Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem W. Czerwińskiego, prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej delegowanego do Prokuratury Krajowej, w sprawie z odwołania Ośrodka (...) w S. od decyzji Wójta Gminy I. w przedmiocie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 1997 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu SKO w (...), zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:~1/ Czy zakład budżetowy świadczący statutowe usługi w zakresie upowszechniania kultury fizycznej i sportu, dotowany w znacznej części przez budżet państwa oraz prowadzący dodatkowo odpłatną działalność gospodarczą na zasadzie samofinansowania, jest obowiązany do płacenia podatku od nieruchomości od wszystkich budynków i gruntów będących w jego zarządzie według stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5 lit. "a" ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 1996 r./?~2/ Czy przez części budynków i gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5 lit. "a" ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy rozumieć wyłącznie wyodrębnione fizycznie powierzchnie budynków i gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w metrach kwadratowych?~podjął następującą uchwałę:
Tezy

1. Zakład budżetowy świadczący statutowe usługi w zakresie upowszechniania kultury fizycznej i sportu, dotowany w znacznej części przez budżet państwa, nie był w stanie prawnym obowiązującym do końca 1996 r. obowiązany do płacenia podatku od nieruchomości od budynków i gruntów będących w jego zarządzie według stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ także w wypadku prowadzenia w obrębie wspomnianych gruntów i budynków odpłatnej działalności, z której dochód przeznaczony był na realizację celów statutowych.

2. Odmówić odpowiedzi na drugie pytanie.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem W. Czerwińskiego, prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej delegowanego do Prokuratury Krajowej, w sprawie z odwołania Ośrodka (...) w S. od decyzji Wójta Gminy I. z dnia 30 grudnia 1996 r. w przedmiocie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 1997 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:

1/ Czy zakład budżetowy świadczący statutowe usługi w zakresie upowszechniania kultury fizycznej i sportu, dotowany w znacznej części przez budżet państwa oraz prowadzący dodatkowo odpłatną działalność gospodarczą na zasadzie samofinansowania, jest obowiązany do płacenia podatku od nieruchomości od wszystkich budynków i gruntów będących w jego zarządzie według stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 1996 r./?

2/ Czy przez części budynków i gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5 lit. "a" ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy rozumieć wyłącznie wyodrębnione fizycznie powierzchnie budynków i gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w metrach kwadratowych?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/10

Przedstawione Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do rozstrzygnięcia pytania prawne wyłoniły się na tle następującego stanu faktycznego:

Decyzją z dnia 30 grudnia 1996 r. nr 3251c/2/96 Wójt Gminy I. określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości dla Ośrodka (...) w S. Decyzją tą objęte zostały lata 1992-1995, a wysokość zobowiązania określono oddzielnie za każdy rok podatkowy. Jako podstawa prawna tej decyzji powołane zostały, oprócz art. 104 Kpa, przepisy "art. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 z 1991 r. ze zm./ oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 5 lit. "a" ustawy o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./". Przywołanie częściowo błędnej podstawy prawnej jednak można pozostawić na uboczu, nie ma to bowiem zasadniczego wpływu na rozstrzygnięcie przedstawionych Sądowi pytań.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził najpierw, iż w wyniku przeprowadzonego postępowania ustalono, że w swoich deklaracjach podatkowych Ośrodek zakwalifikował część budynków do grupy "pozostałych budynków", podczas gdy - zdaniem organu - powinny one zostać ujęte w pozycji "budynki lub ich części związane z prowadzoną działalnością gospodarczą". Podobnie wadliwie postąpił podatnik w odniesieniu do gruntów. Tego rodzaju sytuacja powstała wskutek tego, że w obrębie zarządzanych przez siebie nieruchomości Ośrodek prowadzi zarówno działalność, która jest dotowana z budżetu państwa, jak i działalność gospodarczą, przy czym w niektórych obiektach, enumeratywnie wyliczonych w uzasadnieniu, jest prowadzona wyłącznie działalność gospodarcza. Pozostałe budowle i grunty natomiast nie mają fizycznie wydzielonych części, w których byłaby prowadzona bądź to działalność gospodarcza, bądź to działalność statutowa. W konsekwencji organ stwierdził, iż w ustalonym stanie faktycznym "niezgodnym z tezą art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych byłoby przyjęcie, że nieruchomość lub jej część nie jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej bez jednoznacznego wydzielenia powierzchni zajętej na poszczególne rodzaje działalności".

W odwołaniu od tej decyzji Ośrodek (...) w S. wniósł o jej uchylenie, zarzucając organowi I instancji błędną kwalifikację użytkowanych przez Ośrodek budynków jako "związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą", podczas gdy w rzeczywistości są one wykorzystywane do działalności statutowej /niezarobkowej/. Podniósł także zarzut naruszenia art. 7 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, co jednak można pozostawić na uboczu, albowiem kwestia ta nie pozostaje w bezpośrednim związku z przedstawionymi Sądowi pytaniami prawnymi. Uzasadniając swoje stanowisko, strona odwołująca się w pierwszej kolejności wyjaśniła, że Ośrodek w S. jest oddziałem Centralnego Ośrodka (...) w W., który został powołany decyzją (...) wydaną na podstawie par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 maja 1991 r. w sprawie zakładów budżetowych /Dz.U. nr 42 poz. 183/, w związku z (...). Poinformowała też, że Ośrodek korzysta z dotacji przedmiotowej, której wysokość, zakres i przeznaczenie określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 września 1992 r. w sprawie ustalenia stawek dotacji przedmiotowych dla państwowych zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych /Dz.U. nr 75 poz. 372/. Nie zaprzeczyła zarazem, że Ośrodek w S. prowadzi "w niewielkim zakresie" działalność "na zasadzie pobierania częściowej odpłatności za usługi", zaakcentowała jednak, że obydwa rodzaje działalności są prowadzone w tych samych budynkach i nie da się fizycznie wyodrębnić części służącej działalności statutowej od pozostałej. Oświadczyła też, iż do 80 procent kosztów prowadzonej działalności jest pokrywane z budżetu państwa, wyjaśniając przy tym, że zgodnie z par. 19-21 statutu Ośrodek prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych dla zakładów budżetowych i koszty jego utrzymania są finansowane z wspomnianej dotacji oraz z dochodów własnych. W konsekwencji strona odwołująca się stwierdziła, że działalność Centralnego Ośrodka i jego oddziału w S. nie jest nastawiona na zysk, albowiem nie jest prowadzona w celach zarobkowych ani też na własny rachunek. Skoro tak, to nie jest ona działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. Zastosowanie zatem przy ustalaniu podatku od nieruchomości stawki takiej jak "przy prowadzeniu działalności gospodarczej jest bezpodstawne". Tego rodzaju pogląd znajduje, w ocenie strony, potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 1995 r. SA/Kr 2741/94. Dodatkowo podkreśliła, iż prowadzona przez nią działalność służy rozpowszechnianiu kultury fizycznej wśród miejscowego społeczeństwa.

Strona 1/10