Skarga Zarządu Powiatu G. na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie zmniejszenia subwencji ogólnej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający NSA postanowieniem III SA 2461/99, do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:~czy rozstrzygnięcie Ministra Finansów w sprawie zwrotu nienależnej części subwencji ogólnej, wydane na podstawie art. 42 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 /Dz.U. nr 150 poz. 983 ze zm./ stanowi decyzję administracyjną w rozumieniu przepisów Kpa lub inny akt z zakresu administracji publicznej, podlegający kontroli NSA z mocy art. 16 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz., 368 ze zm./?~podjął następującą uchwałę:
Tezy

Rozstrzygnięcie Ministra Finansów w sprawie zwrotu nienależnej części subwencji ogólnej, wydane na podstawie art. 42 ust. 1 i 8 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 /Dz.U. nr 150 poz. 983 ze zm./ stanowiło decyzję administracyjną w rozumieniu przepisów Kpa, podlegającą kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego z mocy art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Iwony Kaszczyszyn, prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Zarządu Powiatu G. na decyzję Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 1999 r., (...) w przedmiocie zmniejszenia subwencji ogólnej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 24 października 2000 r. III SA 2461/99, do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

czy rozstrzygnięcie Ministra Finansów w sprawie zwrotu nienależnej części subwencji ogólnej, wydane na podstawie art. 42 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 /Dz.U. nr 150 poz. 983 ze zm./ stanowi decyzję administracyjną w rozumieniu przepisów Kpa lub inny akt z zakresu administracji publicznej, podlegający kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego z mocy art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz., 368 ze zm./?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/14

Wątpliwość prawna przedstawiona składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego wyłoniła się na tle następującego stanu faktycznego:

Pismem z dnia 17 czerwca 1999 r. (...) Minister Finansów, działając na wniosek Ministerstwa Edukacji Narodowej zawarty w piśmie z dnia 9 czerwca 1999 r. (...) w sprawie korekty subwencji oświatowej na 1999 r. dla Powiatu G. /ziemskiego/, poinformował Zarząd Powiatu G., iż na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 /Dz.U. nr 150 poz. 983 ze zm./, zmniejszył część oświatową subwencji ogólnej dla Powiatu G. za 1999 r. o kwotę 1.491.000 zł, do wysokości 4.064.000 zł. Uzasadniając swoje stanowisko Minister Finansów stwierdził, że kwota, o którą zmniejszono subwencję została uzyskana przez Powiat G. nienależnie, gdyż była przeznaczona na prowadzenie czterech jednostek systemu oświaty w G.-W., które nie zostały przejęte przez powiat ziemski. Jednostki te są bowiem prowadzone przez miasto na prawach powiatu G.-W.

Mimo, że w piśmie Ministra Finansów brak było pouczenia o ewentualnych środkach odwoławczych, Zarząd Powiatu w G.-W. wniósł od niego odwołanie, za pośrednictwem tego Ministra, do Prezesa Rady Ministrów, wskazując jako podstawę prawną art. 127 par. 1 i 2 w zw. z art. 18 pkt 1 Kpa. W odwołaniu tym, noszącym datę 5 czerwca 1999 r. /zapewne wpisaną omyłkowo, gdyż wpłynęło ono do Ministerstwa Finansów w dniu 7 lipca 1999 r./, i uzupełnionym następnie dodatkowym pismem Zarządu Powiatu z dnia 28 lipca 1999 r., Zarząd domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji z dnia 17 czerwca 1999 r w całości i umorzenia postępowania w pierwszej instancji lub przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając Ministrowi Finansów naruszenie art. 7, art. 10 i art. 77 par. 1 Kpa oraz art. 42 ust. 5 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego oraz art. 47 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1999 /Dz.U. nr 17 poz. 154/.

Obszernej odpowiedzi na odwołanie i uzupełniające je pismo udzielił Zarządowi Powiatu w G.-W. Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów, będący zarazem Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Decentralizacji Finansów Publicznych. W piśmie z dnia 20 sierpnia 1999 r. (...) poinformował on Przewodniczącego Zarządu Powiatu w G.-W., że po konsultacjach z Ministerstwem Edukacji Narodowej i analizie problemu, brak jest podstaw do zmiany stanowiska w sprawie zmniejszenia części oświatowej subwencji ogólnej dla powiatu ziemskiego. Powiat ten otrzymał bowiem środki w wysokości zawyżonej, na skutek błędu popełnionego przy sporządzaniu projektu wydatków budżetowych na 1999 r. dla szkół i placówek oświatowych przejętych przez niego do prowadzenia, przez organy prowadzące te jednostki systemu oświaty do 31 grudnia 1998 r. tj. przez Wojewodę G. i Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Stało się zaś tak dlatego, że wspomniane organy "przyporządkowały" powiatowi ziemskiemu w G.-W. wydatki zaplanowane na cztery jednostki systemu oświaty prowadzone przez Miasto na prawach Powiatu G.-W. W związku z tym niezbędne było podjęcie decyzji o zmniejszeniu części oświatowej subwencji ogólnej dla powiatu ziemskiego, zgodnie z art. 42 ust. 5 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Strona 1/14