Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem W. Grudzieckiego, prokuratora Prokuratury Apelacyjnej delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości, w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego "T.-A." spółka z o.o. w E. na postanowienie nr 633/95 Samorządowego Kolegium Odwoławczego Województwa (...) z dnia 26 sierpnia 1995 r. w przedmiocie stwierdzenia uchybienia termin do wniesienia odwołania, po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 1996 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego Województwa (...), zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:
1. Czy wskazana w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym możliwość uwzględnienia skargi przez kolegium odwoławcze stanowi czynność procesową tego organu, czy też rozstrzygnięcie co do istoty sprawy?
2. Czy przy założeniu, iż uwzględnienie skargi jest rozstrzygnięciem organu co do istoty sprawy, można wywieść z obowiązującego prawa kompetencję tego organu do uchylenia lub zmiany decyzji będącej przedmiotem skargi?
podjął następującą uchwałę:
Uchwałą nr IX/I/95 Zgromadzenia Ogólnego Samorządowego Kolegium Odwoławczego Województwa (...) z dnia 20 grudnia 1995 r. przekazano Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do rozpoznania pytania prawne przytoczone na wstępie.
Pytania zostały przedstawione na wniosek składu orzekającego Samorządowego Kolegium Odwoławczego Województwa (...) w związku z postanowieniem tego Kolegium z dnia 25 sierpnia 1995 r. nr 633/95, stwierdzającym uchybienie przez Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe "T.-A." spółka z o. o. terminu do wniesienia odwołania od decyzji Wójta Gminy E. z dnia 15 maja 1995 r. /nr Fn 3254/5/95/ w sprawie zwolnienia od podatku rolnego.
Wspomniana spółka zaskarżyła powyższe postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku z uzasadnieniem, że zarzut naruszenia terminu do wniesienia odwołania jest błędny. Spółka stwierdziła, iż dochowała terminu do wniesienia odwołania, i poparła skargę dowodami w postaci fotokopii dziennika podawczego oraz dokumentu nadania przesyłki poleconej.
W związku z powyższą skargą Samorządowe Kolegium Odwoławcze Województwa (...) pismem z dnia 20 listopada 1995 r. 633/95 zwróciło się do spółki o nadesłanie dokumentów powołanych w skardze jako jej merytoryczne uzasadnienie, to jest kopii dziennika podawczego oraz kopii odwołania z dnia 15 maja 1995 r. Po otrzymaniu tych dokumentów i ich analizie Kolegium stwierdziło, że strona wniosła odwołanie w terminie i okoliczność ta nie budzi - w jego ocenie - żadnych wątpliwości.
W tej sytuacji, w związku z art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, którego redakcja odbiega od brzmienia art. 200 par. 2 kodeksu postępowania administracyjnego, Kolegium powzięło wątpliwości co do zakresu swoich kompetencji na przedstawionym etapie postępowania. Wątpliwości te Kolegium wyraziło w podanych na wstępie pytaniach prawnych. Źródłem wspomnianych wątpliwości jest treść art. 38 ust. 2 powoływanej ustawy o NSA. Przepis ten bowiem, odmiennie niż czynił to art. 200 par. 2 Kpa, pozwala organowi, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, uwzględnić skargę w całości /do dnia wyznaczenia rozprawy/, przy czym nie określa, na czym w istocie ma polegać owo uwzględnienie skargi. Dotychczasowy przepis /art. 200 par. 2 Kpa/ stanowił, że organ, jeżeli uznał skargę w całości za słuszną, był władny /w terminie określonym w tym przepisie/ zmienić lub uchylić decyzję na zasadach określonych w art. 207 par. 2 Kpa.
W stosownych zapisach obu artykułów Kolegium zauważyło istotne różnice. Odmiennością obecnej regulacji jest to, iż do uwzględnienia skargi dochodzi nie na etapie kierowania skargi do sądu, lecz już w toku sporu zawisłego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. W ocenie Kolegium, skoro strona zainicjowała spór przed sądem, to tym samym uczyniła organ stroną przeciwną wobec skarżącego. A zatem - zdaniem Kolegium - w tych okolicznościach, od momentu powstania owego sporu, sytuacja obu podmiotów jest jednakowa /równa/. Przewidziane więc w art. 38 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym prawo organu do uwzględnienia skargi można uznać za skorelowane z uprawnieniem strony do cofnięcia skargi. W ocenie Kolegium można również przyjąć, że uwzględnienie skargi przez organ /podobnie jak cofnięcie skargi przez skarżącego/ nie wiąże sądu, skoro może on - stosownie do art. 29 ustawy o NSA - podejmować wszelkie niezbędne środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności podjętych przez organ, i to we wszystkich postępowaniach dotyczących danej sprawy.