Przedłużenie terminu do zwrotu różnicy podatku, o jakim mowa w art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 50 poz. 11 ze zm./ następuje w formie postanowienia w ramach czynności sprawdzających.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Ryszarda Walczaka w sprawie ze skargi Jacka E. i Grzegorza W., wspólników spółki cywilnej "E." na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 8 czerwca 2000 r., (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2002 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 28 listopada 2001 r. III SA 1900/00 do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 roku o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
Czy przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego od towarów i usług nad należnym, o którym mowa w art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ powinno nastąpić w formie decyzji w tym przedmiocie, poprzedzonej uprzednim postanowieniem o wszczęciu z urzędu postępowania w tej sprawie, czy też przedłużenie tego terminu powinno nastąpić w ramach czynności sprawdzających, o których mowa w dziale V ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i w jakiej formie?
podjął następującą uchwałę:
Wątpliwość prawna przedstawiona Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wyłoniła się na tle następującego stanu faktycznego:
Decyzją z 18 lutego 2000 r. Urząd Skarbowy w W., powołując się na art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - określanej tu również w skrócie jako "ustawa o VAT" - przedłużył spółce cywilnej "E." /Jacek E. i Grzegorz W./ termin zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego.
W odwołaniu od tej decyzji wspólnicy spółki "E." wnieśli o jej uchylenie. Zarzucili Urzędowi Skarbowemu, że jej wydanie nie było poprzedzone postanowieniem o wszczęciu postępowania, art. 21 ust. 6 ustawy o VAT nie jest podstawą wydania decyzji o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku, a ponadto, że przedłużenie tego terminu jest czynnością materialno-techniczną, wymagającą jedynie wydania postanowienia w tym przedmiocie.
W odwołaniu znalazł się także zarzut o ograniczeniu stronie możliwości uczestniczenia w postępowaniu wskutek wydania decyzji w trzy dni po jego wszczęciu i bez zapoznania jej z zebranym materiałem dowodowym.
Odwołanie to nie zostało uwzględnione. Decyzją z 8 czerwca 2000 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.
Uzasadniając swe rozstrzygnięcie Izba Skarbowa napisała, że zarzut o niewydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania jest chybiony, albowiem złożenie przez podatnika deklaracji VAT-7, z wykazaną w niej kwotą podatku do zwrotu, było równoznaczne z wszczęciem tego postępowania. Postawą prawą wydania decyzji o przedłużeniu terminu zwrotu jest art. 21 ust. 6 ustawy o VAT. Decyzja ta rozstrzyga sprawę co do jej istoty, choć jedynie w części dotyczącej terminu zwrotu, nie przesądza natomiast o zasadności żądania zwrotu.
Decyzję tę zaskarżyli do NSA wspólnicy spółki "E." - Jacek E. i Grzegorz W. Wnieśli o jej uchylenie i zarzucili organom podatkowym naruszenie:
- art. 123 par. 1 i art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa poprzez niezapewnienie im czynnego udziału w postępowaniu i uniemożliwienie wypowiedzenia się w sprawie przed wydaniem decyzji, co skutkowało wydaniem decyzji niewykonalnej w dniu jej wydania,
- art. 207 par. 2 Ordynacji podatkowej poprzez wydanie decyzji bez podstawy prawnej,
- art. 210 par. 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej wskutek braku uzasadnienia decyzji,
- art. 21 ust. 6 ustawy o VAT poprzez jego błędne zastosowanie.
W uzasadnieniu skargi strona powtórzyła argumentację zawartą już w odwołaniu od decyzji Urzędu Skarbowego dodając, że przedłużenie terminu zwrotu podatku musi być dokonane przed jego upływem.
Izba Skarbowa w W. wniosła o oddalenie tej skargi, nie znajdując w niej podstaw do zmiany swego stanowiska.