pozbawiła Skarżącą prawa do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku naliczonego na zasadach w nich określonych; c) art. 89 ust. 1 pkt 3 i ust. 1a-1g ustawy o VAT, § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia wykonawczego w zw. z art. 169, art. 170, art. 171 Dyrektywy 112 poprzez przyjęcie, że podmiot z państwa trzeciego, który na terytorium Polski dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług może ubiegać się o zwrot podatku wyłącznie na zasadzie wzajemności w trybie przewidzianym dla podmiotów zagranicznych.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej