Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Kramek po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu wniosku adwokata P. M. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi D. P. na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego w R. dostępu do informacji publicznej w przedmiocie odmowy przyznania płatności postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata P. M. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych 20/100).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 grudnia 2016 r. oddalił skargę D. P. na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego w R. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej.
W dniu 15 grudnia 2016 r. wpłynęło do Sądu pismo ustanowionego z urzędu pełnomocnika skarżącego, w którym wniósł o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że koszty pomocy prawnej nie zostały opłacone w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu określa w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801).
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji opłata maksymalna w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi 480 zł.
Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, stosownie do § 3 rozporządzenia, zawiera oświadczenie, że opłata nie została zapłacona w całości lub w części.
W myśl natomiast § 4 ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2 - 4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy.
Zgodnie z § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (23 %).
Mając na uwadze niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter przedmiotowej sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia oraz rozstrzygnięcia uznać należy, że w sprawie zaistniały przesłanki do ustalenia opłaty w wysokości ½ opłaty maksymalnej określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c powołanego rozporządzenia. W rozpoznawanej sprawie, należało zatem ustalić opłatę w wysokości 240 zł (tj. ½ z kwoty 480 zł), powiększoną o stosowną stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności (tj. kwotę 55,20 zł).
W tej sytuacji na podstawie art. 250 § 1 i art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz stosownie do § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c w związku z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, postanowiono jak w sentencji.