Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej W. Skoniecznego w sprawie z odwołania Adama i Marty małżonków W. od decyzji Prezydenta Miasta W. w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 1997 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu SKO w (...), zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:~Czy w razie wykonywania kapitalnego remontu budynków w celu przywrócenia możliwości ich wykorzystania na działalność gospodarczą, związanego ze zmianą przeznaczenia z przemysłowego na usługowo
Tezy

Przepis art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie obejmuje swoim zakresem istniejących budynków, które zostały poddane remontowi kapitalnemu; obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje w odniesieniu do tych budynków w chwili określonej w art. 6 ust. 1 tej ustawy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej W. Skoniecznego w sprawie z odwołania Adama i Marty małżonków W. od decyzji Prezydenta Miasta W. z dnia 16 września 1996 r. w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 1997 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:

Czy w razie wykonywania kapitalnego remontu budynków w celu przywrócenia możliwości ich wykorzystania na działalność gospodarczą, związanego ze zmianą przeznaczenia z przemysłowego na usługowo-handlowe, od powierzchni użytkowej budynków należy naliczać podatek od nieruchomości już od daty wskazanej w art. 6 ust. 1, czy też od daty określonej w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/4

Przekazane do wyjaśnienia zagadnienie prawne wyłoniło się na tle następującego stanu faktycznego:

W dniu 24 czerwca 1994 r. Marta i Adam małżonkowie W. nabyli umową kupna-sprzedaży od syndyka masy upadłości (...) Zakładów Ceramiki w likwidacji prawo wieczystego użytkowania działki nr 67 o powierzchni 1,2608 ha, położonej w W. przy ulicy S. nr 2, opisanej w księdze wieczystej Kw nr 908 Sądu Rejonowego w W., oraz prawo własności budynków wzniesionych na tej działce, to jest budynku murowanego o powierzchni ogólnej 4.039 m2, budynku murowanego parterowego ze strychem użytkowym o powierzchni ogólnej 1.107 m2, budynku murowanego parterowego pod dachem z papy o powierzchni ogólnej 975 m2, trafostacji murowanej jednopiętrowej o powierzchni ogólnej 54 m2 oraz portierni murowanej parterowej o powierzchni 41 m2.

Prezydent Miasta W. decyzją z dnia 4 czerwca 1996 r. nr Fn 3151-10800050/96 ustalił podatek od nieruchomości za okres 6 miesięcy 1994 r. oraz za lata 1995 i 1996 w łącznej wysokości 167.531 zł. Jako podstawę rozstrzygnięcia podał art. 5 ust. 1 i art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, art. 104 Kpa oraz uchwały Rady Miejskiej w W. w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 4 powołanej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na osobach fizycznych, które są użytkownikami wieczystymi nieruchomości. Obowiązek taki w stosunku do opisanej wyżej nieruchomości powstał zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy od lipca 1994 r. Wymiaru podatku dokonano na podstawie operatu szacunkowego, nie uwzględniając wykazu nieruchomości złożonego przez podatnika.

Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli Marta i Adam małżonkowie W. w dniu 26 czerwca 1996 r., zarzucając, że w momencie zakupu nieruchomości cały obiekt nie nadawał się do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Przyjęty przez biegłego rzeczoznawcę stan posiadania 8.300 m2 powierzchni użytkowej budynku został osiągnięty przez bardzo mozolny i kosztowny proces remontowania.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...), po rozpoznaniu odwołania, w dniu 5 sierpnia 1995 r. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i zaleciło organowi pierwszej instancji podjęcie czynności niezbędnych do ustalenia podstawy opodatkowania w sposób możliwie najbardziej zbliżony do jej rzeczywistej wartości.

Prezydent Miasta W. decyzją z dnia 16 września 1996 r. nr Fn 3151-10800050/96, powołując się na art. 5 ust. 1 i art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych, ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, art. 104 Kpa oraz uchwały Rady Miejskiej w W. w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości, ustalił podatek od wspomnianej nieruchomości za okres od 1 lipca 1994 r. do 31 grudnia 1996 r. w wysokości 167.363,50 zł. W uzasadnieniu decyzji powołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 grudnia 1992 r. SA/Kr 1020/92, uznający, że przejściowe niewykorzystywanie przez podmiot gospodarczy nieruchomości lub jej części służącej do wykonywania działalności gospodarczej nie daje podstawy do tego, by do wymiaru podatku od nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. Nieruchomość taka, mimo chwilowego jej niewykorzystywania z różnych przyczyn, także z powodu prowadzenia prac remontowo-adaptacyjnych, nie przestaje być nieruchomością związaną z prowadzoną przez podmiot gospodarczy działalnością gospodarczą.

Strona 1/4