Decyzja w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1994, wydana na podstawie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ w brzmieniu obowiązującym w roku 1994, jest decyzją deklaratoryjną.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej W. Grudzieckiego w sprawie I SA/Łd 234/97 ze skargi Witolda W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 10 stycznia 1997 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 r., po rozpoznaniu w dniu 27 września 1999 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 16 marca 1999 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
Czy art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w zdaniu pierwszym o treści obowiązującej w 1994 r. upoważnia organy podatkowe do wydania decyzji o skutkach decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, czy też decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 r.?
podjął następującą uchwałę:
Postanowieniem z dnia 16 marca 1999 r. skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Łodzi, w sprawie ze skargi Witolda W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1994, wystąpił o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego wątpliwości prawnych zawartych w pytaniu przedstawionym na wstępie.
Wątpliwości te powstały na tle następującego stanu faktycznego:
Decyzją z dnia 12 marca 1996 r. (...) Urząd Skarbowy w K., powołując się na art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ustalił małżonkom W. wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1994. W decyzji tej Urząd Skarbowy podał jednocześnie, że kwota zaległości podatkowej powinna być zapłacona przez podatników wraz z odsetkami za zwłokę od 5 maja 1995 r., to jest od dnia następnego po upływie terminu złożenia zeznania rocznego i zapłaty podatku dochodowego za rok 1994.
W wyniku odwołania podatników decyzja ta została uchylona przez Izbę Skarbową w (...), a sprawa przekazana organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu swej decyzji z dnia 26 czerwca 1996 r. (...) Izba Skarbowa zaleciła Urzędowi Skarbowemu wydanie decyzji określającej podatek dochodowy podatników za rok 1994.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy (...) Urząd Skarbowy w K. decyzją z dnia 26 września 1996 r. (...) określił podatnikom wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych, powołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia te same przepisy, co w decyzji z dnia 12 marca 1996 r. Organ podatkowy stwierdził, że odsetki od zaległości podatkowych z roku 1994 naliczane są od dnia 5 maja 1995 r.
Skład orzekający NSA następująco uzasadnił swe wątpliwości:
Artykuł 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu pierwotnym ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. /Dz.U. nr 80 poz. 350/ stanowił, że "Podatek wynikający z zeznania jest podatkiem należnym za dany rok, chyba że urząd skarbowy wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku."
Na mocy art. 1 pkt 33 lit. "b" ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 28 poz. 127/ do art. 45 ust. 6 dodane zostało zdanie drugie:
"W razie niezłożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu urząd skarbowy wyda decyzję ustalającą wysokość zobowiązania w podatku dochodowym."