1. Oddanie przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa administratorowi na czas oznaczony części mienia w celu gospodarowania na podstawie art. 25 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa /Dz.U. 1995 nr 57 poz. 299 ze zm./ nie powoduje powstania ciążącego na administratorze obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości, albowiem jest on podmiotem nie mieszczącym się w katalogu określonym w art. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
2. Odmówić odpowiedzi na drugie pytanie.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem W. Grudzieckiego, prokuratora Prokuratury Apelacyjnej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości, w sprawie z odwołania Przedsiębiorstwa Rolno-Handlowego "K." spółka z o.o. w R. od decyzji Wójta Gminy D. nr 3253/34/95 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości, po rozpoznaniu w dniu 6 maja 1996 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...), zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593/, o następującym brzmieniu:
1. Czy oddanie przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa administratorowi na czas oznaczony części mienia w celu gospodarowania na zasadach określonych w art. 25 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa /Dz.U. 1995 nr 57 poz. 299 ze zm./ powoduje, iż na administratorze będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości za nieruchomości objęte administrowaniem?
2. Czy w razie twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze administrator będzie obowiązany odprowadzić podatek od nieruchomości od części mienia objętego administrowaniem, tj. budynków gospodarczych użytkowanych przez osoby fizyczne, według stawek jak za działalność gospodarczą?
podjął następującą uchwałę:
Przedstawione Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne wyłoniło się na tle następującego stanu faktycznego:
Decyzją z dnia 22 grudnia 1995 r. nr 3253/34/95 Wójt Gminy D. określił Przedsiębiorstwu Rolno-Handlowemu "K." spółka z o.o. w R. wymiar podatku od nieruchomości w wysokości 2.082,40 zł, wskazując jako podstawę prawną art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. W uzasadnieniu, nawiązującym do wyników kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w O., organ stwierdził, że podatnik nie zadeklarował prawidłowo całego podatku od nieruchomości i w związku z tym należało zwiększyć wymiar tego podatku w stosunku do złożonej deklaracji za 1994 r. o 1.562,60 zł.
Wyniki wspomnianej kontroli zawarte zostały w piśmie inspektora kontroli skarbowej z dnia 3 listopada 1995 r. nr KS-III-100a/95. Stwierdzono w nim, że administrowane przez Przedsiębiorstwo "K." budynki gospodarcze /szopy, kurniki, komórki itp./ o łącznej powierzchni 687,20 m2 są wynajmowane osobom fizycznym, które nie są rolnikami. Przyjęto zarazem, że obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości ciąży na tym Przedsiębiorstwie, a wymienione pomieszczenia powinny być opodatkowane podatkiem według stawek przewidzianych dla budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działalnością taką bowiem jest również działalność usługowa, polegająca na dzierżawie lub wynajmie budynków gospodarczych, co w ocenie Urzędu Kontroli Skarbowej wystąpiło w przypadku Przedsiębiorstwa "K.". Urząd wziął przy tym pod uwagę, że osoby fizyczne wynajmujące budynki gospodarcze nie są podatnikami podatku rolnego, a budynki te nie są również związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego Przedsiębiorstwa. Tym samym w ocenie organu kontroli skarbowej nie mogło znaleźć zastosowania wyłączenie zawarte w art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
W odwołaniu od tej decyzji Przedsiębiorstwo "K." wniosło o jej uchylenie, zarzucając zarówno naruszenie prawa materialnego przez jego błędną wykładnię, jak i niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Uzasadniając wspomniane zarzuty, Przedsiębiorstwo podniosło najpierw, że zaskarżona decyzja nie zawiera podstawy prawnej, albowiem powołane w niej przepisy nie dotyczą zasad ustalania podatku od nieruchomości. W dalszej części odwołania ustosunkowało się do wyników kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w O., zawartych w wymienionym wyżej piśmie z dnia 3 listopada 1995 r. Polemizując z zawartym w nim stanowiskiem, w pierwszej kolejności zakwestionowało ustalenia faktyczne poczynione przez organ kontroli skarbowej. W tym zakresie stwierdziło w szczególności, że nie jest wynajmującym, albowiem wspomniane pomieszczenia gospodarcze wynajmuje osobom fizycznym Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Przedstawiając szerszy aspekt zagadnienia, Przedsiębiorstwo wyjaśniło, że Agencja, działająca na podstawie przepisów ustawy z dnia 19 października 1991 r., o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464 ze zm./, przejęła do swoich zasobów całość mienia po byłych państwowych gospodarstwach rolnych, w tym także zasoby mieszkaniowe. Z chwilą przejęcia, jako nabywca na podstawie art. 678 Kc, wstąpiła w stosunek najmu na miejsce wspomnianych państwowych gospodarstw rolnych, co również nastąpiło w rozpatrywanej sprawie.