Przepisy art. 230 i art. 324 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ mają zastosowanie do decyzji inspektora kontroli skarbowej, wydanej na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572/.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Włodzimierza Skoniecznego prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Andrzeja K. na decyzje Izby Skarbowej w R. z dnia 28 września 1998 r., w przedmiocie zobowiązań w podatku od towarów i usług (...), za okres od marca do maja 1995 r., (...), za sierpień 1996 r., (...), za listopad i grudzień 1995 r., (...), za styczeń 1996 r., (...), kwiecień 1996 r., (...) za październik i listopad 1996 r. oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania sankcyjnego w tym podatku za powyższe okresy po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2000 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 15 lutego 2000 r., I SA/Lu 1464-1473/98, do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 roku o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
Czy użyty w art. 324 par. 1 i art. 230 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zwrot organ podatkowy pierwszej instancji oznacza organ podatkowy pierwszej instancji w rozumieniu przepisów art. 13 par. 1 pkt 1, par. 2, par. 3 ust. 2 tejże ustawy?
podjął następującą uchwałę:
Przekazane do wyjaśnienia wątpliwości prawne wyłoniły się na tle następującego stanu faktycznego.
Od października 1990 r. Andrzej K. prowadzi w G. firmę transportową i w związku z tym jest między innymi podatnikiem podatku od towarów i usług. W grudniu 1997 r. i styczniu 1998 r. Inspektor Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w R. przeprowadził kontrolę, której przedmiotem było wywiązywanie się Andrzeja K. z obowiązków w zakresie wspomnianego podatku. Kontrola ta wykazała, że podatnik nie naliczył i nie odprowadził do Urzędu Skarbowego podatku należnego od rat zapłaconych z tytułu wydzierżawionych od firmy zagranicznej dwóch naczep-chłodni /importu usług / za miesiące: marzec, kwiecień, maj, sierpień, listopad i grudzień 1995 r. oraz styczeń, kwiecień, październik i listopad 1996 r. W związku z ustaleniami tej kontroli przeprowadzający ją inspektor w dniach 20 i 30 stycznia 1998 r. /w decyzjach błędnie podano rok 1997/ wydał decyzje, w których określił obowiązek Andrzeja K. w podatku od towarów i usług za wymienione wyżej miesiące 1995 i 1996 roku w odpowiednio skorygowanej kwocie oraz określił odsetki za zwłokę.
Od powyższych decyzji podatnik wniósł odwołania do Izby Skarbowej w R., w których domagał się ich uchylenia.
Izba Skarbowa w R. w toku postępowania odwoławczego stwierdziła, że w zaskarżonych decyzjach zobowiązania podatkowe Andrzeja K. zostały określone w kwotach niższych, niż to wynika z przepisów prawa podatkowego, w związku z czym postanowieniami z dnia 6 maja 1998 r., wydanymi na podstawie art. 230 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa / Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zwróciła sprawy inspektorowi kontroli skarbowej w celu zmiany tych decyzji. W motywach postanowień wskazano, że wadliwe określenie zobowiązań podatkowych wynikało z niesłusznego odstąpienia od orzeczenia sankcji na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1997 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym / Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. /, mimo iż w zaistniałej sytuacji faktycznej ich zastosowanie było obowiązkowe.
Inspektor kontroli skarbowej w dniu 3 lipca 1998 r. wydał decyzje, dotyczące odpowiednio decyzji z dnia 20 i 30 stycznia 1998 r., w których określił wspomniane zobowiązanie podatkowe w sposób wskazany w postanowieniach Izby Skarbowej z dnia 6 maja 1998 r.
Od tych decyzji podatnik złożył odwołania do Izby Skarbowej w R., która po ich rozpoznaniu łącznie z odwołaniami od zmienionych decyzji, wszystkie kwestionowane decyzje utrzymała w mocy.
W skargach do NSA Andrzej K. wniósł o uchylenie decyzji organu odwoławczego zarzucając im naruszenie:
1/ art. 53 par. 4 Ordynacji podatkowej w związku z art. 318 i art. 13 tej ustawy, poprzez naliczenie odsetek przez nieuprawniony do tego organ, a mianowicie inspektora kontroli skarbowej,
2/ art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym poprzez zastosowanie tego przepisu w sytuacji, gdy skarżący wykonywał usługę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto nie przekazywał należności za tę usługę za granicę, lecz dokonywał kompensaty za swoje usługi wykonywane na rzecz firmy H. Spółka Spedycyjna z siedzibą w RFN,