1. Na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Izba Skarbowa, na której decyzję odwoławczą wniesiono skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego uprawniona jest do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego.
2. Odmówić odpowiedzi na pytanie drugie.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie przy udziale Waldemara Grudzieckiego, prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Zygmunta C. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 13 listopada 1996 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Izby Skarbowej i poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego w trybie art. 38 ust. 2 ustawy o NSA po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 1999 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego, postanowieniem z dnia 29 września 1998 r. I SA/Łd 351/98, do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 roku o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
1. Czy Izba Skarbowa, na której decyzję odwoławczą wniesiona została skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, uprawniona jest do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego pierwszej instancji na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm.)
2. Czy termin z art. 38 ust. 2 cyt. ustawy o NSA interpretować należy jako wyznaczony do: wydania decyzji czy też do: wydania i doręczenia stronie skarżącej decyzji uwzględniającej w całości skargę.
podjął następującej treści uchwałę :
Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 29 września 1998 r. /I SA/Łd 351/98/ wystąpił o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego następujących istotnych wątpliwości prawnych:
1) czy Izba Skarbowa, na której decyzję odwoławczą wniesiona została skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, uprawniona jest do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego pierwszej instancji na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./,
2) czy termin z art. 38 ust. 2 cyt. ustawy o NSA interpretować należy jako wyznaczony do wydania decyzji, czy też do wydania i doręczenia stronie skarżącej decyzji uwzględniającej w całości skargę.
Powyższe wątpliwości prawne powstały na tle następującego stanu faktycznego:
Izba Skarbowa w Ł. decyzją z dnia 19 marca 1996 r. utrzymała w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. z dnia 19 października 1995 r., wymierzającą Zygmuntowi C. podatek od towarów i usług za październik 1994 r.
Na decyzję tę podatnik wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze domagał się stwierdzenia nieważności decyzji zapadłych w obu instancjach. Powyższy wniosek uzasadniał tym, że kwestionowane decyzje dotyczą sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną oraz naruszeniem przepisów prawa materialnego.
Skarga ta wpłynęła do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi w dniu 18 kwietnia 1996 r.
Izba Skarbowa w Ł. decyzją dnia 13 listopada 1996 r., wydaną na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy o NSA, stwierdziła nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. z dnia 19 października 1995 roku. W uzasadnieniu wskazano, że podstawą uwzględnienia skargi w całości było to, iż kwestionowane nią decyzje dotyczyły sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, a mianowicie decyzją Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. z dnia 22 grudnia 1994 r. (...). W związku z treścią decyzji z dnia 13 listopada 1996 r. Izba Skarbowa w odpowiedzi na skargę Zygmunta C. wniosła o umorzenie w sprawie postępowania sądowego.
Wobec tego, że skarżący nie cofnął skargi sprawa została skierowana do rozpatrzenia na rozprawie. W dniu 28 sierpnia 1997 r. pełnomocnik skarżącego złożył pismo procesowe, w którym podtrzymał skargę i dodatkowo podniósł zarzut naruszenia przez organ pierwszej instancji właściwości miejscowej. Powołując się na art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa wniósł w związku z tym o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Skarbowego i Izby Skarbowej.
W toku rozprawy pełnomocnik skarżącego oświadczył, że decyzja Izby Skarbowej z dnia 13 listopada 1996 r., wydana na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy o NSA, nie została skarżącemu doręczona. Sąd odroczył więc rozprawę i zobowiązał stronę przeciwną do wyjaśnienia kwestii doręczenia wspomnianej decyzji.