Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Ryszarda Walczaka, prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Antoniego B. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 24 maja 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie V SA 1830/01 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
1.Czy do wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie wymiaru należności celnych /długu celnego/ należy stosować przepisy obowiązujące w dacie powstania tych należności, dacie wydania decyzji ostatecznej, czy też w dacie złożenia wniosku o wszczęcie postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej.
2. Czy w przypadku, gdy należności celne /dług celny/ powstały przed datą wejścia w życie art. 265[2] Kodeksu celnego /tj. przed 21.05.1999 r./, a wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji został złożony po tej dacie - termin przewidziany w art. 265[2] Kodeksu celnego powinien być liczony od daty powstania należności celnych /długu celnego/ czy też od daty wejścia w życie tego przepisu?
podjął następującą uchwałę:
Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie ze skargi Antoniego B. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej wymiaru cła, wystąpił na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów wątpliwości prawnych przytoczonych w sentencji uchwały.
Wątpliwości te powstały na tle następującego stanu faktycznego:
Dyrektor Urzędu Celnego w Rz. decyzją z dnia 1 czerwca 1996 r., zawartą w dowodzie odprawy celnej przywozowej nr 409747, dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym silnik ze skrzynią biegów, zawieszenie przednie i tylne, układ kierowniczy oraz koła jezdne, zgłoszone do odprawy celnej przez Waldy R. Natomiast Dyrektor Urzędu Celnego w W. decyzją z dnia 3 czerwca 1996 r., zawartą w dowodzie odprawy celnej przywozowej nr 073758, dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym nadwozie samochodu osobowego Opel Kadett, rok produkcji 1991, zgłoszone do odprawy celnej przez Antoniego B.
Z wymienionych części zmontowano pojazd samochodowy marki Opel Kadett, który został następnie zarejestrowany w Urzędzie Rejonowym w D. na nazwisko Antoniego B. Podstawę do zarejestrowania tego pojazdu stanowiły dokumenty przedłożone przez Antoniego B. i Waldy R. przy odprawach celnych.
Dyrektor Urzędu Celnego w Rz., po wznowieniu postępowań zakończonych wymienionymi decyzjami, decyzją z dnia 19 maja 1998 r. uchylił swoją decyzję z dnia 1 czerwca 1996 r. i przekazał sprawę do rozpatrzenia Dyrektorowi Urzędu Celnego w W. Wymieniony ostatnio organ celny decyzją z dnia 29 maja 1998 r. uchylił swą decyzję z dnia 3 czerwca 1996 r. i dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym samochód marki Opel Kadett oraz wymierzył stosowne cło. Prezes Głównego Urzędu Ceł, po rozpatrzeniu odwołań Waldy R. i Antoniego B. od decyzji z dnia 29 maja 1998 r., decyzją z dnia 14 czerwca 1999 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W dniu 12 września 2000 r. do Głównego Urzędu Ceł wpłynął wniosek Antoniego B. o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 14 czerwca 1999 r. oraz utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji, umotywowany rażącym naruszeniem prawa.
Prezes Głównego Urzędu Ceł decyzją z dnia 21 marca 2001 r. na podstawie art. 249 par. 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1992 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ odmówił wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji uznając, że żądanie w tej sprawie zostało wniesione po upływie roku od doręczenia decyzji /tj. od dnia 14 czerwca 1999 r./.
Prezes Głównego Urzędu Ceł, po rozpatrzeniu odwołania Antoniego B., decyzją z dnia 24 maja 2001 r. utrzymał w mocy decyzję z dnia 21 marca 2001 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Antoni B. zarzucił decyzji z dnia 24 maja 2001 r. naruszenie art. 121 par. 1, art. 122, art. 210 par. 1 pkt 6 i par. 4 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz rażące naruszenie art. 166 par. 2 tej ustawy. Dodatkowo wskazał, iż Kodeks postępowania administracyjnego w wypadku stwierdzenia nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa nie przewiduje ograniczeń czasowych.